چمن، خوابیده یکتا پیرهن ترسم که بوی نسترن از خواب بیدارش کند از نکهت گل دوختم، پیراهنی بهر تنش از بس لطیف است آن بدن، ترسم که آزارش کند ای ماهتاب آهسته...