Twents volkslied – Wikipedia

Das Twents volkslied (Hymne von Twente) ist die Hymne der niederländischen Region Twente. Der Text wurde 1926 von dem Heimatforscher Jacobus Joännes van Deinse aus Enschede verfasst, auf den auch der Entwurf der Flagge und des Wappens der Region zurückgeht. Die Melodie entstammt dem deutschen Studentenlied Ergo bibamus, das van Deinse in einem Enscheder Industriellenclub kennengelernt hatte. Eine Version der Hymne im regionalen Dialekt Twents wurde von dem Schriftsteller Gerard Vloedbeld verfasst.

Er ligt tussen Dinkel en Regge een land

Ons schone en nijvere Twente

Het land van de arbeid het land der natuur

Het steeds onvolprezene Twente

Daar golft op de essen het goudgele graan

Doet 't snelvlietend beekje het molenrad gaan

Daar ligt er de heide in 't paarsrode kleed

|: Dat is ons zo dierbare Twente :|

Waar Twickel zijn torens uit't eikenloof heft

De Lutte zijn heuvels doet blinken

De paasvuren branden alom in't rond

En 't landvolk de kersthoorn laat klinken

Daar stroomt onze Dinkel zo heerlijk door 't land

Door bossen en velden, langs't Losserse zand

Daar rust er ons oog van der heuvelentop

|: Op 't heerlijke landschap ons Twente :|

De rookwolk, die stijgt aan de horizon op

Die wijst ons de nijvere steden

Met mensen arbeidzaam en degelijk, bewoond

De zetels van 't krachtige heden

Daarbuiten in boerschap op heide en veld

Daar wordt nog de sage en 't sprookje verteld

Daar rust de Tubanter in't heuvelig graf

|: 't Verleden naast 't heden van Twente :|

En voert ons het lot ook uit Twente soms weg

Wij blijven het immer gedenken

Geen andere landstreek hoe schoon ze ook zij

Kan 't zelfde als Twente ons schenken

Wij drukken elkaar in de vreemde de hand

Gedenkend ons klein, maar zo dierbare land

En moge ons huis in de vreemde ook staan

|: Ons hart blijft toch altijd in Twente :|

Dôar lig tuss'n Déénkel en Regge 'n laand

oons mooie en neerige Twèènte

't Laand van katoen en 't laand van d'n es

den greun is in wéénter en lèènte.

Doar ruust de rouw op d'n kaamp in de wéénd

geet 't rad van de möl in de bekke gezwéénd

Dôar steet nöast d'n eek'n d'n beuk en de dan

|: Dat is oons zo leeve land Twèènte :|

Woar Twickel zien' toorns oet 't eek'nloof beurt,

de Lutte zien baarge döt bléénk'n

'n Boak'n in de boerschop op poas'n nog braandt,

't jonkvolk nog den hoorn löt kléénk'n.

Dôar kronkelt den Déénkel zo mooi deur 't laand,

deur brook en deur buske en 't Loslkerse zaand.

Dôar zitte wiej geern op 't töpk'n van de barg,

|: en kiekt is hoo mooi is ons Twèènte :|

De rookwolk'n daampt an den horizon op,

Dôar li'jt oonze greujende steed'n.

Dôar drönt de masien' en dôar rettelt de töw,

da's Twèènte zien krachtige heden.

Um 'n heerd in de boerschop as 't griezelt op 't veld,

dôar wödt nog van vrogger de deunkes verteld.

Dôar röst om de beelten den Saks en tubant,

|: 't Verleden noast 't heden van Twèènte :|

En hew mangs van doon um oet Twèènte te goan,

weij blieft an oons Tukkerlaand dèènk'n,

gen' aandere laandstrek, ho mooi offe is,

kan 't zölfde as Twèènte ons schèènk'n.

Wiej doot in den vrömd'n mekaander de haand

geft datied mekaa in de sproak van ons laand,

al rookt oonz'n schossteen biej 't volk oaver zee,

|: oons hat blif toch aaltied in Twèènte :|

Es liegt zwischen Dinkel und Regge ein Land

Unser schönes und fleißiges Twente,

Das Land der Arbeit, das Land der Natur

Unser stets gepriesenes Twente

Dort winkt auf den Feldern das goldene Korn

Am schnell fliessenden Bach das Mühlrad sich dreht

Dort liegt die Heide im roten Kleid

|: Das ist unser so kostbares Twente :|

Wo Twickel seine Türme aus dem Eichenlaub hebt

Wo De Lutte seine Hügel leuchten lässt

Die Osterfeuer rundherum brennen

Und das Landvolk das Adventshorn erklingen lässt

Wo unsere Dinkel so herrlich durch das Land strömt

Durch Wälder und Wiesen, entlang dem Lossersen Sand

Dort geht der Blick von der Hügelkuppe

|: Über die herrliche Landschaft, unsere Twente :|

Die Rauchwolke, sie steigt am Horizont auf,

Zeigt uns die geschäftigen Städte

Von fleißigen und redlichen Menschen bewohnt

Orte der kraftvollen Gegenwart

Dort draußen in der Bauerschaft auf Heide und Feld

Werden noch Sage und Märchen erzählt

Dort ruht der Tubanter im hügeligen Grab

|: Das Vergangene neben dem Heute in Twente :|

Und führt uns das Schicksal auch von Twente fort

Wir werden uns ihr immer erinnern

Keine andere Landschaft, wie schön sie auch sei

Kann uns das gleiche bedeuten wie Twente

Wir reichen uns auch in der Fremde die Hand

Gedenken unserem kleinen, aber so geliebten Land

Und mag unser Haus auch in der Fremde stehen

|: Unser Herz bleibt doch immer in Twente :|

• Twents Volkslied (vollständige Vokalfassung)