American tennis player
Richard Matuszewski (matt-too-CHef-ski), born September 7, 1964, in Newark, New Jersey, is a former tennis player from the United States.
Matuszewski won the Van Nostrand Memorial Award in 1986 and is a four-time All-American. He was named All-American in singles and doubles in 1985 and 1986. He ranks second on the Clemson Career List for most singles victories with 166 and fourth on the Clemson career list for most doubles victories with 125. He was a 1983 ACC Champion at number six singles, the 1984 ACC Champion at number five singles and the 1985 ACC Champion at number one doubles.
Matuszewski went on to play professional tennis for over a decade. On October 24, 1988, he reached his highest rank with the Association of Tennis Professionals (ATP), when he became World number 49.[1]
Singles: 1 (1 runner-up)
[edit] Legend | Grand Slam Tournaments (0–0) | ATP World Tour Finals (0–0) | ATP World Tour Masters Series (0–0) | ATP Championship Series (0–0) | ATP World Series (0–1) | | Finals by surface | Hard (0–1) | Clay (0–0) | Grass (0–0) | Carpet (0–0) | | Finals by setting | Outdoors (0–0) | Indoors (0–1) | |
ATP Challenger and ITF Futures finals
[edit] Legend | ATP Challenger (2–3) | ITF Futures (0–0) | | Finals by surface | Hard (2–3) | Clay (0–0) | Grass (0–0) | Carpet (0–0) | |
Result | W–L | Date | Tournament | Tier | Surface | Opponent | Score |
Win | 1–0 | Dec 1991 | Guam, United States | Challenger | Hard | Jamie Morgan | 6–4, ret. |
Loss | 1–1 | Jul 1992 | Gramado, Brazil | Challenger | Hard | Nicola Bruno | 2–6, 2–6 |
Win | 2–1 | Jul 1992 | Campos do Jordão, Brazil | Challenger | Hard | Danilo Marcelino | 4–6, 7–6, 7–6 |
Loss | 2–2 | Dec 1992 | Guangzhou, China | Challenger | Hard | Leander Paes | 3–6, 3–6 |
Loss | 2–3 | May 1993 | Taipei, Taiwan | Challenger | Hard | Jason Stoltenberg | 0–6, 3–6 |
Legend | ATP Challenger (4–6) | ITF Futures (0–0) | | Finals by surface | Hard (4–6) | Clay (0–0) | Grass (0–0) | Carpet (0–0) | |
Result | W–L | Date | Tournament | Tier | Surface | Partner | Opponents | Score |
Win | 1–0 | Apr 1989 | Setúbal, Portugal | Challenger | Hard | Steve Devries | David Felgate Stephen Shaw | 6–3, 6–1 |
Loss | 1–1 | Apr 1992 | Jerusalem, Israel | Challenger | Hard | Brian Joelson | Steve Guy Carl Limberger | 6–7, 2–6 |
Win | 2–1 | Jul 1992 | Gramado, Brazil | Challenger | Hard | John Sullivan | Nelson Aerts Fernando Roese | 7–6, 6–7, 6–3 |
Loss | 2–2 | Oct 1992 | Monterrey, Mexico | Challenger | Hard | John Sullivan | Mark Knowles Alex O'Brien | 6–3, 3–6, 6–7 |
Loss | 2–3 | Dec 1992 | Guangzhou, China | Challenger | Hard | John Sullivan | Kent Kinnear Christian Saceanu | 7–6, 3–6, 4–6 |
Loss | 2–4 | Dec 1992 | Hong Kong, Hong Kong | Challenger | Hard | John Sullivan | Donald Johnson Leander Paes | 2–6, 6–7 |
Loss | 2–5 | Feb 1993 | Vancouver, Canada | Challenger | Hard | John Sullivan | Ellis Ferreira Richard Schmidt | 5–7, 6–4, 3–6 |
Win | 3–5 | Sep 1993 | Caracas, Venezuela | Challenger | Hard | John Sullivan | Doug Flach Nicolas Pereira | 7–6, 7–5 |
Loss | 3–6 | May 1994 | Manila, Philippines | Challenger | Hard | David Nainkin | Albert Chang Leander Paes | 4–6, 4–6 |
Win | 4–6 | Jul 1994 | Campos do Jordao, Brazil | Challenger | Hard | Patricio Arnold | Marcelo Saliola Fabio Silberberg | 6–3, 6–4 |
Key W | F | SF | QF | #R | RR | Q# | DNQ | A | NH |
(W) winner; (F) finalist; (SF) semifinalist; (QF) quarterfinalist; (#R) rounds 4, 3, 2, 1; (RR) round-robin stage; (Q#) qualification round; (DNQ) did not qualify; (A) absent; (NH) not held; (SR) strike rate (events won / competed); (W–L) win–loss record.