آبسه مغزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

این مقاله نیازمند منابع پزشکی بیشتری برای اثبات‌پذیری است و یا بیش از اندازه بر مبنای منابع اولیه نگاشته شده‌است. لطفا محتوای این مقاله را بازبینی کنید و اگر می توانید، منابع مناسب را به آن اضافه کنید. مطالب بدون منبع یا دارای منابع ضعیف، ممکن است به چالش کشیده شده و حذف شوند.

آبسه مغزی
آبسه مغزی در یک بیمار دارای شانت مغزی[۱]
تخصص	عصب‌شناسی، بیماری عفونی (تخصص پزشکی)
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
دادگان بیماری‌ها	6880
مدلاین پلاس	000783
سمپ	D۰۰۱۹۲۲
[ویرایش در ویکی‌داده]

آبسه مغزی (به انگلیسی: Brain abscess) تجمع چرک ناشی از یک عفونت باکتریال در مغز یا خارجی‌ترین لایه از سه لایه غشایی است، که مغز و نخاع را می‌پوشانند.

علایم زیر به تدریج و در عرض چند ساعت ظاهر می‌شوند. این علایم شبیه علایم تومور یا سکته مغزی هستند:

• درد در قسمت پشتی و ناحیهٔ کمر، در صورتی که عفونت، در غشای پوشاننده نخاع باشد.
• سردرد.
• حالت تهوع و استفراغ.
• ضعف، بی‌حسی یا فلج یک طرف بدن.
• راه رفتن نامنظم.
• تشنج.
• تب
• منگی، گیجی، یا دارا بودن حالت هذیانی.
• مشکل در صحبت کردن.

منشأ اولیه عفونت باکتریایی، که موجب بروز آبسه مغزی (اپی‌دورال) می‌شود را اغلب نمی‌توان یافت؛ ولی سه علت زیر، از شایع‌ترین آنها هستند:

• عفونتی که از جمجمه، به درون آن گسترش می‌یابد، مثلاً استئومیلیت(عفونت استخوان و مغز استخوان)، ماستوئیدیت(عفونت زایده ماستوئید در پشت گوش)، یا سینوزیت(عفونت سینوس‌ها).
• عفونتی که به دنبال شکستگی جمجمه آغاز می‌شود و گسترش می‌یابد.
• عفونتی که از سایر بخش‌های بدن که دچار عفونت شدند (مثلاً ریه‌ها، پوست، یا دریچه‌های قلب) و از راه خون گسترش می‌یابد.

• صدمه به سر
• وجود یک بیماری، که مقاومت بدن را کاهش داده باشد (به خصوص دیابت)
• بروز یک عفونت، به خصوص در اطراف بینی، چشم‌ها و صورت
• عاملی که دستگاه ایمنی بدن، را (به علت بیماری (مثلاً ایدز) یا داروها) سرکوب کرده باشد.
• تزریق وریدی مواد مخدر

در صورت بروز هر گونه عفونت در بدن به پزشک مراجعه کنید، به خصوص اگر عفونت در اطراف بینی یا صورت باشد (مثلاً عفونت گوش یا آبسه دندان). با مراجعه زود هنگام می‌توان از گسترش عفونت جلوگیری کرد. در هر گونه فعالیتی که خطر صدمه رسیدن به سر وجود دارد، از کلاه ایمنی و سایر وسایل حفاظتی استفاده نمایید.

با تشخیص و درمان زودهنگام معمولاً خوب می‌شود. تهدید کننده زندگی درون جمجمه است. علائم آبسه بستگی به جایی که در بدن شما ایجاد می شود دارد

• بروز حملات تشنج، اغماء و مرگ، در صورتی که درمان انجام نشود.
• آسیب دایمی به مغز

• آزمایش‌های تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

آزمایش خون، آزمایش مایع نخاع، نوار مغز، سی‌تی‌اسکن، عکس‌برداری از جمجمه

• نیاز به مراقبت ویژه وجود دارد.
• درمان طبی یا جراحی بستگی به محل آبسه دارد. معمولاً احتیاج به دادن آنتی‌بیوتیک و نیز جراحی برای تخلیه آبسه‌است. سایر درمان‌هایی که ممکن است لازم شوند عبارت‌اند از مایعات داخل وریدی و تهویه مکانیکی

• آنتی‌بیوتیک برای ۶-۴ هفته جهت مبارزه با عفونت
• داروهای ضد تشنج برای پیشگیری از بروز حملات تشنجی
• کورتیکواستروییدها برای کاهش تورم مغزی پس از عمل جراحی

هنگامی که در بیمارستان هستید نیاز به استراحت در تخت دارید. پس از طی دوران نقاهت ۳-۲ هفته‌ای، به هر اندازه که قدرت بدنی و احساس خوب بودن به شما اجازه می‌دهد، فعالیت داشته باشید.

به هنگام بستری در بیمارستان، امکان دارد تزریق مایعات داخل وریدی ضروری باشد. پس از درمان، یک رژیم عادی و متعادل داشته باشید.

• اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان یکی از علایم آبسه مغزی یا اپی‌دورال را دارید.
• اگر تب به اندازه ۳/۳۸ درجه سانتیگراد یا بیشتر افزایش یابد.
• اگر دچارعلایم جدید و غیرقابل کنترل شده‌اید و استفاده از داروهای مورد استفاده در درمان، ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند

[[رده:آبسه چیست]]