آریاییان بومی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آریاییان بومی عنوان نظریه ای زبانشناختی و باستان شناختی است که بر پایه آن گویشوران زبان‌های آریایی هند را که امروزه زبان‌های هندوآریایی گفته می‌شوند بومیان شمال و شمال غربی شبه‌قاره هند به‌شمار می‌آورد. این نظریه به دنبال کاوش‌ها و یافته‌های درخشان تمدن دره رود سند به میان آمد و رفته رفته از هوادارانی برخوردار شد. گرچه در این میان برخی گروه‌های تندرو هندو نیز از این دیدگاه استقبال کردند. این نظریه در ضدیت با دیدگاه نظریه مهاجرت هندوآریایی‌ها از بیرون هند به این سرزمین است و خواستار بازنگری در تاریخ سنتی مردمان ودایی و پورانه‌هاست. همچنین ایرانیان و اروپاییان را نخست مردمان این تمدن می‌داند و سرچشمه انشعاب زبانی زبانهای به اصطلاح هندواروپایی را از هند می‌داند. یکی از شواهد آشکار این نظریه را آن می‌دانند که از میان زبان‌های این خانواده بزرگ زبانی بیش از دوسوم آن یعنی ۳۱۳ تا از ۴۴۵ زبان (دربرگیرنده زبان‌های کهن و امروزی) از شاخه زبانهای آریایی هند (زبان‌های هندوآریایی) است.

نگارخانه

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «Kazanas (2013), The Collapse of the AIT» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۴ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۳ ژانویه ۲۰۲۱.

Wikipedia contributors, "Indigenous Aryans," Wikipedia, The Free Encyclopedia, https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Indigenous_Aryans&oldid=698388988 (accessed January 23, 2016).