آسایشگاه - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
آسایشگاه (به انگلیسی: Nursing home) مکانی است که برای اقامت کوتاه مدت یا بلند مدت افرادی که نیاز به مراقبت دارند طراحی شدهاند.[۱] آسایشگاهها معمولاً دارای پرستار، پزشک و امکانات بهداشتی و پزشکی هستند.[۲]
آسایشگاه سالمندان
[ویرایش]این گونه آسایشگاهها که به تاجیکی بیصاحب خانه میگویند برای سکونت افراد سالخورده طراحی شدهاند. بسته به میزان توانایی مالی، پیرمردان و پیرزنان میتوانند در خوابگاههای گروهی، اتاقهای چند نفره یا اتاقها و سوئیتهای اختصاصی زندگی کنند. معمولاً فعالیتهای گروهی و تفریحی برای ساکنان آسایشگاهها در نظر گرفته میشود. به این آسایشگاهها، خانه سالمندان نیز گفته میشود.
آسایشگاه معلولین جسمی
[ویرایش]مکانی است برای نگهداری معلولینی که دارای مشکلات حرکتی هستند.
آسایشگاه معلولین ذهنی
[ویرایش]مکانی است برای نگهداری معلولینی که دارای مشکلات ذهنی هستند.
حقوق افراد ساکن آسایشگاه سالمندان
[ویرایش]ساکنین آسایشگاه سالمندان از حقوقی برخوردارند که اطلاع از این حقوق به هنگام پذیرش و نقل مکان به آسایشگاه ضروری میباشد.
آسایشگاه روانی
[ویرایش]افراد دارای بیماریهای روانی در اینگونه مراکز نگهداری میشوند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]- فهرست اماکن اقامتی
- مسافرخانه
- مهمانسرا
- شبانهروزی
- بیمارستان
- بیمارستان روانی
- آسایشگاه معلولین و سالمندان کهریزک
پانویس
[ویرایش]- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Nursing home». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۷ مهٔ ۲۰۲۱.
منابع
[ویرایش]- ↑ "Types of Care Facilities". Care givers library. Archived from the original on 11 February 2020. Retrieved 17 May 2021.
- ↑ old people's home in the Cambridge Advanced Learner's Dictionary