آلبرتو لاتوادا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آلبرتو لاتوادا
زادهٔ۱۳ نوامبر ۱۹۱۴
درگذشت۳ ژوئیهٔ ۲۰۰۵ (۹۰ سال)
ملیتایتالیایی
پیشهکارگردان فیلم، هنرپیشه، و فیلم‌نامه‌نویس
همسرکارلا دل‌پوجو

آلبرتو لاتوادا (ایتالیایی: Alberto Lattuada; ۱۳ نوامبر ۱۹۱۴ – ۳ ژوئیهٔ ۲۰۰۵) کارگردان، هنرپیشه و فیلم‌نامه‌نویس اهل ایتالیا بود.

زندگی‌نامه

[ویرایش]

لاتوادا در ۱۳ نوامبر ۱۹۱۴ در میلان متولد شد، پدر «فلیچه لاتوادا» (۱۹۶۲–۱۸۸۲) آهنگساز بود. او در ابتدا به ادبیات علاقه‌مند شد و در سال ۱۹۳۲ هنگامی که هنوز دانش‌آموز بود به عضویت هیئت تحریریه دو هفته‌نامه ضدفاشیستی درآمد و در سال ۱۹۳۸ عضوی از گروه هنرمندان Corrente di Vita شد.

وی در سال ۱۹۴۰ فعالیت سینمایی خویش را به عنوان فیلمنامه‌نویس و دستیار کارگردان با ماریو سولداتی در فیلم جهان کوچک باستان شروع کرد. در سال ۱۹۴۳ اولین فیلم خود را کارگردانی نمود.

لاتوادا بر اثر بیماری آلزایمر در ۳ ژوئیه ۲۰۰۵ در سن ۹۰ سالگی در رم درگذشت.

جوایز

[ویرایش]

فیلم‌شناسی

[ویرایش]
  • جاکومو ایدئال‌گرا (۱۹۴۲)
  • فلش در سمت (۱۹۴۳) توسط ماریو کوستا در سال ۱۹۴۴ به پایان رسید
  • جنگ ما (۱۹۴۵) مستند
  • راهزنی (۱۹۴۶)
  • بدون ترحم(۱۹۴۸)
  • آسیاب رودخانه پو (۱۹۴۹)
  • روشنایی‌های واریته (۱۹۵۰) به علاوه بازیگر
  • آنا (۱۹۵۱)
  • شنل (۱۹۵۲)
  • گرگ (۱۹۵۳)
  • عشق در شهر (۱۹۵۳)
  • ساحل (۱۹۵۴)
  • قهرمان زمان ما (۱۹۵۵)
  • گوئندالینا (۱۹۵۷)
  • تندباد (۱۹۵۸)
  • نو دختران زیبا (۱۹۵۸)
  • نامه‌های دختر تازه‌کار (۱۹۵۸)
  • فریب شیرین(۱۹۶۰)
  • بدبختی (۱۹۶۰)
  • غیرمنتظره (۱۹۶۱)
  • جلگه (۱۹۶۲)
  • مافیایی (۱۹۶۲)
  • مهرگیاه (۱۹۶۵)
  • بی‌رقیب (۱۹۶۶)
  • دون جووانی در سیسیل (۱۹۶۷)
  • فرولاین دکتر (۱۹۶۸)
  • رفیقه (در تهران: لا میکا، ۱۹۶۹)
  • دعوت به قهوه (۱۹۷۰)
  • خواهر سفید (۱۹۷۲)
  • قلب سگ (۱۹۷۵)
  • وای سرافینا (۱۹۷۶)
  • التهاب عشق (۱۹۷۶)
  • همین‌گونه بمان (۱۹۷۸)
  • هیکل دختر زیبا (۱۹۷۹)
  • کریکت (۱۹۸۰)
  • تیغ در قلب(۱۹۸۶)

منابع

[ویرایش]
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Alberto Lattuada». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ اکتبر ۲۰۱۴.
  • «Alberto_Lattuada». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۳ اکتبر ۲۰۱۴.
  • شهیدی، علی‌اصغر (زمستان ۱۳۶۷سینماگران جهان، موسسه انتشارات تلاش، ص. ۱۳۵–۱۳۳
  • آلبرتو لاتوادا در IMDb