آلساندرو پتاکی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آلساندرو پتاکی
	پتاکی در سال ۲۰۱۵
مشخصات فردی
نام کامل	Alessandro Petacchi
نام مستعار	AleJet
زاده	۳ ژانویهٔ ۱۹۷۴ ‏(۵۰ سال); لا اسپتزیا، ایتالیا،
قد	۱٫۸۴ متر (۶ فوت ۰ اینچ)*
وزن	۷۵ کیلوگرم (۱۶۵ پوند؛ ۱۱٫۸ سنگ)
اطلاعات تیم
تیم فعلی	بازنشسته
نوع مسابقات	رکابزن
نقش	جاده
نوع راندن	سرعتی
تیم(های) حرفه‌ای
۱۹۹۶–۱۹۹۹	اسکرینیو–بلو استورم
۲۰۰۰–۲۰۰۵	فاسا بورتولو
۲۰۰۶–۲۰۰۸	تیم میلرام
۲۰۰۸–۲۰۰۹	LPR Brakes-Ballan
۲۰۱۰–۲۰۱۳	لامپره-فارنسه وینی
۲۰۱۳–۲۰۱۴	امگا فارما-کوئیک‌استپ
۲۰۱۵	ساوت‌ایست پرو سایکلینگ
قهرمانی‌های مهم
	گرند تورها تور دو فرانس رده‌بندی امتیازی (۲۰۱۰) ۶ مرحله انفرادی (۲۰۰۳، ۲۰۱۰) جیرو دیتالیا رده‌بندی امتیازی (۲۰۰۴) ۲۲ مرحله انفرادی (۲۰۰۳–۲۰۰۵، ۲۰۰۹، ۲۰۱۱) ووئلتا اسپانیا رده‌بندی امتیازی (۲۰۰۵) ۲۰ مرحله انفرادی (۲۰۰۰، ۲۰۰۲–۲۰۰۵، ۲۰۰۷، ۲۰۱۰) مسابقات و کلاسیک‌های یک‌روزه تور دوچرخه‌سواری میلان–سانرمو (۲۰۰۵) تور دوچرخه‌سواری پاریس–تور (۲۰۰۷) جایزه بزرگ شلده (۲۰۰۹)
	Infobox last updated on; ۷ ژانویه ۲۰۱۵

آلساندرو پتاکی (زادهٔ ۳ ژانویهٔ ۱۹۷۴ در لا اسپتزیا، لیگوریا) رکابزن حرفه‌ای سابق ایتالیایی است که در رشتهٔ دوچرخه‌سواری جاده فعالیت می‌کرد. او متخصص مسابقات سرعتی بود و در ۴۸ مرحله از گرند تورها به پیروزی رسید. همچنین پیراهن امتیازی جیرو دیتالیای ۲۰۰۴، ووئلتا اسپانیای ۲۰۰۵ و تور دو فرانس ۲۰۱۰ را به دست آورد. او در سال ۲۰۰۵ برندهٔ میلان–سانرمو^[۱] و در سال ۲۰۰۷ برندهٔ پاریس–تور^[۲] شد. پتاکی در مجموع ۱۸ سال فعالیت حرفه‌ای خود ۱۸۳ پیروزی به دست آورد.^[۳]

در سال ۲۰۰۷ پتاکی به دلیل دوپینگ از دوچرخه‌سواری محروم شد و عنوان‌هایش پس‌گرفته شد. مدتی بعد دادگاه اعلام کرد که پتاکی تقلب نکرده‌است؛ ولی در مصرف داروی مجاز برای درمان آسم دقت کافی نداشته‌است.^[۴] او در ۲۳ آوریل ۲۰۱۳ بازنشستگی خود را اعلام کرد؛^[۵] ولی در اوت همان سال به مسابقات بازگشت.^[۶]

فعالیت حرفه‌ای

پتاکی در سال ۱۹۹۶ حرفه‌ای شد و برای چند تیم مسابقه داد. در سال ۲۰۰۶ پس از انحلال تیم فاسا بورتولو همراه با اریک زابل به تیم میلرام پیوست. سرعت انفجاری پتاکی پیروزی‌هایی در هر سه گرند تور برای او به ارمغان آورد. در جیرو دیتالیای ۲۰۰۴ در ۹ مرحله پیروز شد و رکورد تازه‌ای به ثبت رساند. در همان مسابقه، عنوان نخست رده‌بندی امتیازی نیز به او رسید. نخستین پیروزی پتاکی در کلاسیک‌ها در سال ۲۰۰۵ در مسابقهٔ میلان–سانرمو به دست آمد. او توانست در خط پایان گروهی، بهتر از دانیلو هوندو، تور هوشاود، استوارت اوگریدی و اسکار فریره عمل کند.

پتاکی در مرحلهٔ سوم جیرو دیتالیای ۲۰۰۶ به دلیل تصادف کناره‌گیری کرد. او مرحله را با کشکک شکسته به پایان رساند. پتاکی در ۵ مرحلهٔ جیروی ۲۰۰۷ برنده شد و تعداد پیروزی‌های خود در پروتور را به ۲۱ رساند. در آن سال او توانسته‌بود برندهٔ مسابقهٔ کلاسیک پاریس–تور شود. پتاکی با حمایت اریک زابل از رقیبان خود پیشی گرفت و قهرمانی را به دست آورد.

پتاکی در دو مرحلهٔ تور دو فرانس ۲۰۱۰ به پیروزی رسید و پیراهن امتیازی آن مسابقه را به دست آورد. به این ترتیب پتاکی توانست برندهٔ رده‌بندی امتیازی هر سه گرند تور شود.

اتهام دوپینگ

پس از مثبت شدن نتیجهٔ آزمایش نمونهٔ پتاکی برای سالبوتامول که داروی آسم است، او در وضعیت غیرفعال قرار گرفت و تور دو فرانس ۲۰۰۷ را از دست داد.^[۷] فدراسیون دوچرخه‌سواری ایتالیا مصرف بیش از اندازهٔ سالبوتامول را خطای انسانی توصیف کرد و پتاکی را تبرئه کرد.^[۸]

در ۶ مهٔ ۲۰۰۸ دادگاه حکمیت ورزش پتاکی را تا پایان اوت تعلیق کرد. نتایج پتاکی از ۳۱ اکتبر ۲۰۰۷ به بعد، از جمله ۵ پیروزی مرحله‌ای او در جیرو دیتالیا، حذف شد. دادگاه اعلام کرد که پتاکی به دنبال تقلب نبوده‌است و به نظر می‌رسد که سهواً داروی بیش از حد مصرف کرده‌است.^[۹] پرونده بحث‌برانگیز بود؛^[۱۰] زیرا پتاکی را از حضور در تور دو فرانس محروم کرد و دادگاه علی‌رغم علم به دوپینگ نکردن پتاکی، او را تعلیق کرد. پتاکی همچنان اعتقاد داشت هیچ اشتباهی نکرده‌است.^[۱۱]

این محرومیت منجر به اخراج پتاکی از تیم میلرام در ۱۶ مهٔ ۲۰۰۸ شد.^[۱۲] او پس از پایان محرومیت خود به تیم ال‌پی‌آر بریکس–بالان پیوست.

ال‌پی‌آر بریکس و پس از آن

پس از چند پیروزی کوچک در سال ۲۰۰۸ پتاکی سال ۲۰۰۹ را پرقدرت آغاز کرد و فاتح مسابقهٔ نیمه‌کلاسیک جایزه بزرگ شلده شد.

پتاکی برای حضور در جیرو دیتالیای ۲۰۰۹ انتخاب شد و مرحلهٔ دوم و سوم را با پیروزی پشت سر گذاشت تا در پایان مرحلهٔ سوم پیراهن صورتی را به تن کند.^[۱۳]

پتاکی برای فصل ۲۰۱۰ به تیم لامپره–فارنسه وینی پیوست.^[۱۴] او پس از پاریس–روبهٔ ۲۰۱۳ بازنشستگی خود را به دلیل نداشتن انگیزه برای رقابت اعلام کرد. البته پس از مدتی تمایل خود به عضویت در تیم امگا فارما–کوییک استپ و حمایت از مارک کاوندیش را اعلام کرد. اتحادیه جهانی، قرارداد را به دلیل منع انتقال رکابزنان در میانهٔ فصل، مسدود کرد.^[۱۵] در ژوئیه ۲۰۱۳ پاتریک لفور اعلام کرد پتاکی از آغاز اوت به امگا فارما–کوییک استپ می‌پیوندد. او نخستین پیروزی خود در تیم تازه را در ۱۲ آوریل ۲۰۱۴ در جایزه بزرگ پینو سرامی به دست آورد. در ژانویهٔ ۲۰۱۵ به تیم ساوت‌ایست پرو سایکلینگ پیوست و در جیرو شرکت کرد. او وادار شد به دلیل ابتلا به ویروس در مرحلهٔ ماقبل آخر از جیرو کناره‌گیری کند و بازنشستگی خود را در ژوئن ۲۰۱۵ اعلام کرد.^[۱۶]

نتایج در گرند تورها

گرند تور	۲۰۰۰	۲۰۰۱	۲۰۰۲	۲۰۰۳	۲۰۰۴	۲۰۰۵	۲۰۰۶	۲۰۰۷	۲۰۰۸	۲۰۰۹	۲۰۱۰	۲۰۱۱	۲۰۱۲	۲۰۱۳	۲۰۱۴	۲۰۱۵
جیرو دیتالیا	۹۲	—	۹۴	ناتمام	۹۷	۱۰۰	ناتمام	۱۰۴	—	۱۲۱	ناتمام	ناتمام	—	—	ناتمام	ناتمام
تور دو فرانس	—	۹۷	—	ناتمام	ناتمام	—	—	—	—	—	۱۵۰	۱۰۷	ناتمام	—	۱۴۸	—
ووئلتا اسپانیا	ناتمام	—	۹۴	۱۲۰	ناتمام	۸۸	ناتمام	۱۲۷	—	—	ناتمام	۱۰۰	—	—	—	—

منابع

↑ Tim Maloney (19 March 2005). "Petacchi magnificent in 96th Milano-Sanremo win". Cyclingnews.com. Future plc. Retrieved 24 April 2013.
↑ "Petacchi wins Paris-Tours with help from Zabel". China Daily. 15 October 2007. Retrieved 24 April 2013.
↑ "Petacchi announces retirement". MSN Sports. Microsoft. pa.press.net. 23 April 2013. Archived from the original on 6 June 2013. Retrieved 24 April 2013.
↑ "Innocently Guilty – the Petacchi case". CyclingNews.com. 2008-05-09. Archived from the original on 11 August 2010. Retrieved 2010-07-16.
↑ "Lampre-Merida (LAM) – ITA". UCI World Tour. Union Cycliste Internationale. Archived from the original on 28 September 2013. Retrieved 6 January 2013.
↑ "Petacchi to start with Omega Pharma-Quickstep August 1". Cyclingnews.com. Future plc. 13 July 2013. Retrieved 2 August 2013.
↑ "Sidelined Petacchi facing 12 month suspension". CyclingNews.com. 2007-07-05. Retrieved 2007-07-05.
↑ "Petacchi absolved of doping blame". Eurosport.com. 2007-07-24. Retrieved 2007-07-24.
↑ "Alessandro Petacchi suspended until 31 August 2008". tas-cas.org. 2008-05-06. Archived from the original on 17 May 2008. Retrieved 2008-05-06.
↑ Andrew Canning (2008-03-26). "Alessandro Petacchi: Rider Profile". VeloNews. Retrieved 2009-11-23.
↑ Greg Johnson (2008-05-21). "Petacchi: I remain a winner". Cycling News. Retrieved 2009-11-23.
↑ "Alessandro Petacchi leaves Milram after drug ruling by CAS". International Herald Tribune. 2008-05-16. Retrieved 2008-05-16.
↑ Silenzio!
↑ Gregor Brown (2009-08-24). "Petacchi signs with Lampre-NGC". Cycling News. Archived from the original on 18 September 2009. Retrieved 2009-09-02.
↑ Brown, Gregor (2 May 2013). "Alessandro Petacchi still hoping to ride with Omega Pharma and Cavendish". Cycling Weekly. Retrieved 16 July 2013.
↑ Brown, Gregor (13 June 2015). "Alessandro Petacchi retires from professional cycling – again". British Cycling. Retrieved 14 June 2015.

پیوند به بیرون

آلساندرو پتاکی در Cycling Archives

[MSR-1] Tim Maloney (19 March 2005). "Petacchi magnificent in 96th Milano-Sanremo win". Cyclingnews.com. Future plc. Retrieved 24 April 2013.

[PT-2] "Petacchi wins Paris-Tours with help from Zabel". China Daily. 15 October 2007. Retrieved 24 April 2013.

[I'm_out-3] "Petacchi announces retirement". MSN Sports. Microsoft. pa.press.net. 23 April 2013. Archived from the original on 6 June 2013. Retrieved 24 April 2013.

[4] "Innocently Guilty – the Petacchi case". CyclingNews.com. 2008-05-09. Archived from the original on 11 August 2010. Retrieved 2010-07-16.

[5] "Lampre-Merida (LAM) – ITA". UCI World Tour. Union Cycliste Internationale. Archived from the original on 28 September 2013. Retrieved 6 January 2013.

[OPQS-6] "Petacchi to start with Omega Pharma-Quickstep August 1". Cyclingnews.com. Future plc. 13 July 2013. Retrieved 2 August 2013.

[7] "Sidelined Petacchi facing 12 month suspension". CyclingNews.com. 2007-07-05. Retrieved 2007-07-05.

[8] "Petacchi absolved of doping blame". Eurosport.com. 2007-07-24. Retrieved 2007-07-24.

[9] "Alessandro Petacchi suspended until 31 August 2008". tas-cas.org. 2008-05-06. Archived from the original on 17 May 2008. Retrieved 2008-05-06.

[10] Andrew Canning (2008-03-26). "Alessandro Petacchi: Rider Profile". VeloNews. Retrieved 2009-11-23.

[11] Greg Johnson (2008-05-21). "Petacchi: I remain a winner". Cycling News. Retrieved 2009-11-23.

[12] "Alessandro Petacchi leaves Milram after drug ruling by CAS". International Herald Tribune. 2008-05-16. Retrieved 2008-05-16.

[13] Silenzio!

[14] Gregor Brown (2009-08-24). "Petacchi signs with Lampre-NGC". Cycling News. Archived from the original on 18 September 2009. Retrieved 2009-09-02.

[15] Brown, Gregor (2 May 2013). "Alessandro Petacchi still hoping to ride with Omega Pharma and Cavendish". Cycling Weekly. Retrieved 16 July 2013.

[16] Brown, Gregor (13 June 2015). "Alessandro Petacchi retires from professional cycling – again". British Cycling. Retrieved 14 June 2015.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

ن ب و قهرمانان تور دوچرخه‌سواری میلان–سانرمو
۱۹۰۰–۱۹۱۹	لوسین پتی-برتون (۱۹۰۷) سیریل فان هاووارت (۱۹۰۸) لوئیجی گانا (۱۹۰۹) اوژن کریستف (۱۹۱۰) گوستاو گاریگو (۱۹۱۱) آنری پلیسیه (۱۹۱۲) اودیل دفری (۱۹۱۳) اوگو آگوستینی (۱۹۱۴) ازیو کورلایتا (۱۹۱۵) (۱۹۱۶, برگزار نشد) گائتانو بلونی (۱۹۱۷) کستانته جیراردنگو (۱۹۱۸) آنجلو گرمو (۱۹۱۹)
۱۹۲۰–۱۹۳۹	گائتانو بلونی (۱۹۲۰) کستانته جیراردنگو (۱۹۲۱) جووانی برونرو (۱۹۲۲) کستانته جیراردنگو (۱۹۲۳) پیترو لیناری (۱۹۲۴) کستانته جیراردنگو (۱۹۲۵–۱۹۲۶) پیترو چسی (۱۹۲۷) کستانته جیراردنگو (۱۹۲۸) آلفردو بیندا (۱۹۲۹) میکله مارا (۱۹۳۰) آلفردو بیندا (۱۹۳۱) آلفردو بووت (۱۹۳۲) لئارکو گوئرا (۱۹۳۳) جف دمویسره (۱۹۳۴) جوزپه اولمو (۱۹۳۵) آنجلو وراتو (۱۹۳۶) سزار دل کانسا (۱۹۳۷) جوزپه اولمو (۱۹۳۸) جینو بارتالی (۱۹۳۹)
۱۹۴۰–۱۹۵۹	جینو بارتالی (۱۹۴۰) پیرینو فاوالی (۱۹۴۱) آدولفو لئونی (۱۹۴۲) چینو چینلی (۱۹۴۳) (۱۹۴۴–۱۹۴۵, برگزار نشد) فائوستو کوپی (۱۹۴۶) جینو بارتالی (۱۹۴۷) فائوستو کوپی (۱۹۴۸–۱۹۴۹) جینو بارتالی (۱۹۵۰) لویزون بوبه (۱۹۵۱) لورتو پتروچی (۱۹۵۲–۱۹۵۳) ریک فان استنبرخن (۱۹۵۴) ژرمن دریک (۱۹۵۵) فرد ده بروینه (۱۹۵۶) میگل پوبلت (۱۹۵۷) ریک فان لوی (۱۹۵۸) میگل پوبلت (۱۹۵۹)
۱۹۶۰–۱۹۷۹	رنه پریوا (۱۹۶۰) رمون پولیدو (۱۹۶۱) امیل دامس (۱۹۶۲) ژوزف گروسار (۱۹۶۳) تام سیمپسون (۱۹۶۴) آری دن هارتوخ (۱۹۶۵) ادی مرکس (۱۹۶۶–۱۹۶۷) رودی آلتیگ (۱۹۶۸) ادی مرکس (۱۹۶۹) میشل دانچلی (۱۹۷۰) ادی مرکس (۱۹۷۱–۱۹۷۲) روژی د فلامینک (۱۹۷۳) فلیچه جیموندی (۱۹۷۴) ادی مرکس (۱۹۷۵–۱۹۷۶) یان راس (۱۹۷۷) روژی د فلامینک (۱۹۷۸–۱۹۷۹)
۱۹۸۰–۱۹۹۹	پیرینو گاواتنزی (۱۹۸۰) آلفونس د وولف (۱۹۸۱) مارک گومز (۱۹۸۲) جوزپه سارونی (۱۹۸۳) فرانچسکو موزر (۱۹۸۴) هنی کایپر (۱۹۸۵) شان کلی (۱۹۸۶) اریخ مخلر (۱۹۸۷) لوران فینیون (۱۹۸۸–۱۹۸۹) جانی بونو (۱۹۹۰) کلادیو کیاپوچی (۱۹۹۱) شان کلی (۱۹۹۲) مائوریتسیو فوندریست (۱۹۹۳) جورجو فورلان (۱۹۹۴) لوران ژالابر (۱۹۹۵) گابریله کولومبو (۱۹۹۶) اریک تسابل (۱۹۹۷–۱۹۹۸) آندری چمیل (۱۹۹۹)
۲۰۰۰–۲۰۱۹	اریک تسابل (۲۰۰۰–۲۰۰۱) ماریو چیپولینی (۲۰۰۲) پائولو بتینی (۲۰۰۳) اسکار فریره (۲۰۰۴) آلساندرو پتاکی (۲۰۰۵) فیلیپو پوتزاتو (۲۰۰۶) اسکار فریره (۲۰۰۷) فابیان کانچلارا (۲۰۰۸) مارک کاوندیش (۲۰۰۹) اسکار فریره (۲۰۱۰) متیو گاس (۲۰۱۱) سایمون گرنز (۲۰۱۲) گرالد تسیولک (۲۰۱۳) الکساندر کریستوف (۲۰۱۴) جان دگنکولب (۲۰۱۵) آرنو دمار (۲۰۱۶) میخاو کفیاتکوفسکی (۲۰۱۷) وینچنزو نیبالی (۲۰۱۸)