French
Deutschآنگلو-آمریکا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
.svg) | |
| مساحت | ۱۹٬۴۱۸٬۱۹۸٫۶ کیلومتر مربع (۷٬۴۹۷٬۴۰۸٫۴ مایل مربع) |
|---|---|
| جمعیت | 354,830,825 |
| ترکم جمعیت | ۱۸٫۳ بر کیلومتر مربع (۴۷ بر مایل مربع) |
| نام اهلیت | آنگلو-آمریکایی[۱] |
| کشورها | |
| متعلقات | |
| زبان‌ها | |
| منطقه‌های زمانی | UTC−03:30 to UTC-10 |
| بزرگ‌ترین {{# if:|مناطق مسکونی|شهرها}} | List of cities in North America, Cities in Guyana |
آنگلو-آمریکا (Anglo-America) (همچنین به عنوان آمریکای آنگلوساکسون Anglo-Saxon America[۲] هم نامیده می‌شود) اغلب به یک منطقه در قاره آمریکا گفته می‌شود که زبان اصلی رایج در آن انگلیسی زبان اصلی است و فرهنگ مردمان آن برگرفته از فرهنگ بریتانیایی و امپراتوری بریتانیا است.[۳] آنگلوآمریکا از آمریکای لاتین، که منطقه‌ای از آمریکا است که زبان‌های رومی (اسپانیایی، پرتغالی و فرانسوی) در آن شایع است، متمایز است.[۳]
منطقه جغرافیایی
[ویرایش]اصطلاح آنگلو-آمریکا به‌طور خاص به ایالات متحده و کانادا اشره دارد که تا کنون دو کشور پرجمعیت انگلیسی زبان در آمریکای شمالی هستند.[۴] مناطق دیگر شامل کشورهای آنگلو-کارائیب می‌شود که عبارتند از: هند غربی بریتانیا، بلیز، برمودا و گویان.
با این وجود، دو سرزمین قابل توجه که دارای جمعیت غالب غیر انگلیسی هستند، اغلب به دلایل غیر زبانشناختی در گروه آنگلو آمریکا قرار دارند. در کانادا، استان فرانکفون کبک، آکادی در نیوبرانزویک و بخشی از منطقه کوکران[۵] بعضی اوقات به دلایل فرهنگی، اقتصادی و سیاسی بخشی از آنگلو-امریکا در نظر گرفته می‌شوند. به همین ترتیب، منطقه اسپانیایی زبان پورتوریکو بخشی از آنگلو آمریکا به‌شمار می‌رود، زیرا بخش غیریکپارچه ای از ایالات متحده است.[۶] برعکس، سن یوستیشس، سن مارتن و سیبا، به رغم اکثریت زبان انگلیسی خود، به‌طور کلی در انگلو آمریکا قرار نمی‌گیرند، زیرا آنها کشورهای قلمرو پادشاهی هلند هستند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- یادداشت
- ↑ This usage refers to those who reside within the geographical area of Anglo-America as opposed to those who are members of the Anglo-American ethnic group.
- ↑ By the 16th century the term Anglo-Saxon came to refer to all things of the early English period, including language, culture, and people. While it remains the normal term for the latter two aspects, the language began to be called Old English towards the end of the 19th century, as a result of the increasingly strong anti-Germanic nationalism in English society of the 1890s and early 1900s. However many authors still also use the term Anglo-Saxon to refer to the language.
Crystal, David (2003). The Cambridge Encyclopedia of the English Language. Cambridge University Press. ISBN 0-521-53033-4. - ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Anglo-America", vol. 1, Micropædia, Encyclopædia Britannica, 15th ed. , Chicago: Encyclopædia Britannica, Inc. , 1990. شابک ۰−۸۵۲۲۹−۵۱۱−۱.
- ↑ "North America" The Columbia Encyclopedia بایگانی‌شده در فوریه ۶, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine, 6th ed. 2001-5. New York: Columbia University Press.
- ↑ mutur zikin. "Carte linguistique du Canada / Linguistic map of Canada". muturzikin.com. Retrieved 22 September 2015.
- ↑ "2005–2009 Population and Housing Narrative Profile for Puerto Rico". U.S. Census Narrative Profile. U.S. Census. 2005–2009. Archived from the original on October 8, 2011. Retrieved May 19, 2011.