آکورد فرعی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تونیک و تونیک موازی در گام ماژور، آکوردهای دو ماژور و لا مینور دربارهٔ این پرونده بشنوید .

آکورد فرعی (انگلیسی: Subsidiary chord) در تجزیه و تحلیل موسیقی، آکوردی با اهمیت، برای شرح‌ و‌ بسطِ هارمونیک، در یک توالی آکورد است.

شرح

[ویرایش]

کاربرد این آکورد بدین صورت است که اگر احتمالا پس از آکورد اصلی گام (X) آکورد فرعی (Y) در توالی آکورد جایگزین شود، امکان سه موقعیت متفاوت و مشترک (در ابتدا، میانی و انتها)، از کاربرد آکورد اصلی و فرعی در کنار هم به وجود می‌آید:[۱]

X–Ya

Y–X

X–Y–X

آکورد فرعی در مدولاسیون

[ویرایش]
مدولاسیون با آکورد فرعی (به رنگ آبی) از دو ماژور به سل مینور.[۲] دربارهٔ این پرونده شنیدن

در مدولاسیون، یک آکورد فرعی ممکن است عملکردی مشترک با نقش آکورد یا زیروبمی‌های گام داشته باشد. برای مثال در گام می ماژور، آکورد دو دیز مینور (دو دیز، می، سل دیز)، به‌عنوان یک آکورد فرعی، با پایه‌های دو گام دیگر از سه گام، مرتبط هستند؛ بدین ترتیب نت «دو دیز» تونیک گام موازی (vi) و نت «سل دیز» پایۀ گام سل دیز ماژور (I) است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. Peter van der Merwe (musicologist)|van der Merwe, Peter (2005). Roots of the Classical: The Popular Origins of Western Music, p.501. شابک ‎۰−۱۹−۸۱۶۶۴۷−۸.
  2. Becker, Julius (1845). A concise treatise on harmony, p.17. Ewer & Co.

منابع

[ویرایش]

مطالعه بیشتر

[ویرایش]
  • Van der Merwe (2005), p. 428.