اثر زمین (آیرودینامیک) - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
اثر زمین (انگلیسی: Ground effect) در هواگرد ثابتبال به حالتی گفته می شود که هواگرد در نزدیکی یک سطح ثابت(مانند زمین) در حال حرکت باشد، در این حالت نیروی برآر افزایش و نیروی پسار کاهش می یابد. این پدیده باعث می شود خلبان در حالت فرود حس کند هواگرد در حالت معلق و شناور قرار دارد و همچنین در حالت پریدن هواگرد نیز به صورت موقت سرعت واماندگی را کاهش می دهد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Ground effect (aerodynamics)». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۶ فوریه ۲۰۱۹.
پیوند به بیرون
[ویرایش]![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Commons-logo.svg/30px-Commons-logo.svg.png)
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اثر زمین (آیرودینامیک) موجود است.