اخم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اخم یکی از حالت‌های صورت است که ناراحتی، خشم، نگرانی، یا ناخوشنودی فرد از یک موضوع را نشان می‌دهد.اخم در لغت یعنی چین و شکنج که بر رو و پیشانی افتد. ^[۱]

در این حالت ابروها جمع شده و روی پیشانی چین خوردگی پدید می‌آید. لب‌ها نیز حالت طبیعی خود را از دست داده و کمی فشرده می‌شوند. همچنین چشم‌ها کمی ریزتر می‌شوند.

•لبخند. •گریه

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اخم موجود است.

معنای اخم را در ویکی‌واژه، واژه‌نامهٔ آزاد، ببینید.

این یک مقالهٔ خرد روان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

•لغت نامه دهخدا