اخم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اخم یکی از حالت‌های صورت است که ناراحتی، خشم، نگرانی، یا ناخوشنودی فرد از یک موضوع را نشان می‌دهد.اخم در لغت یعنی چین و شکنج که بر رو و پیشانی افتد. [۱]

در این حالت ابروها جمع شده و روی پیشانی چین خوردگی پدید می‌آید. لب‌ها نیز حالت طبیعی خود را از دست داده و کمی فشرده می‌شوند. همچنین چشم‌ها کمی ریزتر می‌شوند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

لبخند. •گریه

پانویس

[ویرایش]
  1. «معنی اخم | لغت‌نامه دهخدا». www.vajehyab.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۷-۳۱.

منابع

[ویرایش]

لغت نامه دهخدا