French
Deutschاسکالدزکاپارمال - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اسکالدزکاپارمال (به زبان نروژی باستان: Skáldskaparmál) به معنی زبان شعر یا بیان شاعرانه متشکل از ۵۰٬۰۰۰ لغت، دومین بخش از مجموعه متون ادای منثور اثر مورخ و سیاست‌مدار ایسلندی اسنوری استورلوسون است. این فصل دنبالهٔ «گیلفاگینینگ» یا گیلفی فریب خورنده و پیش از «هتاتال» یا وزن اشعار قرار دارد. متن اسکالدزکاپارمال دربارهٔ گفتگویی میان آئگیر، ایزد دریای اساطیر نورس و براگی، ایزد سخنوری و شعر رخ می‌دهد. این متون برای مطالعه بیشتر اشعار اسکالدها حاوی اسطوره‌های بیشماری به منظور توصیف واژهٔ کنینگ به کار برده می‌شد، که به شدت با اساطیر نورس باستان و بعدها زبان ایسلندی و آنگلوساکسون مرتبط شد.[۱][۲]
در این روایت نیز آسیر پیشاپیش آئگیر را شناسایی کرده‌اند و برای پذیرفتن فریب دادنش آمادگی دارند. آن‌ها از او به گرمی استقبال می‌کنند، و به افتخارش ضیافتی ترتیب می‌دهند، و او را در کنار براگی می‌نشانند. این اسطوره به دو برادر دورف به نام‌های فیالار و گالار مربوط می‌شود که موجودی به نام کواسیر را می‌کشند، خونش را با عسل و آبجو مخلوط می‌کنند و از آن نوشیدنی الهام بخش می‌سازند که هر کس از آن جرعه‌ای بنوشد، فرزانه می‌شود.
منابع
[ویرایش]- ↑ Rudolf Simek: Dictionary of Northern Mythology (1993)
- ↑ Facing Text Translation Old Norse/English: Snorri Sturlusson's Skáldskaparmál
| اسناد | _by_Johannes_Gehrts.jpg) | |
|---|---|---|
| افراد | ||
| چهره‌های دیگر | ||
| مرتبط | ||
 | این یک مقالهٔ خرد اساطیر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |