اقنوم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در مسیحیت سه‌گانه‌باور، که می‌گوید خدای واحد، خود را در سه شخصیت ـ پدر، پسر و روح القدس ـ آشکار کرد، به هریک از سه کالبد، یعنی پدر یا پسر یا روح‌القدس (روان پاک)، اصطلاحاً اُقنوم یا «ثالث ثلاثه» (سومی از سه تا) گفته می‌شود.

در این متون از اقانیم ثلاثه صحبت می‌شود و باورمندان به این سه اقنوم را «سه‌خوان» می‌نامند.^[۱] لفظ اُقنوم که در آموزهٔ سه‌گانه‌باوری فراوان به کار می‌رود واژه‌ای سُریانی و به معنای شخص یا اصل است.

• محمد دهقان طزره، محمدرضا شمشیری، پژوهشی در مورد حقیقت اقنوم احد در دیدگاه فلوطین، مجله پژوهش‌های اعتقادی کلامی، پیاپی ۲۸ (زمستان ۱۳۹۶)، صص ۱۱۹–۱۴۴
• زکریا بهارنژاد، افلوطین و نظریه وحدت وجود ، فصلنامه خردنامه صدرا، شماره ۵۷ (پاییز ۱۳۸۸)، ص ۸۰