الفبای زبان لاتین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

الفبای زبان لاتین
نوعالفبا
زبان‌ها

Official script in:

131 sovereign states

Co-official script in:

دورهٔ زمانیc. 700 BC – present
سامانهٔ مادر
سامانهٔ فرزند
Numerous Latin alphabets; also more divergent derivations such as Osage
سامانهٔ خواهر
ایزو ۱۵۹۲۴Latn, 215
جهتچپ به راست
مخفف یونیکدLatin
دامنه یونیکدSee Latin characters in Unicode

الفبای لاتین (انگلیسی: Latin alphabet), (لاتین: Abecedarium Latinum) که از آن با نام الفبای رومی نیز یاد می‌کنند پرکاربردترین سامانهٔ نوشتاری در جهان است که الفبای استاندارد زبان انگلیسی و بیشتر ملت‌های اروپایی و سرزمین‌هایی که اروپاییان در آن زندگی می‌کنند می‌باشد. این الفبا پیش از سال ۶۰۰ ق.م. از الفبای اتروسکی برگرفته شده و این گمان می‌رود که تبار آن از راه الفبای اتروسکی، یونانی و فنیقی به الفبای سامی شمالی برسد که در سوریه و فلسطین در نزدیکی ۱۱۰۰ پیش از میلاد به کار می‌رفت. در گذشته الفبای لاتین کلاسیک دربرگیرندهٔ ۲۳ نویسه بود که ۲۱ تای آن از الفبای اتروسکی گرفته شده است. حروف J, U, W در این الفبا جایی ندارند و از حروف دیگر برای ادای این حروف استفاده می‌شود. حروف M, X, V, I که به ترتیب نشان‌دهندهٔ عددهای یک، پنج، ده و هزار هستند. ترکیب قرارگیری این حروف در کنار هم نشان‌دهندهٔ عدد مورد نظر است، برای نمونه MMXII برابرِ عدد ۲۰۱۲ می‌باشد.[۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. The Editors of Encyclopaedia Britannica (March 1, 2022). "Latin alphabet". Britannica.com (به انگلیسی). {{cite web}}: |نویسنده= has generic name (help)