ایزوبوتان - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ایزوبوتان | |||
---|---|---|---|
| |||
| |||
2-methylpropane[۱] | |||
دیگر نامها Isobutane (no longer recommended[۱]) | |||
شناساگرها | |||
شماره ثبت سیایاس | ۷۵-۲۸-۵ | ||
پابکم | ۶۳۶۰ | ||
کماسپایدر | ۶۱۲۰ | ||
UNII | BXR49TP611 | ||
شمارهٔ ئیسی | 200-857-2 | ||
شمارهٔ یواِن | 1969 | ||
KEGG | D04623 | ||
ChEBI | CHEBI:30363 | ||
شمارهٔ آرتیئیسیاس | TZ4300000 | ||
1730720 | |||
1301 | |||
جیمول-تصاویر سه بعدی | Image 1 | ||
| |||
| |||
خصوصیات | |||
فرمول مولکولی | C4H۱۰ | ||
جرم مولی | ۵۸٫۱۲ g mol−1 | ||
شکل ظاهری | گاز بی رنگ | ||
بوی | بی بو | ||
چگالی | 2.51 kg/m3 (at 15 °C 100 kPa) | ||
دمای ذوب | −۱۵۹٫۴۲ درجه سلسیوس (−۲۵۴٫۹۶ درجه فارنهایت؛ ۱۱۳٫۷۳ کلوین)[۳] | ||
دمای جوش | −۱۱٫۷ درجه سلسیوس (۱۰٫۹ درجه فارنهایت؛ ۲۶۱٫۴ کلوین)[۳] | ||
انحلالپذیری در آب | 48.9 mg L-1 (at 25 درجه سلسیوس (77 درجه فارنهایت)) [۲] | ||
فشار بخار | 204.8 kPa (at 21 درجه سلسیوس (70 درجه فارنهایت)) | ||
kH | 8.6 nmol Pa-1 kg-1 | ||
پذیرفتاری مغناطیسی | -51.7·10-6 cm3/mol | ||
ترموشیمی | |||
96.65 J K-1 mol-1 | |||
آنتالپی استاندارد تشکیل ΔfH | -134.8–-133.6 kJ mol-1 | ||
Std enthalpy of combustion ΔcH | -2.86959–-2.86841 MJ mol-1 | ||
خطرات | |||
GHS pictograms | |||
سیستم هماهنگ جهانی طبقهبندی و برچسبگذاری مواد شیمیایی | DANGER | ||
GHS hazard statements | H220 | ||
GHS precautionary statements | P210 | ||
لوزی آتش | |||
نقطه اشتعال | |||
دمای خودآتشگیری | |||
محدودیتهای انفجار | ۱٫۴–۸٫۳٪ | ||
آمریکا Permissible exposure limit (PEL) | none[۴] | ||
به استثنای جایی که اشاره شدهاست در غیر این صورت، دادهها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شدهاند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |||
(بررسی) (چیست: / ؟) | |||
Infobox references | |||
|
ایزوبوتان (انگلیسی: Isobutane) یک ترکیب شیمیایی با فرمول مولکولی C4H10 و ایزومری از بوتان است. ایزوبوتان سادهترین آلکان با یک پیوند کربن درجه سوم است، که به عنوان یک ماده اولیه در صنایع پتروشیمی، مورد استفاده قرار میگیرد. در طول یک دهه گذشته، نگرانیها در مورد تخریب لایه ازون توسط گازهای فریون، منجر به افزایش استفاده از ایزوبوتان به عنوان گاز برای سیستمهای تبرید، به ویژه در یخچالها و فریزرهای خانگی شدهاست.
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Nomenclature of Organic Chemistry : IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: انجمن سلطنتی شیمی. 2014. p. 652. doi:10.1039/9781849733069-FP001. ISBN 978-0-85404-182-4.
The names ‘isobutane’, ‘isopentane’ and ‘neopentane’ are no longer recommended.
- ↑ "Solubility in Water". PubChem. National Center for Biotechnology Information. Retrieved 6 April 2017.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Record in the GESTIS Substance Database from the IFA
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامPGCH
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Isobutane». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۳ آوریل ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون
[ویرایش]در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ایزوبوتان موجود است.