بازی اپرا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بازی اپرا نام بازی شطرنجی بود که در سال ۱۸۵۸ و در تالار اپرای پاریس، هنگام اجرای اپرای نرما از وینچنتزو بلینی، بین پل مورفی، استاد آمریکایی شطرنج، و دو بازیکن آماتور اما قدرتمند — کارل دوم، دوک برانزویک، نجیب‌زادهٔ آلمانی، و کنت ایسوارد دو وونارگه^{[یادداشت ۱]}، آریستوکرات فرانسوی — برگزار شد. این بازی یکی از معروف‌ترین بازی‌های تاریخ شطرنج است. دوک کارل و کنت ایسوارد در این بازی یه عنوان یک تیم و با مشورت یکدیگر با مورفی بازی کردند. از این بازی معمولاً توسط معلم‌های شطرنج برای نشان دادن اهمیت گسترش سریع، ارزش قربانی در ترکیب‌های مات کردن، و دیگر مفاهیم شطرنج استفاده می‌شود.

سفید: پل مورفی
سیاه:دوک برانزویک و کنت ایسوارد
گشایش: دفاع فیلیدور (اکو C41)

این گشایش دفاع فیلیدور است که به افتخار فرانسوا-آندره دانیکان فیلیدور، استادِ پیشتازِ شطرنج در نیمهٔ اول قرن هجدهم و پیشگام در استفاده از استراتژی‌های مدرن در شطرنج، نامیده شده‌است. این گشایشْ قابل اطمینان، اما اندکی منفعلانه است و مربعِ مهمِ d4 را نادیده می‌گیرد. بیشتر شطرنج‌بازان مدرن 2... Nc6، یا 2... Nf6 (دفاع پتروف) را ترجیح می‌دهند.

با اینکه امروزه 3... Bg4 حرکت نه‌چندان‌خوبی به شمار می‌آید، در آن زمان نظریهٔ پذیرفته‌شده بود.^[۱]

اگر داشته باشیم 4...dxe5، بعد از آن 5. Qxd8 Kxd8 6. Kxe5 ممکن است و سفید یک پیاده را می‌برد و سیاه حق قلعه را از دست می‌دهد.

	a	b	c	d	e	f	g	h
8									8
7									7
6									6
5									5
4									4
3									3
2									2
1									1
	a	b	c	d	e	f	g	h

موقعیت نهایی بازی بعد از 17. Rd8#، سفید با دو مهرهٔ باقی‌ماندهٔ خود حریف را مات می‌کند.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Opera Game». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ اوت ۲۰۲۰.