باشلیق - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

باشلیق یا باشلِق (تُرکی استانبولی: Başlık) سرپوشی‌است مخروطی‌شکل که در گذشته و حال از سوی ایرانیان و تُرکان مورد استفاده قرار می‌گرفته ‌است. جنس آن از نمد، چرم یا پشم بوده‌است. این سرپوش نوک تیزی داشته و گوش‌ها و گردن را فرامی‌گیرد. نمونه‌های محلی آن گاه به رسن، منگوله، منجوق‌دوزی، قلاب‌دوزی و مانند آن آراسته می‌شوند. نمونه‌های گونه‌گونی از باشلیق به تفکیک جنس-ابریشمی، پشمی و...- و سبک ساخت -اعم از دست‌باف، چسبیده به جامه و...- وجود دارد.

باشلیق واژه‌ای تُرکی است و از ریشهٔ واژهٔ باش به معنای سر و لیق حرف نسبت است و کلاه پیوسته به شنل می‌باشد.^[۲] گونه‌ای از باشلیق که فاقد شال پوشانندهٔ گوش‌ها و گردن است، قالپاق نامیده می‌شود.

در روزگار نزدیک‌تر در آغاز سدهٔ نوزدهم در روسیه باشلیق یک سرپوش مد روز بود. این پوشش از سوی باشقیرها در میان روسان رواج یافته‌بود. از ۱۸۶۲ باشلیق بخشی از پوشش رسمی نیروی قزاق گردید. باشلیق قزاق‌ها از پشم شتر به رنگ زرد روشن بافته‌می‌شد و نوارهایی زردرنگ هم داشت. در باشلیق افسران این نوارها زرین یا سیمین‌رنگ بودند. تا ۱۹۱۷ باشلیق در ارتش امپراتوری روسیه کاربرد داشت. پس از آن هم ارتش سفید از آن بهره‌برد.

• پاپاخ

• لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ باشلیق
• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bashlyk». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲ مارس ۲۰۲۱.