بمب‌گذاری ۱۹۹۸ سفارت ایالات متحده - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بمب‌گذاری ۱۹۹۸ سفارت ایالات متحده
سفارت ایالات متحده پس از بمب‌گذاری در نایروبی
موقعیتنایروبی، کنیا
دارالسلام (تانزانیا)، تانزانیا
مختصات۰۱°۱۷′۲۱″ جنوبی ۳۶°۴۹′۳۶″ شرقی / ۱٫۲۸۹۱۷°جنوبی ۳۶٫۸۲۶۶۷°شرقی / -1.28917; 36.82667 and ۰۶°۴۷′۲۱″ جنوبی ۳۹°۱۶′۴۶″ شرقی / ۶٫۷۸۹۱۷°جنوبی ۳۹٫۲۷۹۴۴°شرقی / -6.78917; 39.27944
تاریخ۷ اوت ۱۹۹۸؛ ۲۶ سال پیش (۱۹۹۸-07}})
10:30 a.m. – 10:40 a.m. EAT (UTC+3)
هدفوابسته‌های دیپلماتیک ایالات متحده آمریکا
گونه حمله
خودرو انفجاری
اسلحهTNT, آمونیوم نیترات، اسلحه دستی، بمب صوتی
کشته‌ها۲۲۴ (۲۱۳ نفر در نایروبی و ۱۱ نفر در دارالسلام)
زخمی‌هابیش از ۴۰۰۰ نفر
مرتکبانالقاعده و جهاد اسلامی مصر

بمب‌گذاری‌های ۱۹۹۸ سفارت ایالات متحده، حملاتی بود که در ۷ اوت ۱۹۹۸ اتفاق افتاد. بیش از ۲۰۰ نفر در انفجارهای تقریباً همزمان خودرو انفجاری در دو شهر آفریقای شرقی کشته شدند، یکی در سفارت ایالات متحده در دارالسلام، تانزانیا و دیگری در سفارت ایالات متحده در نایروبی، کنیا.[۱]

این حملات که به اعضای محلی جهاد اسلامی مصر مرتبط بود، اسامه بن لادن، ایمن الظواهری و سازمان تروریستی آنها القاعده را برای اولین بار مورد توجه افکار عمومی آمریکا قرار داد و منجر شد که اداره تحقیقات فدرال (FBI) بن لادن را در لیست ده متهم فراری تحت تعقیب خود قرار دهد. FBI همچنین این حمله را به جمهوری آذربایجان مرتبط می‌داند، زیرا ۶۰ تماس از طریق تلفن ماهواره ای توسط بن لادن با همکارانش در باکو، پایتخت آذربایجان برقرار شد.[۲] فاضل عبدالله محمد و عبدالله احمد عبدالله به عنوان طراحان بمبگذاری شناخته می‌شوند.[۳][۴][۵]

انگیزه و آماده‌سازی

[ویرایش]

اعتقاد بر این است که این بمب‌گذاری‌ها بخاطر انتقام از دخالت ایالات متحده در استرداد و ادعای شکنجه چهار عضو جهاد اسلامی مصر (EIJ) بود که در آلبانی به جرم ادعای قتل در دو ماه قبل از حملات دستگیر شده بودند. بین ماه‌های ژوئن و ژوئیه، احمد اسماعیل عثمان صالح، احمد ابراهیم السید النگار، شوقی سلامه مصطفی عطیه و محمد حسن تیتا با همکاری ایالات متحده از آلبانی به مصر برگردانده شدند؛ این چهار نفر به شرکت در ترور رفاعت المعقوب و همچنین توطئه بعدی علیه بازار خان الخلیلی در قاهره متهم شدند.[۶] ماه بعد، اطلاعیه ای هشدار آمیز به دست ایالات متحده رسید که یک گروه در حال آماده‌سازی «پاسخی» برای «بازپرداخت» مداخلات آنان است.[۷] با این حال، گزارش کمیسیون ۱۱ سپتامبر ادعا می‌کند که آماده‌سازی حمله اندکی پس از صدور فتوای بن لادن در فوریه ۱۹۹۸ آغاز شد.[۸]

یک کامیون نیسان اطلس، مشابه کامیون مورد استفاده در حمله

به گفته یک روزنامه‌نگار به اسم لارنس رایت، «عملیات نایروبی» به نام کعبه مقدس نامگذاری شد. اسم عملیات بمب‌گذاری در شهر دارالسلام «عملیات الاقصی» نامیده می‌شد، اما "هیچ یک از آنها ارتباط آشکاری با سفارتخانه‌های آمریکا در آفریقا نداشتند. بن لادن در ابتدا گفت که این نقاط به دلیل "حمله" به سومالی هدف قرار گرفته‌اند. سپس او برنامه آمریکا برای تجزیه سودان را توصیف کرد، که به گفته وی در سفارت نایروبی انجام شد. همچنین بن لادن به پیروانش گفت که نسل کشی در رواندا در داخل دو سفارتخانه آمریکا برنامه ریزی شده‌است. " لارنس رایت نتیجه گرفت که هدف واقعی بن لادن " فریب ایالات متحده در افغانستان بود، که مدت هاست" قبرستان امپراتوری‌ها "نامیده می‌شد.

در ماه مه ۱۹۹۸، یک ویلا در نایروبی توسط یکی از بمب‌گذارها خریداری شد تا در گاراژ بمب بسازند. شیخ احمد سلیم سوئدی یک کامیون تویوتا دینا در نایروبی و یک کامیون نیسان اطلس ۱۹۸۷ در دارالسلام خریداری کرد. از شش میله فلزی برای قرار دادن «قفس» در پشت کامیون اطلس برای قرار دادن بمب استفاده شد.

اآ ژوئن ۱۹۹۸، کی کی محمد «خانه ۲۱۳» را در منطقه ایلالا در دارالسلام، حدود ۶ کیلومتری سفارت ایالات متحده اجاره کرد. از یک سوزوکی جیمنی سفید برای حمل اجزای مخفی بمب در داخل گونی‌های برنج استفاده کرد و آن را در خانه ۲۱۳ سرهم کرد.

هم در نایروبی و هم در دارالسلام، محمد عوده بر ساخت دو دستگاه بسیار بزرگ و و وسایل تخریبی ۹۰۰ کیلوگرم (۲٬۰۰۰ پوند) نظارت داشت. بمب نایروبی از ۴۰۰ تا ۵۰۰ سیلندر TNT (تقریباً به اندازه قوطی‌های نوشیدنی)، نیترات آمونیوم، پودر آلومینیوم و بند انفجار ساخته شده بود. مواد منفجره در بیست جعبه چوبی مخصوص طراحی بسته‌بندی شده بود که مهر و موم شده و سپس در بستر کامیون‌ها قرار گرفت. محسن موسی ماتولی آتوا سیم را از بمب به یک سری باتری در پشت کابین کامیون و سپس به یک سوئیچ چاشنی در زیر داشبورد وصل کرد. بمب دارالسلام ساختاری کمی متفاوت داشت: TNT به پانزده مخزن اکسیژن و کپسول گاز متصل بود و با چهار کیسه کود آمونیوم نیترات و چند کیسه شن برای محاصره و هدایت انفجار احاطه شده بود.

قرار شد بمب‌ها در ۷ اوت، در هشتمین سالگرد ورود نیروهای آمریکایی به عربستان سعودی در مراحل اولیه جنگ خلیج فارس منفجر شود که احتمالاً انتخاب اسامه بن لادن بود.

حملات و تلفات

[ویرایش]
لاشه بمب‌گذاری در نایروبی

در ۷ اوت بین ساعت ۱۰:۳۰ صبح و ساعت ۱۰:۴۰ به وقت محلی هستم (۳: ۳۰–۳: ۴۰) صبح EDT)، بمب‌ها در کامیون‌های پر از مواد منفجره در خارج از سفارتخانه‌ها در دارالسلام و نایروبی پارک شده بودند و تقریباً همزمان منفجر شدند.[۹] ۲۱۳ نفر در انفجار نایروبی کشته شدند، در حالی که ۱۱ نفر در دارالسلام کشته شدند.[۱۰] تخمین زده می‌شود که ۴۰۰۰ نفر در نایروبی زخمی شده و ۸۵ نفر دیگر نیز در دارالسلام مجروح شده باشند.[۱۱] آمارهای لرزه‌نگاری پس از بمب‌ها نشان داد که انرژی بین ۳ تا ۱۷ تن بوده و مواد منفجره زیادی وجود داشته‌است.[۱۲] اگرچه این حملات متوجه تأسیسات ایالات متحده بود، اما اکثر کشته شدگان شهروندان محلی دو کشور آفریقایی بودند. ۱۲ آمریکایی کشته شدند،[۱۳] از جمله دو کارمند آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) در سفارت نایروبی، تام شاه (معروف به اوتامیلال توماس شاه) و مولی هاکابی هاردی،[۱۴] و یک تفنگدار آمریکایی، گروهبان جسی «ناتان» آلیگانگا، نیروی دریایی. نگهبان در سفارت نایروبی.[۱۵][۱۶] گروهبان ارتش آمریکا کنت ری هابسون دوم یکی از ۱۲ آمریکایی بود که در این حمله کشته شد.[نیازمند منبع]

هنگامی که عزام به همراه محمد راشد داود العوهالی، کامیون تویوتا داینا را به سرعت به سمت سفارت نایروبی می‌راندند، به نگهبان محلی امنیتی هشدار داده شد که بلافاصله دروازه را باز کند - و هنگامی که حاضر به اجرای آن نشد، به سمت او شلیک کردند. قبل از خروج از وسیله نقلیه و فرار، الاحالی یک بمب صوتی به سمت نگهبانان سفارت پرتاب کرد. بعداً اسامه بن لادن توضیح داد که قصد العوالی این بوده که بیرون بزند و به نگهبانان شلیک کند تا مسیری برای کامیون باز شود، اما وی اسلحه خود را در کامیون گذاشته و سپس فرار کرد. در حالی که بواکو از رادیو درخواست پشتیبانی کرد، کامیون منفجر شد.

این انفجار به ساختمان سفارت آسیب رساند و ساختمان همسایه اوفندی فرو ریخت. در این ساختمان بیشتر قربانیان عمدتاً دانشجویان و کارمندان یک کالج دبیرخانه مستقر بودند که کشته شدند. گرمای ناشی از انفجار بین ساختمانها به سمت خیابان Haile Selassie منتقل شد که در آن یک اتوبوس پر از مسافر آتش گرفت. پنچره‌های ساختمان در شعاع تقریباً ۱⁄۲ مایل (۸۰۰ متر) خرد شد. تعداد زیادی از صدمات چشمی (بینایی) به این خاطر بود که افراد در ساختمانهای اطراف هنگامی که صدای انفجار نارنجک دستی و تیراندازی را شنیدند به سمت پنجره‌های دفترشان رفتند تا نگاهی بیندازند.[۱۷][۱۸]

در همین حال، کامیون اطلس که به سفارت آمریکا در جاده ۳۶ لایبون حمله کرد، کامیون دارالسلام توسط حمدن خلیف الله عوض، معروف به «احمد آلمانی» رانده می‌شد، او به دلیل موهای بور خود «احمد آلمانی» نام گرفته بود، او یک مربی سابق اردوگاه بود که فقط چند روز قبل به کشور رسیده بود تعداد کشته شدگان کمتر از نایروبی بود زیرا سفارت آمریکا در خارج از مرکز شهر در محله مجلل Oysterbay واقع شده بود و یک کامیون آب از نزدیک شدن بمب‌گذاران انتحاری به سازه جلوگیری کرد.[نیازمند منبع]

به دنبال این حملات، گروهی که خود را «ارتش آزادی‌بخش اماکن مقدس» می‌نامیدند مسئولیت بمب‌گذاری‌ها را به عهده گرفتند. محققان آمریکایی معتقدند این پوششی برای جهاد اسلامی مصر بود و آنان بمب‌گذاران واقعی بودند.[۱۹]

پیامدها و پاسخ بین‌المللی

[ویرایش]
پارک یادبود در محل سفارت در نایروبی، ۲۰۰۷

در واکنش به این بمب‌گذاری‌ها، بیل کلینتون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا ، دستور حمله بی‌نهایت، یک سری حملات موشکی کروز به اهدافی در سودان و افغانستان را در ۲۰ اوت ۱۹۹۸ صادر کرد و در طی یک سخنرانی در تلویزیون آمریکا این حملات برنامه‌ریزی شده را اعلام کرد.[۲۰]

شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ۱۱۸۹ را در محکومیت حملات به سفارتخانه‌ها تصویب کرد.[۲۱]

هر دو سفارت به شدت آسیب دید به طوری که سفارت نایروبی باید دوباره ساخته شود. اکنون برای اهداف امنیتی، سفارت آمریکا در دفتر ملل متحد در نایروبی واقع شده‌است.

در سومین سالگرد حمله، یک پارک یادبود در محل سفارت سابق احداث شد.[۲۲] پس از آنکه اعلام شد ورود به پارک و بازدید از نام کشته شدگان بر دیوار، مجانی نیست، اعتراض عمومی به راه افتاد و مراسم افتتاحیه را مخدوش کرد. تا تاریخ ۲۰۱۸، پارک همچنان هزینه ورودی دریافت می‌کند.[۲۳]

پس از چند ماه بمب‌گذاری، وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا در زمینه امنیت دیپلماتیک، کنیا را به برنامه کمک به ضد تروریسم (ATA) اضافه کرد که در اصل در سال ۱۹۸۳ تصویب شده بود. اگرچه این افزودن تا حد زیادی یک امر رسمی برای تأیید مجدد تعهد آمریکا در مبارزه با تروریسم در کنیا بود، اما با این وجود یک کارزار ضد تروریسم فعال دو جانبه بین ایالات متحده و کنیا آغاز شد. همچنین دولت آمریکا به سرعت و به‌طور دائمی کمک‌های پولی به کنیا را افزایش داد. تغییرات فوری شامل اعطای کمک هزینه ۴۲ میلیون دلاری ویژه قربانیان کنیا بود.[۲۴]

در سال ۲۰۰۱، شاکی اصلی جیمز اوونز و دیگران به دلیل نقش سودان در حمله، تحت قانون مصونیت‌های حاکمیت خارجی با اصلاحاتی که در سال ۱۹۹۶ برای تروریسم مورد حمایت دولت اضافه شد، یک دادخواست مدنی علیه این کشور مطرح کردند. آنها استدلال کردند که سودان قبل از حمله برای بمب‌گذارها پناهگاه تهیه کرده‌است. این دادخواست بیش از یک دهه به طول انجامید، بخشی از آن به دلیل عدم ارسال مشاوره سودان در برخی مواقع بود که دادگاه با مشکل روبرو می‌شد، اما هنگامی که سیستم حقوقی حکم داد که ملت‌های خارجی مصونیت مستقل در دعاوی مدنی را بر اساس زبان فعلی خارجی دارند، دادگاه بیشتر به راه افتاد. کنگره در سال ۲۰۰۸ قانون مصونیت‌های حاکمیت خارجی را اصلاح کرد تا اجازه دهد مقررات آن در دادخواست‌های موجود، از جمله پرونده جمیز اوونز، به صورت برگشت‌پذیر اعمال شود. با این کار، صدها شاکی دیگر به این پرونده پیوستند که در نهایت بیش از ۷۰۰ طرف در لیست حضور داشتند.[۲۵] دادگاه منطقه تا سال ۲۰۱۴ به شاکیان بیش از ۱۰ میلیارد دلار پاداش داد. سودان که در جریان دادخواست اولیه حضور پیدا نکرده بود، با استدلال اینکه سیستم شکایت مدنی ایالات متحده را درک نکرده و عواقب عدم حضور را متوجه نشده، اما پس از تغییر در قانون مصونیت در سال ۲۰۰۸، سودان مجبور به حضور شد. دادگاه تجدیدنظر استدلال سودان مسئولیت بمب‌گذاری را تأیید کرد، اما حکم داد که خسارت جزایی ۴٫۳ میلیارد دلاری مجاز به استفاده نیست. شاکیان به دیوان عالی ایالات متحده تقاضای تجدیدنظر کردند و در ماه مه سال ۲۰۲۰، دادگاه در این مورد رأی داد. جمهوری سودان می‌تواند خسارت جزایی را به صورت برگشت‌پذیر اعمال کند و مبلغ ۴٫۳ میلیارد دلاری که در دادگاه منطقه ای را به قربانیان بدهد.[۲۶]

در اکتبر ۲۰۲۰، رئیس‌جمهور دونالد ترامپ اعلام کرد که ایالات متحده سودان را از حامیان دولتی تروریسم خارج می‌کند، اما پس از آنکه ۳۳۵ میلیون دلار غرامت به خانواده‌های قربانیان بمب‌گذاری‌های سفارت پرداخت کند.[۲۷]

اعلام جرم

[ویرایش]
یادبود در گورستان ملی آرلینگتون

به دنبال تحقیقات، کیفرخواست صادر شد. این ۲۱ نفر به دلیل نقش‌های مختلف در بمب‌گذاری متهم هستند.[۲۸] ۱۹ پرونده حل و فصل شده‌است.

نام وضع
اسامه بن لادن در ۰۲۰۱۱−۰۵−۰۲ ۲ مه ۲۰۱۱ در ابوت آباد پاکستان کشته شد
Muhammad Atef در ۰۲۰۰۱−۱۱−۱۴ ۱۴ نوامبر ۲۰۰۱ در کابل، افغانستان کشته شد
ایمن الظواهری فراری
Saif al Adel
Mamdouh Mahmud Salim اجرای حکم حبس ابد در ایالات متحده[۲۹]
عبدالله احمد عبدالله در ۷ اوت ۲۰۲۰ در تهران کشته شد[۳۰]
Muhsin Musa Matwalli Atwah در ۰۲۰۰۶−۰۴−۱۲ ۱۲ آوریل ۲۰۰۶ در ناغر کلای پاکستان کشته شد
Khalid al Fawwaz اجرای حکم حبس ابد در ایالات متحده[۳۱]
Wadih el Hage اجرای حکم حبس ابد در ایالات متحده[۳۲]
ابو انس اللیبی در سال ۲۰۱۵ در حالی که منتظر محاکمه در ایالات متحده بود درگذشت
Ibrahim Eidarous در سال ۲۰۰۸ در حالی که در حبس خانگی در انگلستان بود درگذشت
Adel Abdel Bari حکم تحمل ۲۵ سال حبس در ایالات متحده[۳۳]
Fazul Abdullah Mohammed در ۰۲۰۱۱−۰۶−۰۸ ۸ ژوئن ۲۰۱۱ در موگادیشو، سومالی توسط نیروهای دولتی سومالی کشته شد
Ahmed Mohammed Hamed Ali در سال ۲۰۱۰ در پاکستان کشته شد[۳۴]
Mohammed Sadeek Odeh اجرای حکم حبس ابد در ایالات متحده[۳۵]
Mohamed Rashed Daoud al-'Owhali اجرای حکم حبس ابد در ایالات متحده[۳۶]
Mustafa Mohamed Fadhil در افغانستان کشته شد[۳۷][۳۸]
Khalfan Khamis Mohamed اجرای حکم حبس ابد در ایالات متحده[۳۹]
Ahmed Khalfan Ghailani اجرای حکم حبس ابد در ایالات متحده[۴۰]
Fahid Mohammed Ally Msalam در ۰۲۰۰۹−۰۱−۰۱ ۱ ژانویه ۲۰۰۹ در پاکستان کشته شد
Sheikh Ahmed Salim Swedan

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ http://hir.harvard.edu/religion/lifting-the-veil?page=0,1 بایگانی‌شده در سپتامبر ۲۸, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine
  2. ↑ "Book Review: 'Mercenaries, Extremists, and Islamist Fighters in Karabagh War". Armenian Weekly. Archived from the original on August 5, 2013. Retrieved January 21, 2013.
  3. ↑ Bennett, Brian (June 12, 2011). "Al Qaeda operative key to 1998 U.S. embassy bombings killed in Somalia". Los Angeles Times. Archived from the original on June 13, 2011.
  4. ↑ "Al-Qaida timeline: Plots and attacks – World news – Hunt for Al-Qaeda | NBC News". NBC News. Retrieved January 21, 2013.
  5. ↑ "Читать онлайн "The Black Banners" автора Soufan Ali H. - RuLit - Страница 83". Archived from the original on January 15, 2014.
  6. ↑ Advocate, Victoria (August 13, 1998). "Bombings connect to mysterious arrests".[پیوند مرده]
  7. ↑ Higgins, Andrew (November 20, 2001). "A CIA-Backed Team Used Brutal Means to Crack Terror Cell". The Wall Street Journal. Archived from the original on October 23, 2017.
  8. ↑ 9/11 Commission Report p. 69
  9. ↑ "U.S. Embassy Bombings". U.S. Department of State website. Archived from the original on August 5, 2007. Retrieved August 4, 2007.
  10. ↑ "Frontline: The trail of evidence - FBI executive summary". PBS.org. Archived from the original on January 21, 2015. Retrieved May 2, 2014.
  11. ↑ "Accountability Board Report: Nairobi-Tanzania Bombings -- Anti-US Mass Casualty Incidents". fas.org. Retrieved 2020-05-27.
  12. ↑ "Some Practical Applications of Forensic Seismology" (PDF). Archived from the original (PDF) on October 29, 2013. Retrieved November 3, 2010.
  13. ↑ "Profiles of Americans killed in Kenya embassy bombing". CNN.com. August 13, 1998. Archived from the original on December 16, 2006. Retrieved November 18, 2008.
  14. ↑ Associated Press, "Bin Laden raid avenged secret CIA deaths", Japan Times, May 30, 2011, p. 1.
  15. ↑ "Jesse Nathanael Aliganga". Archived from the original on March 3, 2016.
  16. ↑ "Fil-Am hero guard killed in Nairobi". highbeam.com. Archived from the original on November 2, 2012. Retrieved December 24, 2011.
  17. ↑ "www.washingtonpost.com: E. Africa Bombings Report". www.washingtonpost.com. Retrieved 2020-04-28.
  18. ↑ "Kenya's Blinded, Near-Blind Wait, Pray". Los Angeles Times (به انگلیسی). 1998-08-30. Retrieved 2020-04-28.
  19. ↑ Global Briefings, Issue 27, "Osama bin Laden tied to other Fundamentalists", September 1998.
  20. ↑ "U.S. FURY ON 2 CONTINENTS; Clinton's Words: 'There Will Be No Sanctuary for Terrorists'". The New York Times (به انگلیسی). 1998-08-21. ISSN 0362-4331. Retrieved 2020-05-27.
  21. ↑ "Security Council strongly condemns terrorist bomb attacks in Nairobi and Dar es Salaam on August 7". United Nations. August 13, 1998. Archived from the original on September 20, 2014.
  22. ↑ "Fee for Kenya memorial raises ire". The Arizona Republic. Phoenix, Arizona. Washington Post. 8 August 2001. p. 13. Archived from the original on November 5, 2018. Retrieved 22 October 2018. open access publication - free to read
  23. ↑ "American Embassy Memorial Garden". Lonely Planet. Archived from the original on October 23, 2018. Retrieved 22 October 2018.
  24. ↑ "United States Aid to Kenya: Regional Security and Counterterrorism". Archived from the original on March 9, 2011. Retrieved June 1, 2011.
  25. ↑ Chung, Andrew (June 28, 2019). "U.S. Supreme Court to mull punitive damages against Sudan over embassy bombings". Reuters. Retrieved May 18, 2020.
  26. ↑ Robinson, Kimberly Strawbridge (May 18, 2020). "Supreme Court Revives $4.3 Billion Terror Award Against Sudan". Bloomberg News. Retrieved May 18, 2020.
  27. ↑ "Trump set to remove Sudan from state sponsors of terrorism list". BBC. 20 October 2020.
  28. ↑ "United States v. Osama bin Laden, et al" (PDF). (indictment). Provided by the Monterey Institute of International Studies. Archived from the original (PDF) on September 6, 2012.
  29. ↑ "Inmate Locator search for register number '42426-054'". Federal Bureau of Prisons. Archived from the original on May 17, 2015. Retrieved December 8, 2012.
  30. ↑ Axelrod, Tal (2020-11-13). "Israeli agents killed Al Qaeda's No. 2 official on street in Iran: report". TheHill (به انگلیسی). Archived from the original on 2020-11-14. Retrieved 2020-11-14.
  31. ↑ "Ex-Bin Laden aide sentenced to life in embassy bombings". BBC News. Archived from the original on January 31, 2016. Retrieved January 25, 2016.
  32. ↑ "Inmate Locator search for register number '42393-054'". Federal Bureau of Prisons. Archived from the original on March 10, 2012. Retrieved December 8, 2012.
  33. ↑ "Egyptian Gets 25-Year Term in 1998 Embassy Bombings; Judge Calls Plea Deal Generous". NYTimes.com. Archived from the original on February 10, 2015. Retrieved February 14, 2015.
  34. ↑ Miller, Greg (February 21, 2010). "Increased U.S. drone strikes in Pakistan killing few high-value militants". The Washington Post. Archived from the original on September 28, 2012. Retrieved December 8, 2012.
  35. ↑ "Inmate Locator search for register number '42375-054'". Federal Bureau of Prisons. Archived from the original on September 19, 2012. Retrieved December 8, 2012.
  36. ↑ "Inmate Locator search for register number '42371-054'". Federal Bureau of Prisons. Archived from the original on September 19, 2012. Retrieved December 8, 2012.
  37. ↑ ""Martyrs in a Time of Alienation" - Complete Blogger's Cut". Making Sense of Jihad. Archived from the original on 17 November 2020. Retrieved 14 November 2020.
  38. ↑ "INTELWIRE.com -- Open-source intelligence, primary source documents, analysis by J.M. Berger, co-author of ISIS: The State of Terror, author of Jihad Joe: Americans Who Got to War in the Name of Islam" (PDF). Archived from the original (PDF) on July 16, 2014. Retrieved July 14, 2014.
  39. ↑ "Inmate Locator search for register number '44623-054'". Federal Bureau of Prisons. Archived from the original on September 19, 2012. Retrieved December 8, 2012.
  40. ↑ "Inmate Locator search for register number '02476-748'". Federal Bureau of Prisons. Archived from the original on September 20, 2012. Retrieved December 8, 2012.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بمب‌گذاری_۱۹۹۸_سفارت_ایالات_متحده&oldid=40691504»