بندر نوشهر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بندر نوشهر یکی از مهمترین بنادر اقتصادی و تجاری ایران است که سالانه حجم زیادی کالا از طریق این بندر مبادله می‌شود. بندر نوشهر قدیمی‌ترین بندر مازندران و نزدیکترین بندر به پایتخت ایران است و مجهز به خطوط هوایی می‌باشد. فاصله این بندر تا تهران ۱۴۰کیلومتر می‌باشد. بندر نوشهر براساس میزان تخلیه و بارگیری کالاها در سال ۱۴۰۱، به عنوان سومین بندر پرتردد شمال ایران و دوازدهمین بندر پرتردد کشور بشمار می‌رود.^[۱]

ساخت بندر نوشهر در سال ۱۳۰۹ هجری خورشیدی با مشارکت شرکتهای بورورکس(هلند) و آگرمن(بلژیک) آغاز شد و در سال ۱۳۱۸خورشیدی به بهره برداری رسید. اولین محموله‌ای که در این بندر تخلیه شده است قطعات و ماشین‌آلات کارخانه ذوب آهن کرج بود که از روسیه با یک کشتی تجاری به ظرفیت ۱۰۰۰تن بارگیری شده بود. سالیانه حداقل ۵۰۰فروند کشتی در این بندر تردد می‌کنند.^[۲]

• نزدیکترین بندر به مراکز تولیدی و صنعتی مهم کشور در استان تهران، استان سمنان، استان خراسان، استان مرکزی
• شرایط اقلیمی مناسب جهت صادران مواد خوراکی به کشورهای روسیه، آسیای میانه و منطقه قفقاز
• وجود فرودگاه جهت پروازهای داخلی در فاصله دو کیلومتری بندر
• کوتاه شدن مسیر دریایی به کشورهای اروپایی و آسیای میانه از نظر مسافت و زمان
• برخورداری از حدود ۳۰٬۰۰۰متر مربع انبار مسقف
• برخورداری از تجهیزات تخلیه و بارگیری و مخابراتی با فناوری مدرن و پیشرفته^[۳]

• هر مایل ۱۸۵۲ متر است.

عمده کالاهای وارداتی عبارتند از: غلات، مواد شیمیایی، مواد معدنی، آهن‌آلات، مصالح ساختمانی، لوازم یدکی، مواد نفتی، فلزات غیر آهنی، مصنوعات فلزی، کاغذ و مقوا، چوپ و تخته، کانتینر پر، کانتینر خالی، لاستیک و پلاستیک، پارچه و الیاف، کالای متروکه و متفرقه

تره بار، خشکبار، محصولات دامی و گیاهی، مواد معدنی، فلزات غیرآهنی، کالای سوپر مارکتی، کانتینر پر و خالی، کالای متفرقه

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بندر نوشهر موجود است.