بهشت روشنی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بهشت روشنی جایگاهی مینوی در دین مانی و جایگاه پدر روشنایی یا زروان می باشد. روان مردمان پس از آمیختگی با ظلمت به اسارت جهان که آفریده تاریکی است رفت و بالاخره در پایان کار روان مومنان به سوی بهشت نو باز خواهد گشت تا به روشنایی ابدی بپیوندند.انوار الهی نهفته در روان مردمان پس از مرگ ایشان به ترتیب از جهان خاکی به ماه، از آنجا به خورشید و از خورشید به بهشت نو رسیده و از آنجا راهی دیار روشنایی می شوند.

• برزخ
• روشنی بی‌پایان
• ماه پایه
• رستاخیز

• اسطوره آفرینش در آیین مانی.دکتر ابوالقاسم اسماعیل پور.نشر کاروان.چاپ سوم.۱۳۸۵