بیمه اجتماعی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هدف اصلی این بیمه ها پوشش نیروی کار کشور و تأمین آنها در مقابل بیماری، از کار افتادگی، بازنشستگی و امثال آن است که کلا بیمه‌های اجتماعی نامیده می‌شوند.این بیمه‌ها جنبه بازرگانی ندارند و جنبه حمایتی و تعاونی آن بیشتر مورد نظر است و به همین جهت نام اجتماعی نیز به آن اضافه شده است .

در تدوین بیمه‌های اجتماعی معمولا از استانداردهای تعیین شده توسط سازمان بین‌المللی کار و سازمانهای بین‌المللی تأمین اجتماعی پیروی می‌شود.

در این نوع بیمه، برخلاف بیمه‌های بازرگانی ، حق بیمه ممکن است از سوی شخص دیگری نظیر کارفرما یا دولت برای افراد پرداخت شود و افراد بدون پرداخت حق بیمه یا پرداخت جزئی از آن، از مزایای آن بهره‌مند شوند.

از مهمترین بیمه‌های اجتماعی، بیمه بیکاری است که در اکثر کشورهای پیشرفته جهان برقرار است و اولین طرح ملی بیمه بیکاری اجباری در انگلستان در سال ۱۹۱۱ تصویب گردید و پس از آن در بسیاری کشورهای اروپائی مورد عمل قرار گرفت.[۱]

بیمه اجتماعی هر برنامهٔ حکومت بنیان است با این چهار مشخصه:

  • مزایا، معیارهای واجدین شرایط و دیگر جنبه‌های برنامه را دولت تعیین می‌کند؛
  • برای درآمدها وبرآمدها تدارکات مالی صریح (غالباً از طریق یک صندوق تراست) ایجاد می‌شود؛
  • از طریق مالیات‌ها یا عوارض پرداخت شده توسط (یا به نیابت از) شرکت کنندگان تأمین بودجه می‌شود (گرچه منابع اضافی تأمین بودجه هم شاید مهیا شود)؛
  • برنامه به جمعیت معینی خدمات می‌رساند، و مشارکت یا اجباریست یا برنامه به حد کافی یارانه دهی می‌شود که بیشتر افراد واجد شرایط مشارکت در آن را انتخاب کنند.[۲]

بیمه اجتماعی همچنین برنامه‌ای تعریف شده که در آن ریسک‌ها توسط یک سازمان غالباً دولتی منتقل و جمع می‌شود، یعنی قانوناً ملزم به فراهم آوری مزایای مشخصی است.[۳]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. اصول بیمه، دکتر لطفعلی بخشی،اقتصاد فردا،چاپ سوم، 1394.
  2. "Social Insurance", Actuarial Standard of Practice No. 32, Actuarial Standards Board, January 1998.
  3. Margaret E. Lynch, Editor, Health Insurance Terminology, Health Insurance Association of America, 1992, ISBN 1-879143-13-5.