تاریخ فارس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تاریخ فارس در ادوار اولیهٔ پیش از اسلام با همسایگان شرقی و غربیش پیوند نزدیکی دارد. سکونتگاه‌های کشاورزی در فاز موشکی در حوضهٔ کر، که منطقه‌ای است که به خوبی به طور گسترده مورد پژوهش قرار گرفته، پیش از ۵۵۰۰ پیش از میلاد ایجاد شده بود. سکونتگاهها از آب چشمه‌های در کنار دره برای مقاصد کشاورزی استفاده می‌کردند.^[۱]

گرچه عرب‌ها نظام تقسیمات ساسانیان را مورد استفاده قرار ندادند، تقسیم بندی فارس به پنج کورا را حفظ کردند. این تقسیم بندی تا قرن ششم هجری/دوازدهم میلادی ادامه داشت. شیراز که به طور پیوسته، پایگاهی بود که قدمتش به دوره ساسانیان و حتی قبل تر بر می‌گردد، مرکز ایالت شد و همان طور باقی ماند.^[۲]

فارس در دوره قاجار (۱۷۹۴-۱۹۲۱) دچار تحولاتی نظیر حکمرانی چندین شاهزاده؛ اثرگذاری بریتانیا، با سلطه بر خلیج فارس؛ تقسیم اتحادیه‌های عشایری قشقایی و خمسه؛ خودمختاری ادامه دار خان‌های عشایری و زمینداران صاحب نفوذ؛ و نقش فزایندهٔ علما بود.^[۳]