تاپیوکا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تاپیوکا (‎/ˌtæpiˈoʊkə/‎ ؛ پرتغالی:[tapiˈɔkɐ]) نشاسته استخراج‌شده از ریشه‌های ذخیره‌ای گیاه مانیوک است (Manihot esculenta، همچنین به‌عنوان مانیوک شناخته می‌شود)، که یک گونه بومی منطقه شمال و منطقه مرکزی غرب برزیل، بوده.^[۱] اما استفاده از آن اکنون در سراسر آمریکای جنوبی گسترش یافته‌است. این گیاه توسط استعمارگران پرتغالی به بیشتر مناطق هند غربی، آفریقا و آسیا منتقل شد. این گیاه یک درختچه چند ساله است که با شرایط گرم مناطق جلگه‌ای گرمسیر سازگار است. مانیوک نسبت به بسیاری از گیاهان غذایی، بهتر با خاک‌های فقیر وفق می‌یابد.