تحصن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تحصن اجلاس سراِن جی هشت در سال ۲۰۰۸.

تحصن یا بَست‌نشینی گونه‌ای کنشِ اعتراضی است که در آن فرد یا افرادی با اشغالِ یک منطقه و بیشتر برای ترویجِ تغییراتِ سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به آن دست می‌زنند.

اصول و مفاهیم

[ویرایش]

تحصن به معنی پناهنده شدن است و عموماً برای مقاصد سیاسی یا فرار از حاکمان ستمگر انجام می‌شود و معادل بست‌نشینی است.

پرهیز از خشونت

[ویرایش]

پرهیز از خشونت، عدم خشونت'، مبارزه بی‌خشونت یا مبارزه خشونت‌پرهیز فلسفه و استراتژی برای ایجاد تغییرات اجتماعی است که استفاده از خشونت را رد می‌کند؛ بنابراین عدم خشونت گزینه‌ای متفاوت از تسلیم شدن در مقابل ظلم یا مقابله مسلحانه با ظلم است. فعالان عدم خشونت از روش‌های مختلفی برای ایجاد تغییرات اجتماعی استفاده می‌کنند که شامل آموزش و ترغیب کردن، نافرمانی مدنی (انجام ندادن قوانین خاصی که توسط حکومت وضع شده‌اند)، مبارزه منفی، فعالیت سیاسی غیرخشن، و ارتباط با عموم مردم از طریق رسانهها می‌باشد.

در دوران مدرن، ضد خشونت ابزاری برای اعتراضات اجتماعی بوده‌است. این روش در جنبشی که در طول چند دهه به رهبری ماهاتما گاندی برای استقلال هند از امپراتوری بریتانیا انجامید، استفاده شد.

مبارزه منفی

[ویرایش]

مبارزه منفی شیوه‌ای از نافرمانی مدنی خشونت‌پرهیز است که در آن انجام ندادن یک سری از کارها روش مبارزه می‌شود.

نافرمانی مدنی

[ویرایش]

نافرمانی مدنی روشی برای اعتراض به سیاستهای حکومتها می‌باشد که به صورت خشونت‌پرهیز باشد. این روش در جنبشی به رهبری ماهاتما گاندی برای استقلال هند از امپراتوری بریتانیا استفاده شد. همچنین این شیوه در جنبش ضد نژادپرستی در آفریقای جنوبی، جنبش حقوق مدنی آمریکا و جنبش‌های صلح طلب مورد استفاده قرار گرفته‌است. دراین روش با بی‌اعتنایی به قوانین حکومتی، سعی در تضعیف قابلیت اجرای قانون که یکی از مهم‌ترین پایه‌های قدرت هر حکومتی است می‌شود.[۱][۲]

روالِ کار

[ویرایش]
تحصنِ حقوقِ بشریِ یوآن

معمولاً معترضان در یک تحصن، در یک موقعیتِ استراتژیک (در درونِ یک رستوران، در یک خیابان به منظورِ بستنِ آن، در یک دفتر دولتی یا شرکتی و غیره) می‌نشینند و دست به تحصن می‌زنند و آنقدر در جای خود باقی می‌مانند تا زمانی که از آنجا یا با توسل به زور یا دستگیر شدن اخراج شده یا درخواست شان برآورده شود.

تاریخچه تحصن در ایران

[ویرایش]

تحصن در ایران از زمان صفویه در ایران متداول بوده و افراد تحت تعقیب برای کاهش محکومیت یا بخشودگی در مقابر امامان یا امام زادهها، بست می‌نشستند.

برای اولین بار در زمان سلطنت محمد شاه عده‌ای از شاهزادگان در سفارت روس علیه حاج میرزا آقاسی بست نشستند. در زمان ناصرالدین شاه برای اینکه مردم به سفارت‌های بیگانه پناهنده نشوند، چندین نقطه را بست قرار داد ولی پس از سفر اروپا، بست نشینی را ملغی کرد.[۳]

تحصن شاه‌عبدالعظیم

[ویرایش]

در ۳ اردیبهشت تا ۱۰ اردیبهشت ۱۲۸۴ خورشیدی و در آستانه سفر مظفرالدین شاه به اروپا، بازرگانان در شاه عبدالعظیم متحصن و خواستار لغو تعرفه جدید گمرکی، از میان رفتن تبعیض درگرفتن حقوق گمرکی از مسلمان‌ها و برکناری ژوزف نوز مستشار مالی بلژیکی دولت ایران شدند.

در خرداد ۱۳۵۷، گروهی اراذل‌واوباش زندان اصفهان به زندانیان سیاسی حمله کردند و آنها را زخمی و مجروح کردند.[۴] این واقعه موجب اعتصاب زندانیان سیاسی شد و به دنبال آن تحصن مادران و خانواده های زندانیان سیاسی در تیر ۱۳۵۷ در منزل سید حسین خادمی، رئیس حوزه علمیه اصفهان را همراه داشت.[۵] این تحصن ۱۵ روز به طول انجامید. زنان برگزارکنندۀ این تحصن، در آن ۱۵ روز، جلسه‌های عقیدتی و احکام و مباحثه برگزار می‌کردند. مطالبهٔ زنان، بهبود شرایط زندان اصفهان بوده است، در نهایت نیز مسئولان به آنان قول می‌دهند که به مطالباتشان رسیدگی کنند. زنان از منزل سید حسین خادمی به سمت دروازه دولت راهپیمایی می‌کنند و سپس متفرق می‌شوند.[۵]

مطابق سند ساواک به تاریخ ۲ مرداد ۱۳۵۷ سید محمدرضا گلپایگانی در نامه ای به خادمی صمن همدردی با متحصنین، نسبت به اعمال خشونت علیه خواسته های مردم هشدار داد.[۶]

در همین ایام مردم، در اعتراض به دستگیری سید جلال‌الدین طاهری[۷] و چند تن دیگر در اصفهان، از بازار و دانشگاه اصفهان عبور می‌کنند و در نهایت برای ۱۰ روز به منزل سید حسین خادمی پناه می‌برند. این بست نشینی و تحصن، از ۵ روز پیش از ماه رمضان آغاز و تا ۵ روز پس از آن ادامه می‌یابد. یک نفر هزینۀ نصب پوشش بر حیاط این منزل را تقبل می‌کند و بازاریان اصفهان، به مردم افطاری می‌دهند.[۵]

حکومت وقت برای سرکوب حرکت مردم و انقلابیون، در پنجم رمضان سال ۱۳۹۸ (برابر با ۲۰ مرداد سال ۱۳۵۷)[۸]، مردم را موردحمله قرارداد که منجر به کشته شدن ۹ نفر و مجروح شدن تعداد قابل‌ملاحظه‌ای شد. برای مدت یک ماه حکومت‌نظامی در اصفهان و برخی شهرهای اطراف برقرار شد. این در حالی بود که آخرین حکومت‌نظامی در ایران، در خرداد ۱۳۴۲ در شهرهای تهران و شیراز بود.[۴][۹]

تحصن دانشجویان دانشگاه زنجان

[ویرایش]
سخنرانی نصیری نماینده شهر زنجان در مجلس شورای اسلامی در جمع دانشجویان

اعتصاب دانشجویان دانشگاه زنجان در خرداد ۱۳۸۷ به دلیل ادعای تلاش حسن مددی معاون دانشجویی و رئیس کمیته انضباطی این دانشگاه برای سوءاستفاده جنسی از یکی از دانشجویان دختر دانشگاه آغاز شد. این دانشجو با کمک دوستان دانشجوی خود و در یک اقدام شبه پلیسی مسئول دانشگاه را غافلگیر کردند و به فیلمبرداری و افشای سوءاستفادهٔ این مسئول دانشگاه از موقعیت خود دست زدند. پس از آن، صدها تن از دانشجویان دانشگاه زنجان به تحصن گسترده چند روزه‌ای در دانشگاه دست زدند.[۱۰] اما چند روز بعد دانشجوی قربانی که شاکی پرونده بود بازداشت شد[۱۱] دادستان زنجان اتهام این دانشجو را داشتن رابطه نامشروع اعلام کرده[۱۲] و دانشجویان معترض را نیز تهدید به دستگیری کرد.[۱۲] همچنین با مددی برخورد شد.[۱۳][۱۴]

تحصن در زندان فشافویه

[ویرایش]

از خرداد ۱۳۹۷ دراویش زندانی اعتراضات گلستان هفتم تا حدود دو ماه و نیم بعد از آن در حمایت از زنان درویش محبوس در زندان قرچک ورامین و در اعتراض به بدرفتاری با آنها دست به تحصن زدند.[۱۵]

۷ شهریور ۱۳۹۷ متحصنین توسط مأموران امنیتی در زندان فشافویه ضرب و شتم شدند، سازمان دیده‌بان حقوق بشر برخورد مأموران امنیتی جمهوری اسلامی با تحصن کنندگان را محکوم کرد.[۱۶]

حملهٔ مأموران که برای شکستن تحصن دراویش زندانی صورت گرفت با شلیک گاز اشک‌آور همراه شد. در حمله ۷ شهریور به متحصنین زندان فشافویه، بسیاری از آنها دچار جراحت شد و هشت تن از آنها به سلول‌های انفرادی منتقل شدند. مصطفی محبی، رئیس وقت سازمان زندان‌های تهران هم در جریان این سرکوب در زندان فشافویه حضور داشت.[۱۷]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. Violent Civil Disobedience and Willingness to Accept Punishment, vol. 8, Essays in Philosophy, June 2007, archived from the original on 18 June 2010, retrieved 10 November 2014
  2. J Morreall (1976), "The justifiability of violent civil disobedience", Canadian Journal of Philosophy, Canadian Journal of Philosophy, 6 (1): 35–47
  3. تهرانی (۱۳۸۹). ۶۴.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ «مرداد داغ انقلاب!». اصفهان زیبا. ۲۷ مرداد ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲ آذر ۱۴۰۳.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ «روایتی مردمی از بست‌نشینی در کتاب «تحصن»». ایسنا. ۲۳ فروردین ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲ آذر ۱۴۰۳.
  6. «موضوع : سید حسین خادمی فرزند سید ابوجعفر». مرکز بررسی اسناد تاریخی.
  7. «آئین سالگرد 5 رمضان در اصفهان برگزار شد». ایرنا.
  8. «۵ رمضان؛ روایت حق‌طلبی مردم اصفهان در سال ۵۷». تسنیم. ۲۷ فروردین ۱۴۰۰. دریافت‌شده در ۲ آذر ۱۴۰۳.
  9. سید جلال‌الدین مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، دفتر انتشارات اسلامی، ص. ۳۳۹
  10. «اعتراض به «رسوایی اخلاقی» در دانشگاه زنجان». رادیوفردا. ۲۶ خرداد ۱۳۸۷. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۰۸.
  11. «تحصن دانشگاه زنجان و الگوی جدید اعتراضات دانشجویی». رادیوفردا. ۳۱ خرداد ۱۳۸۷. دریافت‌شده در ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸.
  12. ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ««دستگیری شاکی حادثه زنجان، غیرقانونی است»، دانشگاه زنجان در گفتگو با شیرین عبادی و زینب پیغمبرزاده، مریم محمدی». رادیو زمانه. ۵ تیر ۱۳۸۷. دریافت‌شده در ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «zamaneh» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  13. حسن مددی، معاون دانشجویی دانشگاه زنجان، آزاد شد! بایگانی‌شده در ۱۵ اوت ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine (خبرنامه امیر کبیر، ۱مرداد۱۳۸۷)
  14. «مدیر روابط عمومی دانشگاه زنجان خبر داد: اخراج معاون سابق دانشجویی توسط هیئت رسیدگی به تخلفات اساتیدبا طراحان سناریوی حوادث اخیر دانشگاه، شدیداً برخورد خواهد شد». وبگاه ایسنا. دریافت‌شده در مرداد ۱۳۸۷. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)
  15. «حمله مأموران امنیتی به دراویش گنابادی زندانی در فشافویه». بی‌بی‌سی.
  16. «انتقاد دیدبان حقوق بشر از «ضرب و شتم» دراویش زندانی در فشافویه». رادیو فردا.
  17. «حمله گارد زندان فشافویه به دراویش متحصن». ایران اینترنشنال.

پیوند به بیرون

[ویرایش]