تولی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
- تولّی؛ از فروع دین است؛ به معنای دوستی با دوستان خدا
در روایات، تولّی به همراه تبری- که مفهوم متضاد و مخالف آن است-، با توصیفاتی از قبیل از مهمترین واجبات، تحققبخش ایمان و مهمترین رکن ایمان آمد و از اموری است که به محتضر و میت، تلقین میشود.
در فرهنگ شیعه، تولی و تبری شرط اساسی قبول اعمال نیک در پیشگاه الهی است و بدون آن هیچ عملی پذیرفته نیست. در این باره روایات متعددی در متون اسلامی مطرح شده است. در زیارتنامههایی مانند زیارت عاشورا، مرامنامهای از دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا ارائه شده است