تپه آرامگاه سید نصرالدین - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
تپه آرامگاه سید نصرالدین | |
---|---|
نام | تپه آرامگاه سید نصرالدین |
کشور | ایران |
استان | استان کرمانشاه |
شهرستان | شهرستان صحنه |
اطلاعات اثر | |
کاربری | آرامگاه، تپه |
دیرینگی | دورانهای تاریخی پس از اسلام |
دورهٔ ساخت اثر | دورانهای تاریخی پس از اسلام |
اطلاعات ثبتی | |
شمارهٔ ثبت | ۱۱۸۳۲ |
تاریخ ثبت ملی | ۱۸ خرداد ۱۳۸۴ |
آرامگاه آقا سید نصرالدین خاموشی جیحون آبادی مربوط به سدههای میانه و متأخر دورانهای تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان صحنه، بخش دینور، روستای جیحون آباد واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ خرداد ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۸۳۲ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱]
سید نصرالدین خاموشی جیحون آبادی ملقب به آقا سید نصرالدین یا آسِی نصرالدین، نواده ی یکی از حضرات هفتوان، یعنی حضرت سید ابوالوفا بن سلطان اسحاق بوده اند. ایشان مسلط به مقام های تنبور یارسانی مکتب تنبور صحنه و ید طولایی در کلام خوانیِ یاری داشته اند، بطوریکه از مکتب این موسیقیدان، مقام دان، عارف ربانی و سالک طریق سلطانی، استادان فراوانی تربیت شدهاند از جمله: باباغلام همت آبادی، حسین روحتافی، سید ایاز قزوینه ای، سید قدمیار حسینی، درویش امیر حیاتی، عبدالمحمد شربتی و سید عظیم ارژنگ. مقام های تنبور را نزد والد خود سیدنورالدین گرد آورده بود. گروهی نیز معتقدند، به سبب معان معنوی و مکشوف الکرامات که پیشه ی ایشان بود، مقام های معرفی شده توسط ایشان، اصل مقام هایی بوده است که در دورههای حضرت شاه خوشین و سلطان سهاک نواخته شده و گویی که صحیح آن مقام ها به ایشان الهام شده بود. هفت مقام، از مقامات تنبور را به ایشان نسبت میدهند که مقامها بدین شرح می باشند: مقام سلطان سرجم، مقام تاله سواران، مقام یا ذات سید خاموش، مقام تونی جاف شیرین زوان، مقام حق دوسَه مِی تِه، مقام چپ دس و سنجانه یا جمع صحبت سنجانه و مقام سرمله ی شیخان. لازم به ذکر است که در شهر صحنه بزرگان تنبورنوازی که وجه معنوی نیز داشتهاند، به ساخت مقام مبادرت می ورزیدند که البته بین پیران و بزرگان ایجاد مقام یا روایت کردن مقام رایج بوده اما آقاسیدنصرالدین از معدود باطن دارانی هستند که هفت مقام به نام ایشان ثبت گردیده و به صورت سینه به سینه به ما انتقال داده شده.
باری سرانجام فخر العاشقین، حضرت آقا سید نصرالدین خاموشی جیحون آبادی، پیر و مرشد یارسان و خاندان عظیم الشأن حضرت سید ابوالوفا(خاموشی) در سال هزار و سیصد و بیست و هشت خورشیدی پس از منور ساختن درونِ دلِ آگاهانِ باطن، کالبد ارضی را به امر دادار عالم، خدا سلطان سهاک، رها کردند و پیکر مطهر و بلورینشان در بالای تپه ای در روستای جیحون آباد به خاک سپرده شد تا قبله ی عاشقانِ آگاه و امکنه ی همت ربانی گردد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایرانشهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافتشده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.