تپه باستانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تپه باستانی، تپه تاریخی یا پُشته، تپه‌ای است که از تخریب کامل یا ناقص شهر، قلعه، زیگورات یا هر بنای عظیم دیگری در گذشته، حاصل شده‌است.

برخی از تپه‌های باستانی در ایران ۹ تا ۱۰ هزار سال قدمت دارند.[۱]

تپه‌های باستانی در ایران همواره مورد تاراج قاچاقچیان آثار باستانی بوده[۲][۳] و گاه تعیین حریم آن‌ها موجب اختلاف سازمان‌های میراث فرهنگی و نهادهای عمرانی است.[۴] برخی دیگر از این تپه‌ها نیز به محل اقامت بی‌خانمان و معتادان تبدیل شده‌است.[۵]

زیگورات سیلک
تپه سیلک امروز

فهرست تپه‌های باستانی ایران

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «تپه‌های باستانی سنگ چخماق». تاریخ و تمدن جهان باستان. پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک); پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
  2. «هجوم قاچاقچیان به تپه‌های باستانی شوش». جام جم آنلاین. دریافت‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۰۹.
  3. «با هشت هزار سالگان». شرکت مخابرات ایران. دریافت‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۰۹.[پیوند مرده]
  4. «تپه‌های باستانی شوشتر صاف شد قاچاقچیان خسته نشدند». روزنامه جام جم. دریافت‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۰۹.
  5. «اعتراض مردم درگز؛ تپه‌های باستانی در میان شهر، محل تجمع معتادان شده‌اند». ستاد مبارزه با مواد مخدر. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۰۹.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
  • اطلس ایران - فهرست غارها و تپه‌های پیش از تاریخ ایران

جستارهای وابسته

[ویرایش]