French
Deutschتیم موویستار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
 | ||
| اطلاعات تیم | ||
|---|---|---|
| کد اتحادیه جهانی | MOV | |
| ثبت شده در | اسپانیا | |
| تاریخ بنیان‌گذاری | ۱۹۸۰ | |
| رشته | جاده | |
| وضعیت | تیم جهانی دوچرخه‌سواری | |
| دوچرخه | کنیون | |
| زیرمجموعه‌ها | کامپانیولو | |
| وبگاه | Team home page | |
| افراد کلیدی | ||
| مربی اصلی | اوزه‌بیو اونزو | |
| مربی(ان) تیم | خوسه ویسنته گارسیا | |
| تاریخ نام تیم | ||
| ۱۹۸۰–۱۹۸۹ ۱۹۹۰–۲۰۰۰ ۲۰۰۱–۲۰۰۳ ۲۰۰۴–۲۰۰۵ ۲۰۰۵ ۲۰۰۶ ۲۰۰۷–۲۰۱۰ ۲۰۱۱– | رینولد بانستو iBanesto.com ایلس بالئارس-بانستو ایلس بالئارس-بانستو کز دیپارن-ایلس بالئارس کز دیپارن تیم موویستار | |
| ||
تیم موویستار (با کد MOV) یک تیم حرفه‌ای دوچرخه‌سواری جاده است که در مسابقات پروتور و تورهای بزرگ شرکت می‌کند. حامی این تیم، شرکت تلفن همراه اسپانیایی تلفونیکا است و تیم با نام موویستار که برند شرکت است، در مسابقات حضور دارد.[۱]
این تیم با نام رینولدز با هدایت آنخل آرویو تشکیل شد. سپس پدرو دلگادو که برندهٔ تور دو فرانس و ووئلتا بود، رئیس آن شد. سپس بانستو حامی این تیم شد که با این نام، میگل ایندوراین (برندهٔ ۵ بارهٔ تور دو فرانس) و آلکس زوله را در اختیار داشت. دفاتر تیم در اگوئس در بخش خودمختار نابارای اسپانیا قرار دارد.[۲]
تاریخچه
[ویرایش]رینولد (۱۹۸۰–۱۹۸۹)
[ویرایش]تیم در سال ۱۹۸۰ با نام تیم رینولد تشکیل شد و میگل اچاواری مدیر ورزشی آن بود.[۳] در ۱۹۸۲ پدرو دلگادو را به عنوان پشتیبان برای رهبر تیم آنخل آرویو به خدمت گرفت.[۴] آرویو در ووئلتا برنده شد، در حالی که تیمش پس از صدرنشینی او کنترل مسابقه را به دست گرفتند؛ ولی ۴۸ ساعت پس از پیروزی آرویو در ووئلتا تست دوپینگش به دلیل وجود متیل فنیدات مثبت شد. آرویو نخستین برندهٔ ووئلتا شد که صلاحیتش رد شد.[۵] دلگادو در سال ۱۹۸۵ از تیم رفت، ولی در ۱۹۸۸ برگشت و در تور دو فرانس ۱۹۸۸ و ووئلتای ۱۹۸۹ برنده شد.
بانستو (۱۹۹۰–۲۰۰۳)
[ویرایش]بانک اسپانیایی بانستو در ۱۹۹۰ میلادی حامی مالی اصلی تیم شد. دلگادو رهبر تیم در تور دو فرانس بود و میگل ایندوراین و خولیان گوروسپه در مسابقات هفتگی رهبر بودند. در سال‌های بعد، ایندوراین رهبر تیم شد و در پنج دورهٔ تور دو فرانس و دو دورهٔ جیرو دیتالیا به پیروزی رسید.
جزایر بالئاری (۲۰۰۴–۲۰۰۵)
[ویرایش]بخش گردشگری جزایر بالئاری در ۲۰۰۴ حامی مالی اصلی تیم شد و نام تیم به ایلس بالئارس-بانستو تغییر یافت. کز دیپارن در ۲۰۰۵ حامی دوم تیم شد و سپس در ۲۰۰۶ حامی مالی اصلی تیم شد.
تیم در تور دو فرانس ۲۰۰۵، رکابزنان قدرتمندی از جمله فرانسیسکو مانسبو، آلخاندرو والورده، ولادیمیر کارپتس و ایساک گالوز را در اختیار داشت. بهترین نتیجه توسط مانسبو کسب شد که در رده‌بندی اصلی در رتبهٔ چهارم قرار گرفت.
کز دیپارن (۲۰۰۶–۲۰۱۰)
[ویرایش]تیم در تور دو فرانس ۲۰۰۶ در رده‌بندی تیمی پنجم شد. در رده‌بندی انفرادی نیز اسکار پریرو دوم شد. البته نتیجهٔ آزمایش ادرار فلوید لندیس که برندهٔ تور بود، به دلیل استفاده از تستوسترون مثبت اعلام شد[۶] و پریرو پس از نزدیک به دو سال، به صورت رسمی به عنوان برندهٔ تور اعلام شد.[۷]
موویستار (۲۰۱۱-)
[ویرایش]در سال ۲۰۱۱ تنها موفقیت‌های تیم، برنده شدن ونتوسو و کیریینکا در دو مرحلهٔ جیرو دیتالیا و برنده شدن روی کاستا در یک مرحلهٔ تور دو فرانس بود.
در سال ۲۰۱۲ تیم به جمع تیم‌های بزرگ برگشت. بازگشت والورده پس از محرومیت دوساله،[۸] منجر به ادامهٔ موفقیت‌های تیم شد. رکابزنان تیم، عنوان‌هایی را در مسابقات مختلف به دست آوردند. از جمله در چند مرحله از هر یک از تورهای بزرگ به پیروزی رسیدند.
در سال ۲۰۱۳ نایرو کینتانا در تور دو فرانس دوم شد، عنوان سلطان کوهستان را به دست آورد و بهترین رکابزن جوان شناخته شد. هم‌چنین کاستا در مسابقات جهانی جاده به قهرمانی رسید.
تیم در سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت تاکتیک «تقسیم کن و پیروز شو» را در تورهای بزرگ به کار ببرد. کینتانا در جیرو، والورده در تور دو فرانس و هر دو در ووئلتا حضور یافتند. کینتانا در جیرو پیروز شد.
در تور دو فرانس ۲۰۱۵ در رده‌بندی تیمی، موویستار اول شد. هم‌چنین کینتانا و والورده در رده‌بندی اصلی در مکان‌های دوم و سوم ایستادند. کینتانا بهترین رکابزن جوان شناخته شد و در ردهٔ دوم سلطان کوهستان قرار گرفت.[۹] در ووئلتا نیز موویستار در رده‌بندی تیمی اول شد و پیراهن کوهستان به والورده رسید.
در فصل ۲۰۱۶، والورده در جیرو بر سکوی سوم ایستاد، کینتانا در تور در رتبهٔ سوم قرار گرفت و در ووئلتا قهرمان شد. هم‌چنین تیم موویستار در رده‌بندی تیمی به قهرمانی رسید.
منابع
[ویرایش]- ↑ "Telefonica to take over as Caisse d'Epargne sponsor from 2011 - Cyclingnews.com". Retrieved 2010-08-13.
- ↑ "2009 Riders and teams Database — Cyclingnews.com". Retrieved 2009-08-14.
- ↑ "Reynolds 1980". de wielersite.nl. Retrieved 2008-01-21.
- ↑ "Biography of Pedro Delgado". Pedro Delgado.com. Archived from the original on 20 September 2008. Retrieved 2008-01-21.
- ↑ "1982 General Information". La Vuelta.com. Archived from the original on 21 September 2008. Retrieved 2008-01-18.
- ↑ Macur, Juliet (2006-08-05). "Backup Sample on Landis Is Positive". New York Times. Retrieved 2010-04-28.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ اوت ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۶.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۶.
- ↑ Joe Lindsey (25 July 2015). "Stage 20 Analysis: Quintana and Froome's Battle of What Ifs". Bicycling.com.
پیوند به بیرون
[ویرایش]