جانکارلو جانینی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جانکارلو جانینی
دارندهٔ نشان شایستگی جمهوری ایتالیا
جانکارلو جانینی در سال ۲۰۰۹
زادهٔ۱ اوت ۱۹۴۲ ‏(۸۲ سال)
لا اسپتزیا، پادشاهی ایتالیا
محل تحصیلآکادمی ملی هنرهای نمایشی سیلویو دامیکو
پیشه‌ها
  • بازیگر
  • صداپیشه
  • کارگردان فیلم
  • فیلم‌نامه‌نویس
سال‌های فعالیت۱۹۶۱–اکنون
همسران
فرزندان۴، از جمله آدریانو جانینی

جانکارلو جانینی (ایتالیایی: Giancarlo Giannini؛ ‏تلفظ در ایتالیایی: [dʒaŋˈkarlo dʒanˈni:ni]؛ ‏ زاده ۱ اوت ۱۹۴۲) صداپیشه و بازیگر اهل ایتالیا است. او برای بازی در فیلم عشق و آشوب (۱۹۷۳) برنده جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره کن شد و برای فیلم هفت زیبا (۱۹۷۵) نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد گردید. او همچنین چهار بار برنده جایزه دیوید دی دوناتلو بهترین بازیگر مرد شده است.

جیانینی کار خود را روی صحنه تئاتر آغاز کرد و در رؤیای شب نیمه تابستان و رومئو و ژولیتِ فرانکو زفیرلی بازی کرد. پس از اینکه در اوایل دهه ۱۹۶۰ عمدتاً در آثار تلویزیونی ظاهر شد، اولین نقش اصلی خود را در فیلم ریتا پشه (۱۹۶۵) ایفا کرد که نخستین همکاری بیشمار او با لینا ورتمولر بود. او از طریق فیلم‌های ورتمولر، اغوای میمی (۱۹۷۲)، عشق و آشوب (۱۹۷۳) و شیفته (۱۹۷۴) به شهرت بین‌المللی رسید و برای نقش‌آفرینی فیلم هفت زیبا (۱۹۷۵) نامزد جایزه اسکار شد.[۱]

از دیگر فیلم‌های او می‌توان به بی‌گناه (۱۹۷۶)، لیلی مارلین (۱۹۸۰)، داستان‌های نیویورکی (۱۹۹۰)، راه رفتن روی ابرها (۱۹۹۵)، هانیبال (۲۰۰۱)، مردی در آتش (۲۰۰۴)، و فیلم‌های جیمز باند کازینو رویال (۲۰۰۶) و ذره‌ای آرامش (۲۰۰۸) اشاره کرد. او همچنین صداپیشه و دوبلور است و از دهه ۱۹۶۰ در دوبلهٔ نسخه‌های ایتالیایی‌زبان ده‌ها فیلم خارجی مشارکت داشته است.[۲] او از سال ۱۹۷۵ دوبلور رسمی ایتالیایی آل پاچینو بوده است[۳] و همچنین به‌جای جک نیکلسون، مایکل داگلاس و هلموت برگر در فیلم‌ها حرف زده است.

وی بابت مشارکت‌های هنری-فرهنگی‌اش در سال ۲۰۰۳ نشان درجهٔ دوم شایستگی جمهوری ایتالیا[۴] و در سال ۲۰۰۷ نشان درجهٔ اول شایستگی جمهوری ایتالیا را دریافت کرد.[۴]

اوایل زندگی

[ویرایش]
جانکارلو جانینی در مرد هوسران، حوالی ۱۹۷۳

جانینی در لا اسپتزیا به‌دنیا آمد و بیشتر دوران کودکی خود را در شهرک پیتلی گذراند. در سال ۱۹۵۲، جیانینی و خانواده اش به ناپل نقل مکان کردند و در آنجا دیپلم مهندسی الکترونیک را در «مؤسسه فنی دولتی آلساندرو وُلتا» دریافت کرد. در سالهای نوجوانی به رم نقل مکان کرد و در آکادمی ملی هنرهای نمایشی سیلویو دامیکو تحصیل کرد.

حرفهٔ هنری

[ویرایش]

تئاتر

[ویرایش]

جانینی نخستین بازی خود را در سن ۱۸ سالگی در کنار لی‌لا برینیونه در نمایش «به یاد یک بانوی دوست» به کارگردانی جوزپه پاترونی گریفی انجام داد. موفقیت چشمگیر او زمانی به دست آمد که فرانکو زفیرلی او را برای بازی در نمایش رومئو و ژولیت انتخاب کرد که در اولد ویک به روی صحنه رفت.

سینما و تلویزیون

[ویرایش]

جانینی نخستین نقش سینمایی خود را در فیلم «جنایتکاران کلان‌شهر» در سال ۱۹۶۵ ایفا نمود. او در نقش‌های مکمل مرد در آنتسیو و راز سانتا ویتوریا ظاهر شد و در نقش اصلی را در شیفته ایفا کرد. در سال ۱۹۶۷ مهمان ویژه یکی از برنامه‌های تلویزیونی مینا «شنبه عصر» بود. موفقیت‌های اصلی وی از سال ۱۹۷۰ شروع شد.[۵]او در سال ۱۹۷۱، در فیلم ستارگان پائین را می‌نگردند، اقتباسی تلویزیونی از رمان ستارگان پائین را می‌نگردند به قلم ای. جی. کرونین ظاهر شد.[۶]

جانینی برای بازی در فیلم عشق و آشوب (۱۹۷۳) برنده جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره کن شد.[۷][۸] او با فیلم سکس تا چه حد سرگرم‌کننده است؟ (۱۹۷۳) و مرد هوسران (۱۹۷۴) موفقیت‌های قابل توجهی در گیشه داشت.[۵] در سال ۱۹۷۶، او در فیلم هفت زیبا بازی کرد که بابت آن نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد.[۹] جانینی به خاطر بازی در فیلم‌هایی به کارگردانی لینا ورتمولر شناخته می‌شود. علاوه بر هفت زیبا و شیفته، او همچنین در اغوای میمی، عشق و آشوب، شبی پُر باران و فرانچسکا و نونزیاتا ظاهر شد.

جانینی به موفقیت‌های بین‌المللی نیز دست یافته است. تسلط او به زبان انگلیسی تعدادی از نقش‌های برجسته را در تولیدات هالیوودی برایش او به ارمغان آورده است، به ویژه در نقش بازرس پازی در فیلم هانیبال. او همچنین در فیلم مردی در آتش نقش‌آفرینی نمود. جانینی نقش آلبرتو آراگون را در راه رفتن روی ابرها در سال ۱۹۹۵ و امپراتور شادام چهارم را در مینی سریال تلماسه فرانک هربرت در سال ۲۰۰۰ بازی کرد.[۱۰] وی در سال ۲۰۰۲ در فیلم ترسناک تاریکی ایفای نقش نمود. جانینی بعداً نقش مأمور مخفی فرانسوی رنه ماتیس را در فیلم‌های جیمز کازینو رویال (۲۰۰۶) و ذره‌ای آرامش (۲۰۰۸) بازی کرد.[۱۱]

در سال ۲۰۰۹، جیانینی ستاره‌ای در پیاده‌روی مشاهیر ایتالیا در شهر تورنتو کانادا دریافت کرد.[۱۲] در ۶ مارس ۲۰۲۳، او یک ستاره دیگر در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود به او اهدا شد.[۱۳][۱۴][۱۵]

دوبله و صداپیشگی

[ویرایش]
جانینی در حسادت به سبک ایتالیایی (۱۹۷۰)

جانینی به عنوان صداپیشه و دوبلور نیز حرفه‌ای موفق داشته است. او همراه با رناتو توری، کورادو گیپا، والریا والری، اورسته لیونلو، واندا تتونی و برخی دوبلورهای دیگر در تأسیس شرکت دوبلهٔ ایتالیایی C.V.D مشارکت داشت.[۱۶][۱۷]

جانینی دوبلور رسمی ایتالیایی آل پاچینو است.[۱۸] هم او و هم فروچو آمندولا دوبلورهای اصلی پاچینو تا زمان مرگ آمندولا در سال ۲۰۰۱ بودند، و از آن هنگام تنها جانینی دوبلور اصلی پاچینو است.[۱۹] او همچنین صدای جک نیکلسون را در نقش جک تورنس در اکران ایتالیایی فیلم درخشش و جوکر در بتمن و مایکل داگلاس در نقش گوردون گکو در وال استریت و دنباله آن وال استریت: پول هرگز نمی‌خوابد دوبله کرد و همچنین دوبلور بازیگران دیگری مانند داستین هافمن، ژرار دوپاردیو، رایان اونیل، جرمی آیرونز، مل گیبسون، تیم آلن، لئونارد وایتینگ و ایان مک‌کلن در برخی از فیلم‌هایشان بوده است.[۲۰]

جانینی در نقش‌های انیمیشن صداپیشگی کارل فردریکسن (با صداپیشگی اد اسنر) را در دوبله ایتالیایی فیلم پیکسار بالا انجام داد. او همچنین صدای ایتالیایی رائول منندز را در بازی‌های ویدئویی ندای وظیفه بود.[۲۱] او در سال ۲۰۰۱ در انیمیشن ایتالیایی مومو صداپیشگیِ نقشِ اصلیِ منفی را بر عهده داشت.

فعالیت‌های دیگر

[ویرایش]
جیانینی در چهل و نهمین جشنواره فیلم ونیز (۱۹۹۲)

جدای از بازیگری، جانینی به‌عنوان سرگرمی به ساخت و اختراع می‌پردازد. برخی از وسایلی که او طراحی کرد در سال ۱۹۹۲ در فیلم اسباب بازی‌ها با بازی رابین ویلیامز استفاده شد.[۲۲] جانینی همچنین با گابریلا گِـرِیزون در کتاب خاطراتش «من هنوز بچه هستم» که توسط شرکت «لونگانزی» در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، همکاری کرد. یک سال بعد، او جایزه چزاره پاوزه را دریافت کرد.[۲۳]

در سال ۲۰۱۲ او با خواننده ایتالیایی اروس راماتسوتی در «من، توئم» از آلبوم موسیقی «جدید» همکاری کرد.

زندگی خصوصی

[ویرایش]

جیانینی از سال ۱۹۶۷ با لیویا جامپالمو بازیگر زن ایتالیایی ازدواج کرد و این زندگی مشترک تا سال ۱۹۷۵ ادامه داشت که حاصلش دو فرزند بود. پسر ارشد آنها لورنسو نام داتش که در سال ۱۹۸۷ بر اثر آنوریسم اندکی قبل از تولد ۲۰ سالگی خود درگذشت.[۲۴][۲۴] پسر دوم آنها بازیگر ایتالیایی آدریانو جانینی است که در سال ۲۰۰۲ در بازسازی فیلم شیفته نقش پدرش را بازی کرد.

او در سال ۱۹۸۳، او با ائوریا دل بونو ازدواج کرد که با هم دو پسر به نام‌های امانوئل و فرانچسکو دارند که هر دو نوازنده هستند.[۲۵]

گزیدهٔ نقش‌آفرینی‌ها

[ویرایش]

سینما

[ویرایش]

تلویزیون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Vivarelli, Nick (2021-12-15). "Giancarlo Giannini Remembers Groundbreaking Director and Collaborator Lina Wertmüller: 'She Opened My Mind'". Variety (به انگلیسی). Retrieved 2022-09-22.
  2. ↑ "Giancarlo Giannini's voice acting and dubbing contributions". Il mondo dei doppiatori, antoniogenna.net (به ایتالیایی). Retrieved 15 April 2019.
  3. ↑ Harry. "Actor Star Turns King of Pasta – An Interview With Giancarlo Giannini |" (به انگلیسی). Retrieved 22 September 2022.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Le onorificenze della Repubblica Italiana". www.quirinale.it. Retrieved 2022-09-22.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Rizzo, Eugene (7 May 1975). "Spencer, Hill Pace Talent Race At Italian Box Office". Variety. p. 137. Retrieved 13 April 2024 – via Internet Archive.
  6. ↑ "Giancarlo Giannini". MYmovies. Retrieved 21 December 2019.
  7. ↑ "1973 – Le Jury, Les Prix" (به فرانسوی). Retrieved 1 July 2017 – via cannes-fest.com.
  8. ↑ "26ème Festival International du Film – Cannes" (به فرانسوی). Retrieved 4 June 2017 – via cinema-francais.fr.
  9. ↑ "The 49th Academy Awards (1977) Nominees and Winners". oscars.org. Retrieved 25 March 2012.
  10. ↑ Fritz, Steve (4 December 2000). "Dune: Remaking the Classic Novel". Archived from the original on 16 March 2008. Retrieved 9 November 2008 – via Cinescape.com.
  11. ↑ "Giancarlo Giannini – Attore – Biografia e Filmographia – Ecodelcinema". ecodelcinema.com. 15 July 2013. Retrieved 18 December 2019.
  12. ↑ Connor, Kevin (8 September 2009). "Walking proud in Little Italy". Toronto Sun. Archived from the original on 4 June 2015. Retrieved 25 October 2018.
  13. ↑ Hollywood, posata la stella di Giancarlo Giannini sulla Walk of Fame (in Italian)
  14. ↑ OTRC (18 June 2020). "LA DJ "Big Boy" getting a star on Hollywood Walk of Fame". ABC7 Los Angeles (به انگلیسی). Retrieved 1 July 2020.
  15. ↑ "Giancarlo Giannini riceverà la stella sulla Walk of Fame di Hollywood". Awards Today – news, trailer, recensioni, cinema, serie tv, oscar. 20 June 2020. Retrieved 1 July 2020.
  16. ↑ "Attori doppiati da Giancarlo Giannini" (به ایتالیایی). news.popcorn.it. 17 November 2019. Retrieved 14 February 2020.
  17. ↑ Cronologia fondamentale dell'epoca d'oro del doppiaggio italiano Dagli albori agli anni 1970 (in Italian)
  18. ↑ "Hunters, il trailer riunisce Al Pacino e Giancarlo Giannini" (به ایتالیایی). lascimmiapensa.com. 17 January 2020. Retrieved 4 April 2020.
  19. ↑ "The Irishman doppiaggio italiano: Netflix arruola Giancarlo Giannini, Leo Gullotta e Stefano De Sando" (به ایتالیایی). madmass.it. 23 October 2019. Retrieved 10 March 2020.
  20. ↑ "Giancarlo Giannini, 76 anni di anima e voce del cinema mondiale" (به ایتالیایی). artspecialday.com. 1 August 2018. Retrieved 16 February 2020.
  21. ↑ "Giancarlo Giannini parla della sua esperienza con il doppiaggio di Call of Duty: Black Ops II" (به ایتالیایی). multiplayer.it. 3 March 2012. Retrieved 16 February 2020.
  22. ↑ "Tv, Giancarlo Giannini sul Nove nei panni di inventore e scienziato" (به ایتالیایی). adnkronos.com. 6 October 2016. Retrieved 29 March 2020.
  23. ↑ "SONO ANCORA UN BAMBINO (MA NESSUNO PUÒ SGRIDARMI" (به ایتالیایی). longanesi.it. Retrieved 29 March 2020.
  24. ↑ "La morte improvvisa di suo figlio 19enne ha segnato per sempre la vita di Giancarlo Giannini" (به ایتالیایی). fabiosa.it. 12 November 2018. Archived from the original on 20 May 2021. Retrieved 4 April 2020.
  25. ↑ "Tutto su Giancarlo Giannini: vita privata e carriera dell'attore" (به ایتالیایی). donnaglamour.it. Retrieved 17 January 2020.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جانکارلو جانینی موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جانکارلو_جانینی&oldid=40662871»