جلال‌الدین محلی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جلال‌الدین ابوعبدالله محمد بن شهاب‌الدین احمد بن کمال‌الدین محمد بن ابراهیم بن احمد بن هاشم عباسی انصاری محلّی اصل (۷۹۱ – ۸۶۴ هجری) فقیه شافعی است. در قاهره به دنیا آمد و همان‌جا به تحصیل پرداخت. قرآن را فراگرفت و به حفظ متون پرداخت.

از آثار او عبارتند از:

  • تفسیر الجلالین
  • البدر الطالع فی حل جمع الجوامع
  • شرح الورقات
  • کنز الراغبین فی شرح منهاج الطالبین
  • الأنوار المضیة
  • القول المفید فی النیل السعید
  • الطب النبوی
  • کتاب فی المناسک
  • کتاب فی الجهاد

منابع

[ویرایش]