حمدانیان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حمدانیان (۲۹۳-۳۹۴ق/۹۰۵-۱۰۰۴م) نام سلسله‌ای شیعه و عرب‌تبار است که در سرزمین‌های شمال عراق و شام فرمانروایی می‌کردند.

حمدانیان از قبیلهٔ تَغْلِب بودند که مدت‌ها پیش در جزیره مستقر شده بودند. آن‌ها از پشتیبانان ادبیات عرب بودند و به ویژه به خاطر تشویق و پشتیبانی سیف‌الدوله از متنبی شاعر، نامدار گشتند. آن‌ها با وجود آنکه بر منطقهٔ پربرکتی که دارای مراکز بسیار برای بازرگانی و تکاپو بود فرمانروایی یافتند، همچنان بی‌قیدی و ویرانگری ویژهٔ اعراب بدوی را نگاه داشتند.^[۱]

شاخه موصل:

شاخه حلب:

• دائرةالمعارف بزرگ اسلامی: آل حمدان