حمل بار فله - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حمل بار فله‌ای نوعی از حمل کالا است که در آن مواد در مخازن ویژه‌ای بسته به نوعشان حمل می‌شوند و این مخازن توسط وسایل نقلیه گوناگونی حمل می‌شوند.

حمل بار فله در حمل ریلی به سه دسته تقسیم می‌گردد. واگن مسقف لبه کوتاه و لبه بلند روش بارگیری و تخلیه هر کدام متناسب با نوع بار متفاوت است. انتخاب مناسب‌ترین وسیله و روش برای بارگیری و تخلیه از اهمیت زیادی برخوردار است.

کشتی فَلّه‌بَر (به انگلیسی: Bulk carrier) نوعی کشتی تجاری است که برای ترابری کالاهای بسته‌بندی نشده و فله‌ای مانند غلات، زغال‌سنگ، کانی‌ها و سیمان به کار گرفته می‌شود.^[۱]

این‌گونه کشتی‌ها از میانه‌های سدهٔ نوزدهم آغاز به رفت‌وآمد در آب‌ها کردند.^[۱] امروزه کشتی‌های فله‌بر یک‌سوم ناوگان تجاری کشتی‌های جهان را تشکیل می‌دهند.^[۱]

کشور ایران ۳۸ کشتی فله‌بر دارد.^[۲]

این کشتی دارای موتور محرکه‌ای در قسمت عقب بدنه و انبارهای بزرگ مخصوص حمل کالای فله است. انبارها توخالی و یک طبقه و به شکل قیف مانند بوده و درب‌های آن‌ها بر روی عرشه قرار گرفته‌است.

این کشتی بیشترین تناژ حمل کالاهایی ازقبیل سنگ آهن، زغال سنگ و غلات را در جهان دارد.

به کشتی‌هایی که برای حمل بار فله مایع ساخته شده، تانکر گویند و انواع این کشتی از لحاظ نوع باری که حمل می‌کند عبارتند از:

1. نفتکش (Oil Tanker) شامل تانکرهای حمل فراورده نفتی و نفت خام
2. تانکر حمل گاز مایع (Liquid gas carrier) شامل تانکرهای حمل گاز LNG و گاز LPG
3. تانکر حمل مواد شیمیایی (Chemical carrier)

محموله‌های هوایی نیز دارای بین وجهی هستند؛ اما کانتینرهای آن‌ها بسیار متفاوت و از نوع کانتینرهای بین وجهی محموله‌های هوایی هستند. محموله‌های کانتینری هوایی سبک تر و آسیب پذیرتر هستند. در حمل و نقل بین وجهی هوایی، معمولاً منظور مفهوم بسته بندی کانتینر حمل بین وجهی هوایی در مکان صادر‌کننده، حمل آن به فرودگاه و در پایان، بار زدن کانتینرها به کامیون در مقصد است. گاهی حمل و نقل دریایی و هوایی با هم مورد استفاده قرار می‌گیرند، به‌طوری‌که محموله‌ها از طریق دریا حمل شده و سپس تحویل هواپیما می‌شود.

کشتی فله‌بر

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bulk cargo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ آوریل ۲۰۱۳.