خاکی (سراب) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خاکی
(خاکئ)
روستا
خاکی در ایران واقع شده
خاکی
خاکی
موقعیت در ایران
خاکی در استان آذربایجان شرقی واقع شده
خاکی
خاکی
خاکی (استان آذربایجان شرقی)
مختصات: ۳۷° شمالی ۴۷° شرقی / ۳۷°شمالی ۴۷°شرقی / 37; 47
کشورایران
استانآذربایجان شرقی
شهرستانسراب
بخشمهربان
جمعیت
۱۴۶۵ نفر (سرشماری ۹۵)
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۴۱۴
وبگاهkhakoo.ir

خاکی یکی از روستاهای شهرستان سراب در استان آذربایجان شرقی است. خاکی در سمت غرب دشت وسیع سراب واقع شده‌است که به خاکی دوزی یا همان دشت خاکی معروف است. خاکی یکی از بهترین ومعروفترین روستای شهرستان سراب می‌باشد وزبان زد خاص وعام است مردم خاکی امروزه بیشتر به کشاورزی. دامپروری وکامیونداری روی آورده است. خاکی زادگاه شاعر سلیمان امینی است.[۱] عالم نامی چون ملاجواد امین العلماسرابی. و دیگر مشاهیرو مفاخر و علم پژوه و دکترا و مهندسین و اساتید دانشگاهای معتبر. که در عرصه‌های علمی. فرهنگی. نظامی. سیاسی. آموزشی. پزشکی. اقتصادی به کشور خدمت می‌کنند. همچنین خاکی شهیدان زیادی را تقدیم کشور کرده‌است. خاکی قطب تولید محصولات کشاورزی به روز مدرن و مکانیزه وابیاری قطره ای. بارانی و کلاسیک است از جمله محصولات می‌توان به گندم جوکلزا یونجه سیب زمینی کدو … اشاره کرد. زمینهای کشاورزی آبی روستای خاکی بالغ بر(۱۰۰۰)هزارهکتار و همچنین زمینهای کشاورزی دیم روستای خاکی حدودابیش از(۳۰۰۰سه هزارهکتار) است درکل بیش از ۴۰۰۰چهار هزار هکتار اراضی این روستا می‌باشد (آب هوای اینجا سرد و معتدل کوهستانی است و در فصل بهار به دلیل رویش یونجه زار و مرتع‌های گندم وکُلزا و جو بسیار بسیار دیدنی است. این روستا جمعیتی نزدیک به پانصد خانوار وبیش از هزار و پانصد نفر جمعیت دارد فاصله تا سراب ۴۵کیلومتر و با تبریز ۹۰کیلومتر می‌باشد همسایه دیوار به دیوار از سمت شرق بادوزدوزان وارزنق از سمت غرب باکردکندی و اشتلق از شمال بامهربان و رجل آباد از جنوب هم با سرچشمه و شربیان همسایه و همکوشن است خاکی از نظر آبادانی و توسعه. بیشتر به یک شهر شبیه است تا یک روستا

تاریخ قبل از اسلام این روستا

[ویرایش]

خاکی قبل اسلام بنام (شیور)shivarشناخته می‌شد شیور شهری آباد وخیلی بزرگ بود که به شکل شهری طولی که منطقه شرقی ان به دوزدوزان کنونی می‌رسید و مرکز ان خاکی کنونی وسمت غرب شهر به اشتلق کنونی می‌رسید به واسطه زلزله مهیب این شهر خراب شدو مردم آن اکثراًجانشان را از دست دادند و مابقی اندک مردم نیز در مکان فعلی روستا اسکان پیدا نمودند و نام آن محل (خاکی) khakiنام گرفت

منابع

[ویرایش]
  1. نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۳۷.