ختس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ختس
Arrow 2 launch on July 29, 2004, in Naval Air Station Point Mugu Missile Test Center, during AST USFT#1
Arrow 2 launch on July 29, 2004, at the پایگاه هوایی پوینت موگو Missile Test Center, during AST USFT#1.
نوعموشک ضدبالیستیک
خاستگاهIsrael
تاریخچه خدمت
خدمت۲۰۰۰-اکنون
استفاده‌شده توسطIsrael
جنگ‌هاMarch 2017 Israel–Syria incident
تاریخچه تولید
طراحصنایع هوافضای اسرائیل
تاریخ طراحی۱۹۹۴-اکنون
سازندهصنایع هوافضای اسرائیل، بوئینگ
قیمت واحدUS$۳ میلیون (as of 2003)
تاریخ تولید۲۰۰۰-اکنون
ویژگی‌ها
وزن
  • ۱٬۳۰۰ کیلوگرم (۲٬۹۰۰ پوند) – "missile itself"
  • ۲٬۸۰۰ کیلوگرم (۶٬۲۰۰ پوند) – officially
  • ۳٬۵۰۰ کیلوگرم (۷٬۷۰۰ پوند) – sealed canister
طول۶٫۸ متر (۲۲ فوت) – ۷ متر (۲۳ فوت)
  • ۳٫۴۵ متر (۱۱٫۳ فوت) – booster section
  • ۰٫۷۵ متر (۲٫۵ فوت) – sustainer section
  • ۲٫۷۵ متر (۹٫۰ فوت) – kill vehicle section
قطرBy stage:
  • ۸۰۰ میلیمتر (۳۱ اینچ) – 1st stage
  • ۵۰۰ میلیمتر (۲۰ اینچ) – 2nd stage
طول بال۸۲۰ میلیمتر (۳۲ اینچ)
سر جنگیDirected high explosive fragmentation
وزن سر جنگی۱۵۰ کیلوگرم (۳۳۰ پوند)
سازوکار
انفجار
Proximity fuze
موتورTwo-stage
پیشرانSolid propellant
برد
عملیاتی
۹۰ کیلومتر (۵۶ مایل) – ۱۵۰ کیلومتر (۹۳ مایل)
سقف پروازExo-atmospheric.
بیشینهٔ سرعتArrow 2: عدد ماخ 9, means ۲٫۵ کیلومتر بر ثانیه (۱٫۶ مایل بر ثانیه)
سامانهٔ
هدایت
Dual mode: آشیانه‌یابی فروسرخ و active radar seeker
سامانهٔ
فرمان
جهت‌دهی رانش and four aerodynamic control moving باله (حرکت)s
دقتWithin ۴ متر (۱۳ فوت) of the target
سکوی
پرتاب
Six canisters per trailer-mounted erector–launcher
نموداری از مراحل رهگیری سیستم پیکان
گسترهٔ تحت پوشش دو واحد آتشبار سیستم پیکان

خِتْسْ (در عبری: טיל חץ به معنای: پیکان)، نوعی سامانه دفاع ضدبالستیک است که از سال ۱۹۸۶ به‌طور مشترک توسط اسرائیل و آمریکا تولید می‌شود و توانایی بالاتری برای رهگیری موشک‌های بالیستیک نسبت به گنبد آهنین و فلاخن داود دارد. این موشک تنها مورد استفاده نیروهای دفاعی اسرائیل است و یکی از اهداف آن دفاع از خاک اسرائیل در مقابل موشک‌های بالستیک ایران همچون موشک‌های شهاب ایران است.[۱]

طراحی و تولید این موشک به عهده صنایع هوافضای اسرائیل و شرکت هوانوردی بوئینگ و نظارت بر آن توسط وزارت دفاع اسرائیل و آژانس دفاع موشکی ایالات متحده صورت می‌گیرد.

سیستم دفاع هوایی پیکان از موشک‌های مافوق صوت رهگیر ضدموشک پیکان، رادار هشدار سریع صنوبر سبز Elta EL/M-2080، مرکز فرماندهی، مراقبت، ارتباط و اطلاعات لیموی طلایی و مرکز کنترل شلیک فندق قهوه‌ای تشکیل می‌شود و قابلیت حمل‌ونقل را دارد.

برد عملیاتی موشک‌های سامانهٔ پیکان ۳ تا ۱۵۰ کیلومتر، سقف پروازشان ۱۰۰ کیلومتر و سرعتشان ۹ ماخ (۲۵۰۰ متر بر ثانیه) است.[۲]

در سال ۲۰۰۵ موشک ختس-۲ علیه موشک بالیستیک مشابه شهاب-۳ با موفقیت آزمایش شد. نتیجه آزمایش نشان داد که این موشک قادر به رهگیری موشک‌های مجهز به کلاهک‌های جداشونده و دام‌های تعبیه‌شده برای فریب سیستم‌های دفاع موشکی است. فرمانده نیروی دفاع موشکی اسرائیل معتقد است که حتی در صورت مجهز بودن موشک دشمن به کلاهک هسته‌ای یا سلاح‌های غیرمتعارف دیگر از آن‌جا که انفجار در ارتفاع بسیار بالا انجام می‌شود مواد منفجره موشک منهدم و پراکنده شده و تلفاتی به جا نخواهد گذاشت. در درگیری احتمالی با موشک‌های بالیستیک ایران از ختس به عنوان سلاح ردیف اول استفاده شده و پدافند آمریکایی پاتریوت که در جنگ خلیج فارس ۱۹۹۱ علیه موشک‌های اسکاد عراق استفاده شدند به عنوان سیستم دفاع موشکی پشتیبان و یدک فعالیت خواهند کرد.[۱]

۳۰٪ از هزینه تولید ضدموشک ختس، توسط ایالات متحده آمریکا تأمین شده و بنابراین فروش آن به دیگر کشورها، مستلزم دریافت اجازه از دولت ایالات متحده نیز است.

[۳]در سفری که رئیس‌جمهور اسرائیل در ماه نوامبر ۲۰۰۷ میلادی به ترکیه داشت، برخی منابع اعلام کردند که ترکیه قصد خرید موشک‌های ضدموشک بالستیک ختس و ماهواره جاسوسی اوفک (افق) از اسرائیل را دارد.[۴]

پس زمینه

[ویرایش]

برنامه ختس با توجه به دستیابی کشورهای عربی به موشک‌های زمین به زمین با برد بلند راه اندازی شد.[۵][۶] این انتخب شد توسط سامانه‌های دفاعی پیشرفته رافائل سیستم دفاع موشکی AB-10 از آنجایی که ختس مفهومی کامل‌تر بوده و برد بیشتری دارد. سیستم AB-10 به عنوان یک سیستم پیشرفته MM-23 Hawk به جای سیستمی که از ابتدا برای رهگیری موشک طراحی شده بود مورد انتقاد قرار گرفت.[۷]

ایالات متحده امریکا و اسرائیل رو یاد داشت تفهم امضا کردند برای کمک مالی به برنامه ختس در ۶ می ۱۹۸۶ [۸][۹]. در ۱۹۸۸ و ۱۹۸۸ وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا ابتکار دفاع استراتژیک برای نمایشگر فناوری ختس ۱ به صنایع هواپیماسازی اسرائیل سفارش داد.[۱۰][۱۱][۱۲][Note ۱] جنگ خلیج فارس که عملکرد بحث برانگیز[۱۳] موشک پاتریوت علیه موشک‌های عراقی «الحسین» را آشکار کرد، انگیزه بیشتری به توسعه پیکان داد.[۱۴] این موشک در ابتدا برای رهگیری موشک هایی مانند SS-1 "اسکاد"، مشتق شده "الحسین" آن، "SS-21 Scarab" توسط سوریه و CSS-2 توسط عربستان سعودی طراحی شده بود.[۱۵] ختس تکامل یافته است با نگه روی برنامه‌ها پیشرفته موشک‌ها ایران. اسحاق رابین، در آن زمان وزیر دفاع اسرائیل، تهدید موشکی در حال ظهور را یکی از خطرناک ترین تهدیدات آینده برای امنیت اسرائیل می‌دانست.[۱۶]

نقل قل رابین -

اداره توسعه تسلیحات و زیرساخت های فناوری اسرائیل، یک قطعه از وزارت دفاع اسرائیل تخت عنوان مدیریت خوما (Homa) پروژه ختس را توسعه داد. مدیریت خوما (Homa) در این روز‌ها معروف به اسم IMDO – Israel Missile Defense Organization ، مسئول هماهنگی فعالیت های صنعتی شرکت های مختلف دفاعی اسرائیل درگیر در توسعه سیستم ختس است.[۱۷][۱۸]

تامین مالی -

[ویرایش]

برنامه توسعه چند میلیارد دلاری ختس در اسرائیل با حمایت مالی ایالات متحده انجام می شود. زمانی که برنامه توسعه آغاز شد، پیش‌بینی کل هزینه توسعه و ساخت آن - از جمله تولید اولیه موشک‌ها - حدود $۱.۶ میلیارد بود.[۱۹]

قیمات یک موشک ختس در حدود $۳ میلیون است. در ۲۰۰۷، اعلام شد که $۲.۴ میلیارد ایلات متحده سرمایه گذاری کردن، ۵۰-۸۰٪ از پروژه.[۲۰] اسرائیل سالانه حدود ۶۵ میلیون دلار کمک می کند.[۲۱]

انتقاد و مخالفت -

[ویرایش]

برنامه ختس با مخالفت مواجه شد به دلیل دکترین سنتی بازدارندگی و استفاده از حملات پیشگیرانه در تضاد شدید با ماهیت موشک است. علاوه بر این، نیروی هوایی ارتش نگران بود که خرید موشک های پرهزینه منابع تخصیص یافته به پروژه های تهاجمی مانند هواپیماهای جنگنده را کاهش دهد.[۲۲] انتقادی از مفهوم دفاع موشکی برای اسرائیل توسط روون پداتزور در یک مطالعه جامع منتشر شد.[۲۳] در سال ۱۹۹۳ میلادی توسط مرکز مطالعات استراتژیک Jaffee منتشر شد[Note ۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ختس موجود است.
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Israeli Says Arrow Missile Can Hit Iranian Shihab Missiles
  2. ↑ http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3579000,00.html
  3. ↑ "Israel Aircraft Industries 'Arrow' ('Hetz')". Israeli Air Force. Retrieved August 1, 2010.
  4. ↑ ترکیه قصد دارد از اسرائیل ضدموشک و ماهوارهٔ اطلاعاتی مدرن خریداری کند (وبگاه رسمی وزارت خارجهٔ اسرائیل - فارسی)
  5. ↑ "Israel Aircraft Industries 'Arrow' ('Hetz')". Israeli Air Force. Retrieved August 1, 2010.
  6. ↑ Lailari, Guermantes E. (April 2001). "Israel's national missile defense strategy" (PDF). Defense Technical Information Center. Archived (PDF) from the original on December 25, 2010. Retrieved September 22, 2009.
  7. ↑ "The big arrow In Israel's quiver". Nuclear Threat Initiative. October 5, 1998. Archived from the original on July 27, 2011. Retrieved February 23, 2011.
  8. ↑ Pike, John E. "Arrow theater missile defense". Global Security. Archived from the original on August 5, 2009. Retrieved August 19, 2009.
  9. ↑ Clyde, Mark R. (October 17, 2002). "Israeli–United States relations". Almanac of Policy Issues. Archived from the original on November 4, 2002. Retrieved August 19, 2009.
  10. ↑ "Arrow 2 theater ballistic missile defense system, Israel". Army technology. Retrieved August 19, 2009.
  11. ↑ Pike, John E. "Arrow theater missile defense". Global Security. Archived from the original on August 5, 2009. Retrieved August 19, 2009.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "Story of the Arrow weapon system". Israel Missile Defense Organization. Archived from the original on September 8, 2009. Retrieved August 19, 2009.
  13. ↑ Postol, Theodore; Pedatzur, Reuven; Zraket, Charles; Zimmerman, Peter (April 7, 1992). "The performance of the Patriot missile in the Gulf". Federation of American Scientists. Archived from the original on January 15, 2003. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help). Retrieved October 9, 2009.
  14. ↑ "Israel Aircraft Industries 'Arrow' ('Hetz')". Israeli Air Force. Retrieved August 1, 2010.
  15. ↑ Lailari, Guermantes E. (April 2001). "Israel's national missile defense strategy" (PDF). Defense Technical Information Center. Archived (PDF) from the original on December 25, 2010. Retrieved September 22, 2009.
  16. ↑ Rubin, Uzi (2008). "Missile defense and Israel's deterrence against a nuclear Iran" (PDF). IL: Institute for National Security Studies. pp. 67–69, 75–77. Retrieved August 25, 2009.
  17. ↑ "Story of the Arrow weapon system". Israel Missile Defense Organization. Archived from the original on September 8, 2009. Retrieved August 19, 2009.
  18. ↑ Barzilai, Amnon. "An Arrow to the heart". Haaretz. Retrieved September 18, 2009.
  19. ↑ Barzilai, Amnon. "An Arrow to the heart". Haaretz. Retrieved September 18, 2009.
  20. ↑ "Israel's strategic defense programs". Defense update. March 1, 2007. Archived from the original on August 20, 2009. Retrieved August 19, 2009.
  21. ↑ Barzilai, Amnon. "An Arrow to the heart". Haaretz. Retrieved September 18, 2009.
  22. ↑ Clarke, Duncan L. (Summer 1994). "The Arrow Missile: The United States, Israel and Strategic Cooperation". Middle East Journal. Middle East Institute. 48 (3): 478. JSTOR 4328717.
  23. ↑ Pedatzur, Reuven (October 1993). The Arrow project and active defense – challenges and questions (paper). Tel Aviv University: Jaffee Center for Strategic Studies. ISBN 965-459-005-0.


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «Note» وجود دارد، اما برچسب <references group="Note"/> متناظر پیدا نشد. ().

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ختس&oldid=40593114»