دریاچه‌های ایران - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ایران بخشی از سرزمین‌های نیمه‌خشک و خشک آسیا با بارش سالانهٔ به نسبت کم است. از همین‌رو، آب‌های داخلی (دریاچه‌ها) آن کم و اغلب در فروافتادگی‌های زمین‌ساختی جوان، قرار دارند. با وجود این، پاره‌ای از دریاچه‌های ایران، مانند دریاچه‌های تار و گَهَر در بلندی‌ها قرار دارند. دریاچه‌های دائمی ایران بیشتر به مناطق پر باران شمال – باختری و جنوب باختری ایران محدود است. در مناطق خشک و صحرایی، دریاچه‌ها از نوع فصلی و پایانه‌ای بوده و آب شور دارند.^[۱]^[۲]^[۳]^[۴]

ایجاد دریاچه‌های جدید در ایران و حتی در فلات مرکزی ایران

به دلیل بارندگی‌های زیاد طی دو سال ۹۸ و ۹۹ چندین دریاچه در فلات مرکزی ایران از جمله در کویر زواره اصفهان و کویر لوت ایجاد شده‌است. در طرح ایران رود نیز احتمال تشکیل دریاچه در مناطق پست کویری پیش‌بینی شده‌است. بارندگی‌های اسفند ۹۸ و به خصوص فروردین‌ماه ۹۹ حدود ۵۰ دریاچه جدید ایجاد کرده که تاکنون وجود نداشته‌است.^[۵]^[۶]^[۷]^[۷]

به ترتیب وسعت

بر اساس داده‌های گوگل وسعت برخی دریاچه‌ها به این شرح است:

دریاچه ارومیه: ۲۰۰۸ مایل مربع، دریاچه زریبار ۳ مایل مربع، دریاچه مهارلو ۲۳۲ مایل مربع، دریاچه بختگان ۱۳۵۱ مایل مربع، دریاچه پریشان ۱۹ مایل مربع، دریاچه هامون ۶۱۸ مایل مربع.