راتین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

راتین (انگلیسی: Rhaetian) در مقیاس زمانی زمین‌شناسی، بالاترین اشکوب (بر پایه گاه‌چینه‌شناسی) یا واپسین عصر (بر پایه زمین‌گاه‌شناسی) از ردیف یا دور تریاس به‌شمار می‌رود. راتین در ستون چینه‌شناسی پس از اشکوب نورین و پیش از هتانجین (اشکوب زیرین یا نخستین عصر دوره ژوراسیک) جای می‌گیرد. عصر راتین از حدود ۲۰۸٫۵ میلیون سال پیش آغاز شده و تا حدود ۰٫۲ ± ۲۰۱٫۳ میلیون سال پیش ادامه یافت.

در عصر راتین شکسته شدن ابرقاره پانگه‌آ آغاز شد، هرچند در این زمان هنوز اقیانوس اطلس پدید نیامده بود.

نام آنیسین از منطقه راتین آلپ که زنجیره‌ای کوهستانی بین بخش‌هایی از شرق سوئیس، شمال ایتالیا و غرب اتریش است، گرفته شده است. این نام در سال ۱۸۵۶ توسط ادوارد سوس زمین‌شناس اتریشی و آلبرت اوپل دیرینه‌شناس آلمانی به محافل علمی معرفی شد.

• رویداد انقراض تریاسه-ژوراسیک

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Rhaetian». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۱۵.

این یک مقالهٔ خرد زمین‌گاه‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

این یک مقالهٔ خرد دیرین‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.