رالف برنز - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد WikiZero

رالف برنز

زادهٔ	۲۹ ژوئن ۱۹۲۲
درگذشت	۲۱ نوامبر ۲۰۰۱ (۷۹ سال)

رالف برنز (انگلیسی: Ralph Burns؛ ۲۹ ژوئن ۱۹۲۲ – ۲۱ نوامبر ۲۰۰۱) یک رهبر ارکستر، نوازنده پیانو، و آهنگساز اهل ایالات متحده آمریکا بود.

وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم شده است.

منابع

[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ralph Burns». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۱۴.
«Ralph Burns». دریافت‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۱۴.^{^{[پیوند مرده]}}

پیوند به بیرون

[ویرایش]

داده‌های کتابخانه‌ای
عمومی	ISNI 1 ویاف 1 ورلدکت (از طریق ویاف)
کتابخانه‌های ملی	اسپانیا فرانسه (داده‌ها) آلمان اسرائیل ایالات متحده آمریکا لتونی جمهوری چک هلند لهستان
پایگاه‌های دادهٔ علمی	ساینی (ژاپن)
سایر	کاربرد چندوجهی اصطلاحات موضوعی هنرمند موزیک‌برینز شبکه‌های اجتماعی و محتوای بایگانی شونده سوداک (فرانسه) 1

ن ب و جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم
دههٔ ۱۹۳۰	لوئیس سیلورز (۱۹۳۴) ماکس اشتاینر (۱۹۳۵) لئو فوربستاین (۱۹۳۶) چارلز پره‌وین (۱۹۳۷) اریک ولفگانگ کورنگلد / آلفرد نیومن (۱۹۳۸) هربرت استوتهارت / ریچارد هیجمن، دبلیو. فرانک هارلینگ، جان لایپولد و لئو شوکن (۱۹۳۹)
دههٔ ۱۹۴۰	لی هارلاین، پل اسمیت و ند واشینگتن / آلفرد نیومن (۱۹۴۰) برنارد هرمن / فرانک چرچیل و اولیور والاس (۱۹۴۱) ماکس اشتاینر / ری هایندورف و هاینتس اریک رومهلد (۱۹۴۲) آلفرد نیومن / ری هایندورف (۱۹۴۳) ماکس اشتاینر / موریس استولوف و کارمن دراگن (۱۹۴۴) میکلوش روژا / جرجی استول (۱۹۴۵) هوگو فریدهوفر / موریس استولوف (۱۹۴۶) میکلوش روژا / آلفرد نیومن (۱۹۴۷) برایان ایسدیل / جانی گرین و راجر ایدنس (۱۹۴۸) آرون کوپلند / راجر ایدنس و لنی هیتون (۱۹۴۹)
دههٔ ۱۹۵۰	فرانتس واکسمن / آدولف دویچ و راجر ایدنس (۱۹۵۰) فرانتس واکسمن / جانی گرین و سال چاپلین (۱۹۵۱) دیمیتری تیومکین / آلفرد نیومن (۱۹۵۲) برانیسلاو کاپر / آلفرد نیومن (۱۹۵۳) دیمیتری تیومکین / آدولف دویچ و سال چاپلین (۱۹۵۴) آلفرد نیومن / رابرت راسل بنت، جی بلکتون و آدولف دویچ (۱۹۵۵) ویکتور یانگ / آلفرد نیومن و کن داربی (۱۹۵۶) مالکوم آرنولد (۱۹۵۷) دیمیتری تیومکین / آندره پره‌وین (۱۹۵۸) میکلوش روژا / آندره پره‌وین و کن داربی (۱۹۵۹)
دههٔ ۱۹۶۰	ارنست گلد / موریس استولوف و هری ساکمن (۱۹۶۰) هنری مانچینی / سال چاپلین، جانی گرین، سید رمین و اروین کاستل (۱۹۶۱) موریس ژار / ری هایندورف (۱۹۶۲) جان ادیسون / آندره پره‌وین (۱۹۶۳) ریچارد ام. شرمن و رابرت بی. شرمن / آندره پره‌وین (۱۹۶۴) موریس ژار / اروین کاستل (۱۹۶۵) جان بری / کن تورن (۱۹۶۶) المر برنستاین / آلفرد نیومن و کن داربی (۱۹۶۷) جان بری / جانی گرین (۱۹۶۸) برت بکراک / لنی هیتون و لایونل نیومن (۱۹۶۹)
دههّ ۱۹۷۰	فرانسیس له / بیتلز (جان لنون، پل مک‌کارتنی، جرج هریسون و رینگو استار) (۱۹۷۰) میشل لوگران / جان ویلیامز (۱۹۷۱) چارلی چاپلین، ریموند راش و لری راسل / رالف برنز (۱۹۷۲) ماروین هملیش / ماروین هملیش (۱۹۷۳) نینو روتا و کارمینه کوپولا / نلسون ریدل (۱۹۷۴) جان ویلیامز / لئونارد روزنمن (۱۹۷۵) جری گلدسمیت / لئونارد روزنمن (۱۹۷۶) جان ویلیامز / جاناتان تانیک (۱۹۷۷) جورجو مورودر / جو رنزتی (۱۹۷۸) ژرژ دلرو / رالف برنز (۱۹۷۹)
دههٔ ۱۹۸۰	مایکل گور (۱۹۸۰) ونگلیس (۱۹۸۱) جان ویلیامز / هنری مانچینی و لسلی بریکوس (۱۹۸۲) بیل کانتی / میشل لوگران، آلن و مرلین برگمن (۱۹۸۳) موریس ژار / پرینس (۱۹۸۴) جان بری (۱۹۸۵) هربی هنکاک (۱۹۸۶) ریوئیچی ساکاموتو، دیوید برن و تسونگ سو (۱۹۸۷) دیو گروسین (۱۹۸۸) آلن منکن (۱۹۸۹)
دههٔ ۱۹۹۰	جان بری (۱۹۹۰) آلن منکن (۱۹۹۱) آلن منکن (۱۹۹۲) جان ویلیامز (۱۹۹۳) هانس زیمر (۱۹۹۴) لوئیس باکالوف / آلن منکن و استفان شوارتز (۱۹۹۵) گابریل یارد / ریچل پورتمن (۱۹۹۶) جیمز هورنر / آن دادلی (۱۹۹۷) نیکولا پیووانی / استیون واربک (۱۹۹۸) جان کوریلیانو (۱۹۹۹)
دههٔ ۲۰۰۰	تان دون (۲۰۰۰) هاوارد شور (۲۰۰۱) الیوت گلدنتال (۲۰۰۲) هاوارد شور (۲۰۰۳) یان کاچماریک (۲۰۰۴) گوستاوو سانتائولایا (۲۰۰۵) گوستاوو سانتائولایا (۲۰۰۶) داریو ماریانلی (۲۰۰۷) ای. آر. رحمان (۲۰۰۸) مایکل جاکینو (۲۰۰۹)
دههٔ ۲۰۱۰	ترنت رزنر و آتیکوس راس (۲۰۱۰) لودویک بورس (۲۰۱۱) میخائل دانا (۲۰۱۲) استیون پرایس (۲۰۱۳) الکساندر دسپلا (۲۰۱۴) انیو موریکونه (۲۰۱۵) جاستین هورویتز (۲۰۱۶) الکساندر دسپلا (۲۰۱۷) لودویگ گورانسون (۲۰۱۸) هیلدور گودنادوتیر (۲۰۱۹)
دههٔ ۲۰۲۰	ترنت رزنر، آتیکوس راس و جان باتیسته (۲۰۲۰) هانس زیمر (۲۰۲۱)

این یک مقالهٔ خرد پیرامون رهبر ارکستر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.