رهیاب اورانوس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رهیاب اورانوس (به انگلیسی:Uranus Pathfinder) یک مفهوم مأموریتی برای منظومه اورانوس بود که در دهه ۲۰۱۰ توسط آژانس فضایی اروپا ارزیابی شد.^[۱] در سال ۲۰۱۱، دانشمندان آزمایشگاه علوم فضایی مولارد در بریتانیا، مأموریت مشترک ناسا و اسا اورانوس رهیاب به اورانوس را پیشنهاد کردند. این یک مأموریت کلاس متوسط (کلاس M) است که در سال ۲۰۲۲ پرتاب می‌شود و در دسامبر ۲۰۱۰ با امضای ۱۲۰ دانشمند از سراسر جهان به ESA ارسال شد. ESA هزینه ماموریت‌های کلاس M را ۴۷۰ میلیون یورو محدود کرده‌است.^[۲][۳][۴] رهیاب اورانوس برای حمایت از چشم‌انداز کیهانی 2015-2025 ESA پیشنهاد شد.^[۵] مطالعه مأموریت شامل چندین ترکیب احتمالی از تاریخ پرتاب، مسیرها، و پرش‌ها (کمک‌های گرانشی)، از جمله پروازهای زمین، زهره، و سیاره زحل.^[۶] در واقع، این مطالعه اشاره کرد که الزامات تغییر سرعت فقط کمی بیشتر از مأموریت‌های معمولی به زحل در این دوره است.^[۷]

در مفهوم پایه، UP یک مأموریت دوجانبه ای اس ای و ناسا است و در ژانویه ۲۰۲۵ در یک انتقال بین سیاره‌ای زهره-زمین-زمین به اورانوس روی اطلس V 551 پرتاب می‌شود و در نوامبر ۲۰۳۷ پس از یک فاز کروز به مدت دوازده سال به مدار اورانوس می‌رسد.

محموله علمی دارای میراث قوی در اروپا و فراتر از آن است و شامل: دوربین زاویه باریک، طیف‌سنج تصویربرداری مرئی/نزدیک به IR، بولومتر مادون قرمز حرارتی، علوم رادیویی، مغناطیس سنج، آشکارساز امواج رادیویی و پلاسما، و آشکارساز پلاسما است.

این مأموریت از ایستگاه‌های ارتباطی زمین در نیو نورسیا (باند X) و Cebreros (باند X و K _a) در طول سفر طولانی خود به منظومه اورانوس استفاده خواهد کرد.^[۸]

ترکیبات احتمالی کمک گرانشی /پرواز مورد مطالعه:^[۹]

• VVE (زهره-زهره-زمین)
• VEE
• EVVE
• VEES (زهره-زمین-زمین-زحل)
• VVEES

برای نیرو، پیشنهاد استفاده از یک ژنراتور ترموالکتریک رادیوایزوتوپ اروپایی مبتنی بر americium-241 را پیشنهاد می‌کند که MMRTG و ASRG ناسا به‌عنوان گزینه‌های پشتیبان احتمالی ذکر شده‌اند که قدرت بیشتری را فراهم می‌کنند.^[۱۰]