روان‌شناسی فمینیستی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

روان‌شناسی فمینیستی (به انگلیسی: Feminist psychology) شکلی از روان‌شناسی است که بر ساختارهای اجتماعی و جنسیت متمرکز است. روان‌شناسی فمینیستی تحقیقات روان‌شناختی را که از منظر مردانه انجام می‌شود با این دیدگاه که مردان هنجار هستند، نقد می‌کند.[۱] جهت‌گیری روان‌شناسی فمینیستی به‌سوی ارزش‌ها و اصول فمینیسم است.

مسائل جنسیتی را می‌توان به دسته‌های مختلف تقسیم کرد که می‌تواند بحث‌برانگیز باشد. دسته‌ها می‌توانند شامل روشی باشند که افراد جنسیت خود را شناسایی می‌کنند (برای مثال: مرد، زن، جنسیت کوئیر، تراجنسیتی یا سیسجندر) و این‌که چگونه از ساختارهای اجتماعی مربوط به جنسیت (سلسله‌مراتب جنسیتی)، نقش جنسیت در زندگی فرد به‌عنوان نقش‌های جنسیتی کلیشه‌ای و سایر مسائل مربوط به جنسیت تأثیر می‌پذیرند.

هدف اصلی این رشته مطالعه، درک فرد در ابعاد اجتماعی و سیاسی بزرگتر جامعه است. روان‌شناسی فمینیستی تأکید زیادی بر حقوق زنان دارد.[۲] روان‌کاوی به عنوان یک روش بالینی یا درمانی شکل گرفت، و فمینیسم به‌عنوان یک استراتژی سیاسی.[۳]

پانویس

[ویرایش]
  1. Crawford, M. & Unger, R. (2000). Women and Gender: A feminist psychology (3rd ed.). Boston, MA: McGraw-Hill Companies Inc.
  2. (Worell & Johnson, 1997)
  3. Buhle, Mari Jo (2000). Feminism and Its Discontents: A Century of Struggle with Psychoanalysis. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-00403-0.

منابع

[ویرایش]

Worell, J. , & Remer, P. (1992). Feminist perspectives in therapy: An empowerment model for women. Chichester: John Wiley & Sons.

پیوند به بیرون

[ویرایش]