زبان‌های تسزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبان‌های تسزی
زبان‌های تسزی
پراکنش:	شمال غربیداغستان
تبار:	زبان‌های قفقازی شمال شرقی زبان‌های تسزی;
زیرگروه‌ها:	—
گلاتولوگ	tsez1239
	Tsezic

زبان‌های تسزی (انگلیسی: Tsezic languages) (که دیدویی هم نامیده می‌شوند) یکی از هفت شاخه اصلی خانواده زبانی قفقازی شمال شرقی است. براساس آخرین تحقیقات این شاخه به شاخه‌های دیگر تسزی-هینوخی و بژتایی-هونزیبی-خوارشی تقسیم می‌شود. پیشتر این شاخه زبانی به دو منطقه جغرافیایی تسزی شرقی (هینوخی و بژتایی) و تسزی غربی (تسزی، خوارشی و هونزیبی) تقسیم می‌شد. زبان آواری به عنوان زبان مکتوب برای گویشوران زبان‌های تسزی به کار می‌رود.

انشعابات درونی

شولز (۲۰۰۹) شجره زبانی زیر را برای زبان‌های تسزی اراپه می‌دهد:

تسزی-هینوخی
- تسزی: ۱۵٬۴۰۰ گویشور
- هینوخی: ۵۵۰ گویشور
بژتایی-هونزیبی-خوارشی
- بژتا ۶٬۲۰۰ گویشور
- هونزیبی ۱٬۸۴۰ گویشور
- خوارشی ۱٬۸۷۰ گویشور

جستارهای وابسته

پانویس

↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Tsezic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Tsezic languages». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۵.

[Glottolog-1] Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Tsezic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)

[۱]