زنان در اسرائیل - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زنان در اسرائیل
شاخص نابرابری جنسیتی
ارزش۰٫۱۴۴ (۲۰۱۲)
رُتبه۲۵ام
مرگ مادر (در هر ۱۰۰٬۰۰۰)۷ (۲۰۰۸)
سهم زنان در دولت‌ها۲۹٫۱۷٪ (۲۰۱۹)
زنان بالای ۲۵ سال با آموزش متوسطه۸۲٫۷٪ (۲۰۱۰)
زنان کارمند و شاغل۶۴٫۲٪, employment rate, ۲۰۱۴, OECD
گزارش جهانی فاصله جنسیتی
ارزش۰٫۷۲۲ (۲۰۱۸)
رُتبه۴۶ام از مجموعِ ۱۴۴

زنان در اسرائیل به زنانی اشاره دارد که در کشور اسرائیل زاده شده‌اند یا در این کشور زندگی می‌کنند. بر اساس منشور استقلال اسرائیل، این کشور برابری کامل حقوق اجتماعی و سیاسی را برای همهٔ ساکنانش بدون توجه به دین، نژاد و جنسیت تضمین می‌کند. در سال ۲۰۱۷، اسرائیل هشتمین کشور امن جهان برای زنان بوده‌است. این کشور در رتبه بیست و چهارم کشورها بر اساس میزان اشتغال زنان در پُست‌های اجرایی قرار دارد. همچنین قانون اسرائیل تبعیض بر اساس جنسیت در اشتغال و دستمزد را ممنوع می‌کند و امکان ارائهٔ دادخواهی سنخی در آن پیشبینی شده‌است.[۱][۲][۳]

زنان در اسرائیل به نسبت ۵۰.۲۶ درصد جمعیت کشور در سال ۲۰۱۹ را تشکیل می‌دهند.[۴][5] اگرچه اسرائیل قانون اساسی رسمی ندارد، اعلامیه استقلال اسرائیل در سال ۱۹۴۸ می‌گوید: "دولت اسرائیل (…) تضمین می‌کند که تمامیت برابری حقوق اجتماعی و سیاسی به تمام ساکنان خود را به غیر از دین، نژاد یا جنسیت فراهم خواهد آورد."

یک بررسی از IMD که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، اسرائیل را در رتبهٔ یازدهم از ۵۹ کشور توسعه یافته، برای میزان مشارکت زنان در محل کار قرار داد.[۵] دولت این کشور نیز برای بهبود وضعیت زنان در محل کار و جامعه برنامه‌های بسیاری را تصویب کرده‌است.

حقوق زنان

[ویرایش]

قبل از ایجاد دولت اسرائیل، زنانی در مقام ساکنین منتدبانی بریتانیا برای حقوق زنان مبارزه می‌کردند. یکی از این مثال‌ها زنان در "ییشوو جدید" بودند. "ییشوو" اصطلاحی است که به جامعه یهودیان در سر زمین اجدادی قبل از تأسیس دولت اسرائیل اطلاق می‌شود و "ییشوو جدید" به کسانی اشاره دارد که در دهه ۱۸۶۰ خارج از دیوارهای شهر قدیمی اورشلیم خانه‌سازی را آغاز کردند. در سال ۱۹۱۹، اولین حزب زنانه ملی در ییشوو جدید (اتحاد زنان عبری برای حقوق مساوی در ارض اسرائیل) تأسیس شد و روزا ولت-استراوس، که در همان سال به اینجا مهاجرت کرده بود، به عنوان رهبر این حزب منصوب شد و تا درگذشتش در این مقام باقی ماند.[۶][۷][۸][۹] یکی از اعضای این اتحاد آدا گلر بود، اولین حسابرس زن سرزمین اسرائیل.[۱۰]در سال ۱۹۲۶، حریدیم (یهودیان ارتدوکس) که ترجیح می‌دادند با احتمال برگزاری یک رأی‌گیری مواجه نشوند، از مجلس نمایندگان ییشوو خارج شدند و در همین سال اعلامیه رسمی‌ای صادر شد (که توسط دولت مندرج در سیاست نامه در سال ۱۹۲۷ تأیید شد) که "حقوق مساوی برای زنان در همه جنبه‌های زندگی در ییشوو - شهروندی، سیاسی و اقتصادی" را تایید می‌کرد.[۱۱]

اسرائیل سومین کشور جهان بود که توسط یک نخست وزیر زن، گلدا میر (۱۹۶۹-۱۹۷۴) رهبری شد، و در سال ۲۰۱۰، نمایندگی پارلمانی زنان در اسرائیل ۱۸ درصد بود که این درصد بالاتر از میانگین جهان عرب با ۶ درصد بود و با نمایندگی کنگره آمریکا برابری داشت. با این حال، این درصد به‌طور قابل ملاحظه‌ای پایین‌تر از میانگین کشورهای اسکاندیناوی با ۴۰ درصد است.

کنست (پارلمان اسرائیل) کمیته‌ی "کمیته بررسی وضعیت زنان" را برای بررسی حقوق زنان تأسیس کرده است. اهداف اعلام شده این کمیته شامل جلوگیری از تبعیض، مبارزه با خشونت علیه زنان، و ترویج برابری در سیاست، رویدادهای چرخه زندگی و آموزش است. در سال ۱۹۹۸، کنست قانون "پیشگیری از آزار جنسی" را تصویب کرد.

در سال ۲۰۱۳، وزیر امور مذهبی و ربانیان اصلی اظهاراتی منتشر کردند که به مدیران میقوه "حمامی خاص است که در برای غسل" ققط و فقط تنها زنانی را که تمایل به بازرسی بدنی دارند، بازرسی کنند؛ این تدابیر به پایان اجرای بازرسی‌های اجباری زنان در میقوه‌ها انجامید.[۱۲]

جنایات علیه زنان

[ویرایش]

تجاوزجنسی، شامل تجاوز جنسی به همسر، در اسرائیل جرمی است که مجازات آن تا ۱۶ سال حبس است. در یک تصمیم قضایی در سال ۱۹۸۰، دیوان عالی اسرائیل تأیید کرد که تجاوز به همسر نیز جرم است، با استناد به قانون مبتنی بر تلمود (حداقل از قرن ششم)[۱۳][۱۴]. این قانون مجازات را دو برابر می‌کند اگر مجرم به فردی از خانواده خود حمله یا تجاوز کند.[۱۵] در اسرائیل نه مرکز بحران تجاوز فعال هستند که یک خط بحرانی ۲۴ ساعته برای قربانیان خشونت جنسی ارائه می‌دهند. وزارت امور اجتماعی اسرائیل یک پناهگاه زنان زخمی و یک خط تلفن گزارش دادن از سوء استفاده اداره می‌کند. پلیس یک مرکز تماس را اداره می‌کند تا به قربانیان در مورد پرونده‌هایشان اطلاع دهد. سازمان‌های زنان مشاوره، مداخله در بحران، کمک‌های حقوقی و پناهگاه‌ها فراهم می‌کنند.

یکی از انگیزه‌های اصلی برای قتل عام در اسرائیل، خشونت علیه زنان است (شامل "قتل ناموسی" در خانواده‌های مسلمان). در هر سال چندین قتل ناموسی در جامعه عرب‌های مسلمان اسرائیلی اتفاق می‌افتد.[۱۶] در بسیاری از جوامع مسلمان، حفظ بکارت یک زن، به عنوان بخش مرکزی از قانون حفظ ناموس، باید تا ازدواج حفظ شود.

کیفر خواست و محکومیت رئیس‌جمهور سابق (ایرانی تبار) موشه کاتساو به دو تهمت تجاوز و سایر اتهامات به عنوان یک پیروزی برای زنان تفسیر شد. مراکز بحران تجاوز پس از صدور حکم، تعداد بی‌سابقه‌ی تماس‌ها را دریافت کردند.[۱۷]

آزار جنسی

[ویرایش]

آزار جنسی غیر قانونی است. قانون مقرر می‌کند که به قربانیان مشتبه باید از حقوق آن‌ها به کمک آگاه شوند. مجازات برای آزار جنسی بستگی به شدت عمل و وجود افترا، از دو تا نه سال حبس می‌تواند باشد.[۱۸]

قانون آزار جنسی اسرائیلی سال ۱۹۹۸ آزار جنسی را به گونه‌ای گسترده تفسیر می‌کند و این رفتار را به عنوان یک تمرکز تبعیضی، محدودیت آزادی، تخلف از عزت انسانی، نقض حق احترام اولیه هر فرد، و تجاوز به حق حریم خصوصی هر فرد ممنوع می‌کند. علاوه بر این، قانون از انتقام گیری یا ترساندن کسی به جهت آزار جنسی جلوگیری می‌کند. ترساندن یا انتقام گیری که مرتبط به آزار جنسی است، به عنوان "به شکل تقصیری" توسط قانون تعریف می‌شود.

به گزارش یک نظرسنجی توسط وزارت صنعت منتشر شده در سال ۲۰۱۰، ۳۵ تا ۴۰ درصد از زنان گزارش دادند که تجربه آزار جنسی در محیط کار داشته‌اند، یک سوم آن‌ها این تجربه را در ۱۲ ماه گذشته داشته‌اند. از جمله زنانی که آزار را گزارش داده‌اند، ۶۹ درصد گفتند که "پیشنهادها" دریافت کرده‌اند، ۴۷ درصد گزارش دادند که نظراتی با جنبه جنسی شنیده‌اند، ۲۲ درصد حاکمیت جسمی را نقض کرده‌اند، ۱۰ درصد گزارش دادند که شرم‌آور شده‌اند، و ۷.۷ درصد گزارش دادند که مورد اخاذی و تهدید قرار گرفته‌اند.[۱]

اسرائیل، به تطابق با اخلاق متمدن غربی، از ازدواج چندگانه یا چندزوجی جلوگیری می‌کند. [۱۹][۲۰]مفادی وضع شده‌اند تا به خانواده‌های چندزوجی قبلی که از کشورهایی که این عمل قانونی بوده‌است، وارد اسرائیل شده‌اند، اجازه ورود داده شود.[۲۱]

آزار عمومی

[ویرایش]

در تاریخ ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۰، دادگاه عالی اسرائیل تجزیه‌جنسیتی عمومی در محله مئا شریم در اورشلیم را غیرقانونی اعلام کرد، به پاسخی به یک درخواستی که پس از حمله بدنی و کلامی افراطی گرایان مذهبی به زنانی که در خیابانی اختصاصی مخصوص مردان قدم می‌گذاشتند، ثبت شده بود.[۱]

زنان در سیاست

[ویرایش]

از زمان پیدایش منشور استقلال اسرائیل، زنان کمی در حکومت اسرائیل و خدمت کرده‌اند و در قیاس با دولت‌های غربی، مشارکت زنان در دولت اسرائیل بسیار کم است.

اگرچه اعلامیه استقلال اسرائیل بیان می‌کند: "دولت اسرائیل (...) برابری کامل حقوق اجتماعی و سیاسی را برای تمام ساکنانش تضمین خواهد کرد بدون توجه به دین، نژاد یا جنس"، اما احزاب سیاسی مذهبی یهودی (شاس و یهودیت متحد تورا) هرگز به زنان اجازه ورود به لیست‌های انتخاباتی خود برای انتخابات کنست نداده‌اند. با این حال، در دسامبر ۲۰۱۴، فعالان زن در جامعه مذهبی یهودی تهدید به برگزاری تظاهرات علیه احزاب مذهبی یهودی در انتخابات آتی داده‌اند اگر زنان در لیست‌های انتخاباتی گنجانده نشوند.[۲۲]

به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۶، زنان ۲۶.۷٪ از کنست اسرائیل که از ۱۲۰ عضو تشکیل شده، را تشکیل می‌دادند، که آن را در رتبه ۵۴ از ۱۸۵ کشوری که زنان در مجلس حضور دارند،[۲۳] قرار می‌داد. برای مقایسه، در اسکاندیناوی نسبت زنان بیش از ۴۰٪ است، در میانگین اتحادیه اروپا ۱۷.۶٪ و در جهان عربی ۶.۴٪ است. نمایندگی زنان به طور قابل توجهی بر اساس جمعیت متفاوت است: بیشتر سیاست‌مداران زن نماینده احزاب سکولار بوده‌اند، در حالی که تعداد کمی از احزاب دینی یهودی یا عربی نماینده شده‌اند.[۲۴][۲۵]

در ژانویه ۱۹۸۶، معلم زن اسرائیلی لئا شاکدیئل عضویت در شورای مذهبی یروحام را به دست آورد، اما وزیر امور دینی زوالون همر عضویت او را لغو کرد با دلیل آن که زنان نباید به این طرح خدمت کنند. در اوایل سال ۱۹۸۷، یک درخواست به دادگاه عالی اسرائیل در این زمینه ارائه شد. تصمیم تاریخی دادگاه عالی که به طور یکپارچه به نفع شاکدیئل تصویب شد و در سال ۱۹۸۸، شاکدیئل اولین زنی شد که در یک شورای دینی در اسرائیل خدمت می‌کرد.[۲۶]

زنان در ارتش

[ویرایش]
زنان ارتش اسرائیل در سال ۱۹۵۰

اسرائیل یکی از اندک کشورهایی است که خدمت سربازی اجباری برای زنان دارد.[۲۷][۲۸][۲۹] از بسیار قبل‌تر و از سال ۱۹۴۸ زنان در نیروی زمینی، هوایی و دریایی کشور خدمت می‌کردند.[۳۰][۳۱] خدمت زنان اسرائیلی در ارتش شامل پست‌های پایین نبوده و گاهی زنان به پست‌های مهم کشوری رسیده‌اند.[۳۲]در حال حاضر ۳۳٪ از تمام سربازان ارتش اسرائیل و ۵۱٪ از افسران آن زنان هستند، و در نیروهای زمینی، دریایی و هوایی نقش‌های مختلفی را برعهده دارند. اصلاحیه برابری سال ۲۰۰۰ به قانون خدمت نظامی اعلام می‌کند که "حق زنان برای خدمت در هر نقش در ارتش اسرائیل، برابر با حق مردان است." ۸۸٪ از تمام نقش‌های موجود در ارتش اسرائیل برای داوطلبان زن باز هستند، در حالی که زنان در ۶۹٪ از تمام مواضع قرار دارند. برای مثال در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۱، اورنا باربیوا به اولین ژنرال زن در ارتش تبدیل شد.[۳۳][۳۴]

در تاریخ ۸ نوامبر ۱۹۹۵، در حالی که الیس میلر به عنوان یک دانشجوی هوانوردی در دانشگاه تخنیون بخشی از نیروهای مسلح اسرائیل بود، پس از رد شدن از مرحله انتخاب خلبان در آکادمی هوانوردی نیروی هوایی اسرائیل، به دادگاه عالی اسرائیل اعتراض کرد. پس از اعتراض او، رئیس جمهور اسرائیل آن زمان، عضو سابق فرماندهی نیروی هوایی اسرائیل، عزر ویزمان، نظرات از خود برتری داد که از ایده زنان به عنوان خلبان‌های جنگنده استهزا می‌کرد: "گوش کن عروسک، آیا تا به حال مردی را دیدی که جوراب ببافت؟ آیا تا به حال یک جراح زن یا رهبر یک ارکستر زن را دیدی؟ زنان قادر به تحمل فشارهای لازم برای خلبان‌های جنگنده نیستند."دادگاه عالی اسرائیل در نهایت در سال ۱۹۹۶ صدور حکم کرد که نیروی هوایی اسرائیل نمی‌تواند زنان واجد شرایط را از آموزش خلبانی محروم کند. با وجود اینکه میلر موفق به گذراندن آزمون‌ها نشد، این حکم نقطه عطفی بود که درهای نیروهای مسلح برای زنان در ارتش اسرائیل باز کرد.[۳۵] پس از این اعتراض، واحدهای نظامی که قبلاً مردانه بودند، [۳۶]شامل آکادمی هوانوردی نیروی هوایی اسرائیل، دوره‌های افسران دریایی اسرائیل، دوره‌های مختلف موشک‌افشانی، دفاع هوایی اسرائیل و پلیس مرزی اسرائیل، زنان را به خود جلب کردند. اصلاحیه برابری در قانون خدمت نظامی، که در ژانویه ۲۰۰۰ به تصویب رسید، حکم داد که حق زنان برای انتخاب شغل‌های نبردی در نیروهای مسلح با حق مردان برابر است. این قانون بیان کرد که "حق زنان برای خدمت در هر نقش در ارتش اسرائیل برابر با حق مردان است." اصلاحیه‌ای که توسط زنان نماینده‌گان قانونگذاری شده بود، فرصت‌های برابری را برای زنان تعیین کرد که جسمانی و شخصیتی برای یک شغل مناسب هستند. مسئله اینکه کی و چه کسی "مناسب" بود، به عهده رهبران نظامی در موارد خاص ماند.

زنان آغاز به درخواست برای شغل‌های پشتیبانی نبردی و نقش‌های نبردی سبک در ارتش شروع کردند، از جمله در سپاه موشک‌افشانی، واحدهای پیاده‌نظام و تقسیمات های زرهی. گردان کاراکال تشکیل شد که به مردان و زنان اجازه خدمت در کنار هم در پیاده‌نظامی سبک را می‌دهد. بسیاری از زنان به پلیس مرزی پیوستند.[۳۷] بسیاری از زنان اسرائیلی به مرحله انتخاب خلبان در آکادمی هوایی نیروی هوایی اسرائیل درآمدند و برخی از آن‌ها آن را با موفقیت پایان دادند. اولین خلبان جنگنده زن، رونی زوکرمن، بال‌پرواز خود را در سال ۲۰۰۱ دریافت کرد.[۳۸] تا سال ۲۰۰۶، اولین خلبان‌ها و ناوبران زن از دوره آموزشی نیروی هوایی اسرائیل فارغ التحصیل شدند و چند صد زن به واحدهای نبردی پیوستند، اصولاً در نقش‌های پشتیبانی مانند گردآورندگان اطلاعات، مربیان، کارگران اجتماعی، پزشکان و مهندسان. هنگامی که جنگ دوم لبنان شروع شد، زنان در عملیات‌های میدانی به همراه مردان شرکت کردند. سرجوانان مهندس هلیکوپتر هوایی سرتندر (استاد سابق) کرن تندلر اولین سرباز زن نیروی مسلح اسرائیل بود که در عملیات کشته شد. در نوامبر ۲۰۰۷، نیروی هوایی اسرائیل اولین فرمانده تیم جنگنده زن خود را منصوب کرد.[۳۹]

قوانین

[ویرایش]

هرگونه تجاوز جنسی، از جمله تجاوز جنسی زناشویی، به عنوان یک جنایت در اسرائیل شناخته شده‌است و امکان مجازات آن تا ۱۶ سال زندان وجود دارد. دیوان عالی اسرائیل تأیید کرد که تجاوز جنسی زناشویی بنابر قانون مصوب سال ۱۹۸۰، جرم محسوب می‌شود.[۴۰][۴۱] بر اساس قانون کشور، در صورت تجاوز به بستگان، قانون مجازات سنگین‌تری برای مجرم وجود دارد.[۱]

سلامت زنان

[ویرایش]

از سال ۲۰۰۸ میزان مرگ مادران در اسرائیل ۷ در هر ۱۰۰،۰۰۰ تولد بوده‌است که یکی از پایین‌ترین مرگ‌های حین زایمان در جهان است. زنان و مردان کشور هم دسترسی برابری به خدمات تشخیصی و درمان بیماری‌های مقاربتی داشته‌اند.[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ 2010 Human Rights Report: Israel and the occupied territories. U.S. Department of state. This article incorporates public domain material from this source.
  2. ↑ Lior, Gad (7 March 2012). "Israel ranks 24th in number of women executives". Ynetnews. Retrieved 9 March 2012.
  3. ↑ Australia, Chris Pash, Business Insider. "The 10 safest countries in the world for women". Business Insider. Retrieved 2019-03-23.
  4. ↑ "Population, female (% of total population) - Israel | Data". data.worldbank.org. Retrieved 28 May 2021.
  5. ↑ Lior, Gad (7 March 2012). "Israel ranks 24th in number of women executives". Ynetnews. Retrieved 9 March 2012.
  6. ↑ "Welt-Straus, Rosa | Jewish Women's Archive". Jwa.org. Retrieved 21 November 2015.
  7. ↑ Kark, Ruth; Shilo, Margalit; Hasan-Rokem, Galit (15 March 2009). Jewish Women in Pre-State Israel: Life History, Politics, and Culture. ISBN 9781584658085. Retrieved 21 November 2015.
  8. ↑ "Searching for the Banner of the Hebrew Woman - Week's End - Israel News - Haaretz Israeli News Source". Haaretz.com. 19 April 2013. Retrieved 21 November 2015.
  9. ↑ "Second Aliyah: Women's Experience and Their Role in the Yishuv | Jewish Women's Archive". Jwa.org. Retrieved 21 November 2015.
  10. ↑ אחדות נשים עבריות לשווי זכויות". Retrieved 5 April 2019.
  11. ↑ Bernstein, Deborah (January 1992). Pioneers and Homemakers: Jewish Women in Pre-State Israel. p. 272. ISBN 9780791409053. Retrieved 21 November 2015.
  12. ↑ "End to Forced Inspections for Women at Mikveh - Inside Israel - News - Arutz Sheva". Israelnationalnews.com. 26 November 2013. Retrieved 21 November 2015.
  13. ↑ Geis, Gilbert (1977). "Rape-in-marriage: Law and law reform in England, the United States, and Sweden". Adelaide Law Review. 6: 284.
  14. ↑ David Kauzlarich, Introduction to Criminology, 2008, p. 79.
  15. ↑ 2010 Human Rights Report: Israel and the occupied territories. U.S. Department of state. This article incorporates public domain material from this source.
  16. ↑ "Looking for ActNow.com.au? | ReachOut.com Australia". Actnow.com.au. 28 May 2014. Retrieved 21 November 2015.
  17. ↑ Dana Weiler-Polak (21 November 2011). "Israeli rape crisis centers get record number of calls following Katsav verdict". Haaretz. Retrieved 31 December 2011.
  18. ↑ 2010 Human Rights Report: Israel and the occupied territories. U.S. Department of state. This article incorporates public domain material from this source.
  19. ↑ Eglash, Ruth (30 October 2008). "Israel 2008: State of Polygamy". Fr.jpost.com. Archived from the original on 13 August 2011. Retrieved 13 September 2011.
  20. ↑ Aburabia, Sarab. "Victims of polygamy". Haaretz. Haaretz.com. Archived from the original on 2 February 2016. Retrieved 13 September 2011.
  21. ↑ "Polygamy's Practice Stirs Debate in Israel". Archived from the original on 14 April 2008. Retrieved 29 December 2011.
  22. ↑ Novik, Akiva (5 December 2014). "'Female haredi activists to haredi factions: Allow us to run, or we'll boycott. Activists send open letter to haredi party chiefs, calling for 'historic justice'; threaten not to vote unless represented in Knesset.'". Ynetnews. Ynetnews.com. Retrieved 21 November 2015.
  23. ↑ "Report on the Status of Women in Israel (2004)". Jewish Virtual Library. 19 November 2004. Retrieved 21 November 2015.
  24. ↑ "Current Knesset Members". Knesset.gov.il. Retrieved 21 November 2015.
  25. ↑ "Israeli Women In Politics & Public Life". Jewish Virtual Library. Retrieved 21 November 2015.
  26. ↑ Judicial Power and National Politics: Courts and Gender in the Religious-Secular Conflict in Israel, Patricia Woods, SUNY Press, 2008
  27. ↑ "The World Factbook". Cia.gov. Archived from the original on 22 March 2016. Retrieved 2015-11-21.
  28. ↑ "Statistics: Women's Service in the IDF for 2010, 25 Aug 2010". Israel Defense Forces. 25 August 2010. Archived from the original on 7 June 2015. Retrieved 22 March 2011.
  29. ↑ Lauren Gelfond Feldinger (September 21, 2008). "Skirting history". The Jerusalem Post. Retrieved 2011-03-22.
  30. ↑ "Women in the IDF". Israel Defense Forces. 7 March 2011. Archived from the original on 11 March 2011. Retrieved 22 March 2011.
  31. ↑ "60 Years of Women's Service in the IDF". Israel Defense Forces. Archived from the original on 8 March 2011. Retrieved 22 March 2011.
  32. ↑ "Statistics: Women's Service in the IDF for 2010, 25 Aug 2010". Israel Defense Forces. 25 August 2010. Archived from the original on 7 June 2015. Retrieved 22 March 2011.
  33. ↑ Greenberg, Hanan (26 May 2011). "IDF names first female major general". Yediot Ahronot.
  34. ↑ "Israeli Army Celebrates First Female Major General". IDF Spokesperson's Blog. IDF Spokesperson. 23 June 2011. Archived from the original on 28 June 2011. Retrieved 4 July 2011.
  35. ↑ Lauren Gelfond Feldinger (21 September 2008). "Skirting history". The Jerusalem Post. Retrieved 22 March 2011.
  36. ↑ "Integration of women in the IDF". Israeli Ministry of Foreign Affairs. 8 March 2009. Retrieved 23 March 2011.
  37. ↑ Lauren Gelfond Feldinger (21 September 2008). "Skirting history". The Jerusalem Post. Retrieved 22 March 2011.
  38. ↑ "First woman pilot in Israeli Air Force dies". The Jewish news weekly of Northern California. 2 June 2006. Retrieved 10 June 2010.
  39. ↑ Yuval Azoulay (28 November 2007). "Israel Air Force appoints first female deputy squadron commander". Haaretz.com. Retrieved 10 June 2010.
  40. ↑ Geis, Gilbert (1977). "Rape-in-marriage: Law and law reform in England, the United States, and Sweden". Adelaide Law Review. 6: 284.
  41. ↑ David Kauzlarich, Introduction to Criminology, 2008, p. 79.

پیوند به بیرون

[ویرایش]

پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Women of Israel در ویکی‌انبار 

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=زنان_در_اسرائیل&oldid=40630113»