سریه خالد بن الولید (نجران) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سریه خالد بن الولید (نجران)، لشگرکشی به فرماندهی خالد بن ولید بود که در سال 10 هجری قمری (حدود 631 میلادی) رخ داد. این رویداد در قرآن (سومین سوره، آیه 61) اشاره شده است. همچینن محمد بن جریر طبری در کتابش، به این رویداد اشاره کرده است.

وقتی خالد به مقصد رسید، سواره‌های مسلحش را به تمام جهت‌ها فرستاد تا برای مردم جار بزنند: «ای مردم، اسلام بیاورید تا در امان باشید». ساکنان باقی مانده اعلام کردند که موافقند تا اسلام بیاورند و محمد فرستاده‌ای با گزارش رسمی فرستاد تا اعلام کند که از نتیجه راضی است. طبری گزارش داد که خالد بن ولید، در آنجا ماند تا به مردم آنجا اسلام آموزش زهد، سپس با نماینده‌ای از قبیله به نزد محمد بازگشت. محمد از قبیله انتقاد کرد که چرا سابقاً از خودشان در مقابلش، هنگامی که پیروانش به آنها حمله کردند، دفاع کرده بودند. او گفت: «شما کسانی هستید که وقتی رانده می شوند جلو می روید» و سپس گفت که اگر آنها تسلیم نمی‌شدند، زمانی که خالد به سویشان فرستاده شده بود، خالد می‌توانست سر از تنشان جدا کند: «اگر خالد بن ولید به من نامه نمی‌نوشت که شما تسلیم شده‌اید و نمی‌جنگید، من سرهایتان را زیر پاهایتان می‌انداختم». سپس محمد با آنها بحث کرد که چگونه قبایل قبلی را که به آنها حمله کرده بودند شکست دادند

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Expedition of Khalid ibn al-Walid (Najran)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۰۹.