سفارت اسرائیل در تهران - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نمایندگی سیاسی اسرائیل در تهران که هم‌چنین از آن به عنوان سفارت اسرائیل در تهران (به عبری: שגרירות מדינת ישראל טהראן‎) یاد می‌شود، ساختمان بزرگ سه طبقه‌ای در بلوار کاخ (خیابان فلسطین فعلی) بود که در اختیار هیئت دیپلماتیک اسرائیل قرار داشت.^[۱] این نمایندگی در جهت تحکیم روابط ایران و اسرائیل می‌کوشید.

این نمایندگی از سال ۱۹۶۰ میلادی و تا چند روز پیش از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ در تهران فعال بود، اما در پی سقوط دودمان پهلوی و پیروزی انقلاب، مورد هجوم انقلابیون قرار گرفت و با نصب پرچم فلسطین در اختیار چریک‌های فلسطینی عضو ساف قرار گرفت.^[۲] در پی سفر یاسر عرفات، رهبر جنبش فتح به تهران در ۲۸ بهمن ۱۳۵۷، یعنی دقیقاً ۶ روز پس از پیروزی انقلاب، تابلوی «سفارت فلسطین» بر بالای نمایندگی سیاسی اسرائیل نصب شد و دو روز بعد یعنی در تاریخ ۳۰ بهمن، یاسر عرفات به همراه سید احمد خمینی و ابراهیم یزدی در محل نمایندگی سابق اسرائیل حضور یافتند و در همان مکان سفارت فلسطین در تهران را افتتاح کردند.^[۳]

همچنین نام خیابان کاخ و میدان کاخ نیز به ترتیب به خیابان فلسطین و میدان فلسطین تغییر یافت.

مئیر عزری نخستین سفیر نمایندگی سیاسی اسرائیل در ایران بود.^[۴] در زمان سفارت ۵ سالهٔ آوری لوبرانی نمایندهٔ تام‌الاختیار اسرائیل در تهران، بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۹، اسحاق رابین، ایگال آلون، موشه دایان و شیمون پرز به کرات به ایران سفر نمودند.^[۵] یوسف هارملین، رئیس سابق سازمان امنیت داخلی اسرائیل، واپسین نمایندهٔ تام‌الاختیار آن کشور در تهران بود که دورهٔ سفارت او در تهران با پیروزی انقلاب به پایان رسید.^[۶]

تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷، دو کشور روابط نزدیک اما غیررسمی با یکدیگر داشتند که فراتر از روابط اقتصادی و تجاری بود. بر اساس آرشیوهای وزارت امور خارجه اسرائیل، در آن دوره بیش از ۵۰۰ خانواده اسرائیلی در ایران زندگی می‌کردند و دانش‌آموزان اسرائیلی مقیم تهران به مدرسهٔ عبری‌زبان تحت نظر وزارت آموزش اسرائیل می‌رفتند که توسط نمایندگی سیاسی اسرائیل در تهران اداره می‌شد.^[۷]

در سال ۱۹۶۲ میلادی، جلال آل احمد، به مدت دو هفته به اسرائیل سفر کرد و سفرنامه‌ای هم از آن تجربه منتشر کرد.^[۸] این سفر به خرج نمایندگی سیاسی اسرائیل در تهران صورت پذیرفت.^[۹]

• روابط ایران و اسرائیل
• دفتر تجاری ایران در تل‌آویو