سنکپ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سکته^[۱] یا ایسته یا سَنکُپ (به فرانسوی: Syncope) اصطلاحی در موسیقی است. اتصال کشش ضرب ضعیف به کشش ضرب قوی باعث جابه‌جا شدن تأکیدها در ضرب‌ها می‌شود و قسمت ضعیف با تأکید بیشتری اجرا می‌گردد. این‌گونه موارد حالت خاصی را در موسیقی ایجاد می‌کند که به آن سنکپ می‌گویند.

به عبارتی ادامه یافتن یا متحد شدن ضرب ضعیف یا قسمت ضعیف ضرب، به ضرب قوی یا قسمت قوی ضرب بعدی، که باعث جابجا شدن ضرب‌ها و قسمت‌های ضعیف به جای ضرب‌های قوی و قسمت‌های قوی شده و در نتیجه ضرب و قسمت ضعیف، قوی اجرا می‌شود، حالتی خاص در موسیقی ایجاد می‌کند که آن را سَنکُپ می‌گویند.

این تمدید ممکن است به وسیله خط اتحاد یا بدون آن باشد.

از متحد شدن نتهای هم شکل سنکپ ساده (مساوی) و از متحد شدن نت‌های غیر همزمان سنکپ شکسته (نامساوی) به وجود می‌آید.

• ضد ضرب

• پورتراب، مصطفی کمال، تئوری موسیقی، تهران، نشر چشمه، ۱۳۶۸

این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.