سنگ آتشفشانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سنگ آتشفشانی یا آذرین نوعی سنگ است که به‌صورت ماگمای گداخته در سطح زمین به سرعت سرد شده‌است. سنگ‌های آتشفشانی داراری ویژگی‌های زیر هستند:

- به علت سرد شدن سریع، دارای شیشه هستند یا آنقدر ریزدانه‌اند که نمی‌توان مواد آن‌ها را تعیین کرد.

- در مقاطع نازک ساختمان‌هایی مانند لایه‌بندی، حالت جریانی، حباب‌ها، لکه‌ها و رگه‌های حاصل از تفکیک شدن یا اختلاط ناپذیری و حفره‌های خالی یا پرشده را نشان می‌دهند.

- وجود شیشه‌ها و ریزدانه‌ها در سنگ‌های آتشفشانی باعث می‌شود که وجود مواد و کانی‌های رنگی در مقایسه با سنگ‌های درونی نمود بیشتری داشته باشد.

- ساخت‌های صحرایی سنگ‌های آتشفشانی در مقایسه با سنگ‌های درونی متنوع‌تر هستند.

- اغلب سنگ‌های آتشفشانی دارای دو بخش هستند: الف) فنوکریست‌ها یا درشت‌بلورها که به‌طور معمول قبل از استقرار سنگ در جایگاه اصلی آن تشکیل شده‌اند. ب) خمیره ریزدانه یا شیشه‌ای که بلورهای درشت در آن‌ها جای دارند.^[۱]

این یک مقالهٔ خرد آتشفشان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.