سه قطره خون - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
«سه قطره خون» نام داستانی کوتاه از صادق هدایت است که در مجموعهٔ داستان کوتاهی به همین نام در سال ۱۳۱۱ خورشیدی (۱۹۳۲ میلادی)[۱] چاپ شد. این داستان از داستانهای سوررئالیستی هدایت محسوب میشود. در این داستان که در دارالمجانین میگذرد؛ یکی از شخصیتها عادت به خواندن مسمطی دارد که شهرت فراوانی یافته است:
دریغا که بار دگر شام شد | سراپای گیتی سیهفام شد | |
همه خلق را گاهِ آرام شد | بجز من که رنج و غمم شد فزون | |
جهان را نباشد خوشی در مزاج | بجز مرگ نَبْوَد غمم را علاج | |
ولیکن در آن گوشه در پای کاج | چکیده ست بر خاک سه قطره خون |
پانویس
[ویرایش]- ↑ "SE QAṬRA ḴUN – Encyclopaedia Iranica". Encyclopædia Iranica. 2011-08-30. Retrieved 2017-04-17.
پیوند به بیرون
[ویرایش]![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4c/Wikisource-logo.svg/38px-Wikisource-logo.svg.png)
متن مربوطه در ویکینبشته: سه قطره خون