سوفیا د ملو براینر اندرسن - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
سوفیا د ملو براینر اندرسن | |
---|---|
زاده | ۶ نوامبر ۱۹۱۹ پورتو، پرتغال |
درگذشته | ۲ ژوئیهٔ ۲۰۰۴ (۸۴ سال) لیسبون، پرتغال |
پیشه | نویسنده، شاعر |
ملیت | پرتغالی |
همسر(ها) | فرانسیسکو سوزا تاواریس |
فرزند(ان) | ۵ |
خویشاوندان | نیکلائو براینر (عموزاده)[۱] |
سوفیا دِ مِلو براینر اَندرسِن (پرتغالی: Sophia de Mello Breyner Andresen؛ ۶ نوامبر ۱۹۱۹ – ۲ ژوئیه ۲۰۰۴) یک شاعر و نویسنده نامدار اهل پرتغال بود.
او در یک خانوادهٔ اشرافی در پورتو به دنیا آمد و نام خانوادگی «اَندرسِن» را از جد پدری خود که یک بازرگان دانمارکی بود به ارث برد.
سوفیا از منتقدان دیکتاتوری آنتونیو ده الیویرا سالازار بود و پس از انقلاب میخک در سال ۱۹۷۴ میلادی، مدتی کوتاه، نمایندهٔ «حزب سوسیالیست» بود.
علاوه بر فعالیتهای ادبی و نگارش آثار خودش، وی آثار ویلیام شکسپیر و دانته را نیز به زبان پرتغالی ترجمه کرده است.
پس از مرگش، مجلس جمهوری (پرتغال) با اکثریت قاطع آرا رأی دادند تا او در «پانتئون ملی پرتغال» دفن شود. وی دومین زنی است که پس از «آمالیا خودریگش» به چنین افتخاری نائل میشود.
جایزهٔ ملی سینمایی سوفیا، به افتخار او بدین اسم، نامگذاری شده است.
منابع
[ویرایش]- ↑ "Nicolau Breyner: A vida que o Senhor Contente nunca quis contar em livro". NiT (به پرتغالی). Retrieved 2021-08-09.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Sophia de Mello Breyner Andresen». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۹ ژوئن ۲۰۱۶.