سید عمادالدین میرمطهری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سید عمادالدین میرمطهری
رئیس دیوان عالی کشور ایران
دوره مسئولیت ۱۳۴۶ – ۱۳۵۳
پادشاه	محمدرضا شاه پهلوی
پس از	محمد سروری
پیش از	ناصر یگانه
معاون وزارت دادگستری
دوره مسئولیت ۱۳۳۰ – ۱۳۳۴
وزیر	سید فخرالدین شادمان جمال‌الدین اخوی عبدالعلی لطفی
سناتور
دوره مسئولیت ۱۳۵۲ – ۱۳۵۷
حوزه انتخاباتی	تهران (دوره‌های ششم و هفتم)
اطلاعات شخصی
زاده	۱۲۷۸ دماوند، ایران
درگذشته	۱۳۷۸ (۱۰۰ سال) تهران، ایران
ملیت	ایران
محل تحصیل	مدرسهٔ عالی حقوق تهران

سید عمادالدین میرمطهری، (۱۲۷۸ دماوند – ۱۳۷۸ تهران) سناتور و از مقامات بلندپایه قضائی دوران پهلوی بود.

تحصیلاتش را در مکتبخانه و مدارس قدیمه آغاز کرد و در مدارس دارالفنون ^[۱] و آلیانس ادامه داد. و در سال ۱۲۹۹ به مدرسهٔ عالی حقوق تهران راه یافت و بعد از یک دوره سه ساله لیسانس حقوق را با رتبه یک به پایان رساند.^[۲]

میرمطهری در سال ۱۳۰۵ ^[۱] وارد عدلیه شد و مراتب قضائی را از عضویت علی‌البدل در دادگاه شهرستان تا ریاست محکمه بدایت، استیناف، عضویت هیئت تجدیدنظر املاک واگذار شده، ریاست دادگاه اعاده دادرسی املاک اختصاصی و دادیاری و مستشاری و ریاست شعبه در دیوان عالی کشور طی کرد.^[۳]

میرمطهری در سال ۱۳۳۰ ^[۴] معاون وزارت دادگستری و در اواخر دولت سپهبد زاهدی سرپرست این وزارت‌خانه شد. از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۲ رئیس دیوان عالی کشور شد و پس از بازنشستگی در سال ۱۳۵۲ بر کرسی سناتوری انتصابی تهران نشست. بعد از انقلاب در پی دستور شورای انقلاب در خصوص مصادره و قانون ملی کردن بانک‌ها اموالش مصادره شد.