سامانه تعلیق - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
سامانه تعلیق یا فنربندی (به انگلیسی: Suspension) بخشی از خودرو است که باعث میشود نوسانات حاصل از حرکت خودرو بر روی سطوح ناهموار به جِرم معلق که شامل اتاق، شاسی، متعلقات و سرنشینان وارد نشود. سامانه تعلیق از جِرم فنربندیشده، فنر، کمکفنر و جِرم فنربندینشده تشکیل شدهاست.
سامانه تعلیق خودرو دو وظیفهٔ مهم را برعهده دارد که یکی جذب نوسانات و ارتعاشات وارد به چرخها بر اثر ناهمواریهای جاده و دیگری تماس مؤثر لاستیک چرخها با سطح جاده است. در سامانه تعلیق خودرو همیشه دو مقوله مورد بحث بوده: یکی کیفیت سواری دادن و دیگری قابلیت هدایت و کنترل، که این دو مرتباً در تضاد با یکدیگرند. به عبارت دیگر، بهبود یکی باعث بروز اشکال در دیگری میشود.[۱]
انواع سامانه تعلیق
[ویرایش]- سامانه تعلیق وابسته یا یکپارچه
- سامانه تعلیق مستقل
بهطورکلی سامانههای تعلیق بهصورتهای زیر طبقهبندی میشوند:
طبقهبندی ازنظر استقلال:
- ۱- تعلیقهای مستقل
- ۲- تعلیقهای صُلب و وابسته
- ۳- تعلیقهای نیمهمستقل
و طبقهبندی ازنظر محرک بودن:
- ۱- تعلیق محرک
- ۲- تعلیق غیرمحرک
و طبقهبندی ازنظر:
- ۱- کاربری در جلو
- ۲- کاربری در عقب
منابع
[ویرایش]- The Automotive Chassis: Engineering Principles, Second Edition, Prof. Dipl. -Ing. Jörnsen Reimpell Dipl. -Ing. Helmut Stoll, Prof. Dr. -Ing. Jürgen W. Betzl
https://www.researchgate.net/publication/341372445_Vehicle_Suspension_System_Part_1_Introduction
- ↑ صافی، سید محمود، تکنولوژی شاسی و جلوبندی خودرو، تهران: انتشارات ماندگار، ۱۳۸۷. شابک: 978-964-5778-26-0